Parafia pw. Chrystusa Króla w Sątocznie: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Warmii i Mazur
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
== Historia parafii == | == Historia parafii == | ||
| − | W 1468 roku rycerz Albrecht von Vogt w nagrodę za udział w wojnie przeciw Polsce i Litwie otrzymał od Krzyżaków Sątoczno . Po jego śmierci majątek dziedziczyła córka, która wyszła za mąż za właściciela sąsiedniego majątku Botha von Eulenburga. Od jego nazwiska Sątoczno wzięło swą dawną nazwę Leunenburg. W 1526 roku proboszczem miejscowej parafii należącej do archiprezbiteriatu w Sępopolu był Valentin Vuge z Elbląga. Do parafii w Sątocznie należały wówczas wsie: Glitajny, Kałwągi, Wągniki, Błuskajmy, Studzieniec, Słępy i Kaskajmy. Mieszkali tam zapewne również Polacy, gdyż w 1581 roku nauczyciel szkoły otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie za odczytywanie oraz komentowanie Ewangelii i katechizmu w języku polskim. W połowie XVII stulecia specjalnie dla polskich parafian ustanowiono tu diakonat. Polscy diakoni nauczali w Sątocznie do roku 1697. Kościół w Sątocznie został wzniesiony w latach 1326–1328 na terenie grodu założonego przez Zakon Krzyżacki. Ulokowano go na spływie Sajny i Gubra. Najstarszą częścią budowli jest wieża, jej mury przetrwały w nienaruszonym stanie od pierwszej połowy XIV wieku. W dzwonnicy było miejsce na trzy dzwony. Najstarszy dzwon z roku 1593 zaginął, drugi — największy z roku 1735 dzwoni teraz w gminie Borfelde koło Hildesheim w Niemczech. Dzwon, który pozostał nosi napis: „Bogu do zaszczytu, chrześcijanom do zachęty”. Poniżej są wiersze: „Ja wołam do nabożeństwa dzieci oddane Bogu i dzwonię w śmierci jeszcze pobożnemu grzesznikowi. Anno Domini 1735 — odlewał mnie Georg Bernhard Kinder w Królewcu, urodzony w Leunenburgu”. W roku 1848 na polecenie pastora Simona Jakuba Gammela — stolarz Rockel wykonał nad nawą pozorne drewniane sklepienie gwiaździste. Zachodnią część nawy zamyka chór z organami. Zbudował je w 1745 roku Adam Gottllob Casparini, królewski organmistrz. Powiększono je w roku 1898. Organy posiadają ornamentykę w stylu rokokowym. Prezbiterium oddzielone jest od nawy monumentalnym łukiem tęczowym. Ołtarz wykonany jest w drewnie. Wykonał go w roku 1824 rzeźbiarz Bierreichel.Na środku prezbiterium stała chrzcielnica wykonana z włoskiego marmuru „Carvara”. Zakupiono ją w Królewcu w roku 1828.[[Plik:parafiasątoczno1.jpg|right|thumb|288px|[http://satoczno.pl/?page_id=12 | + | W 1468 roku rycerz Albrecht von Vogt w nagrodę za udział w wojnie przeciw Polsce i Litwie otrzymał od Krzyżaków Sątoczno . Po jego śmierci majątek dziedziczyła córka, która wyszła za mąż za właściciela sąsiedniego majątku Botha von Eulenburga. Od jego nazwiska Sątoczno wzięło swą dawną nazwę Leunenburg. W 1526 roku proboszczem miejscowej parafii należącej do archiprezbiteriatu w Sępopolu był Valentin Vuge z Elbląga. Do parafii w Sątocznie należały wówczas wsie: Glitajny, Kałwągi, Wągniki, Błuskajmy, Studzieniec, Słępy i Kaskajmy. Mieszkali tam zapewne również Polacy, gdyż w 1581 roku nauczyciel szkoły otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie za odczytywanie oraz komentowanie Ewangelii i katechizmu w języku polskim. W połowie XVII stulecia specjalnie dla polskich parafian ustanowiono tu diakonat. Polscy diakoni nauczali w Sątocznie do roku 1697. Kościół w Sątocznie został wzniesiony w latach 1326–1328 na terenie grodu założonego przez Zakon Krzyżacki. Ulokowano go na spływie Sajny i Gubra. Najstarszą częścią budowli jest wieża, jej mury przetrwały w nienaruszonym stanie od pierwszej połowy XIV wieku. W dzwonnicy było miejsce na trzy dzwony. Najstarszy dzwon z roku 1593 zaginął, drugi — największy z roku 1735 dzwoni teraz w gminie Borfelde koło Hildesheim w Niemczech. Dzwon, który pozostał nosi napis: „Bogu do zaszczytu, chrześcijanom do zachęty”. Poniżej są wiersze: „Ja wołam do nabożeństwa dzieci oddane Bogu i dzwonię w śmierci jeszcze pobożnemu grzesznikowi. Anno Domini 1735 — odlewał mnie Georg Bernhard Kinder w Królewcu, urodzony w Leunenburgu”. W roku 1848 na polecenie pastora Simona Jakuba Gammela — stolarz Rockel wykonał nad nawą pozorne drewniane sklepienie gwiaździste. Zachodnią część nawy zamyka chór z organami. Zbudował je w 1745 roku Adam Gottllob Casparini, królewski organmistrz. Powiększono je w roku 1898. Organy posiadają ornamentykę w stylu rokokowym. Prezbiterium oddzielone jest od nawy monumentalnym łukiem tęczowym. Ołtarz wykonany jest w drewnie. Wykonał go w roku 1824 rzeźbiarz Bierreichel.Na środku prezbiterium stała chrzcielnica wykonana z włoskiego marmuru „Carvara”. Zakupiono ją w Królewcu w roku 1828.[[Plik:parafiasątoczno1.jpg|right|thumb|288px|Wnętrze kościoła w Sątocznie, źródło: [http://satoczno.pl/?page_id=12 Strona parafii] [12.10.2014]] Czaszę chrzcielnicy wypełniała duża, mosiężna misa, ważąca ok. 20 kilogramów. Datowana jest na rok 1580. W roku 1828 wyłożono posadzkę kościoła szwedzkimi płytami kamiennymi.Dziedziniec kościoła początkowo był cmentarzem, w roku 1819 założono park, który do dziś spełnia tą funkcję. Podczas reformacji świątynię przejęli protestanci. Katolicy odzyskali ją dopiero po ostatniej wojnie. Od roku 1945 kościół przynależał do parafii Sępopol, a od roku 1962 stanowił samodzielny wikariat. 25 maja 1974 roku została erygowana parafia pw. Chrystusa Króla. Parafię prowadzą księża salezjanie. Do parafii należą miejscowości: [[Kałwągi]], [[Prosna]], [[Sajna Wielka]], [[Sajna Mała]], [[Błuskajmy Wielkie]], [[Błuskajmy Małe]], [[Giełpsz]], [[Kamień]], [[Kaskajmy Małe]], [[Łękajny]], [[Marłuty]], [[Sątoczek]], [[Stawnica Duża]] i [[Stawnica Mała]], [[Suliki]], [[Wetyn]], [[Bykowo]], [[Słępy]], [[Wągniki]] ,[[Studzieniec]]. |
[[Plik:Parafiasątoczno2.jpg|right|thumb|288px|Sątoczno. Kościół ewangelicki. Wnętrze prezbiterium z ołtarzem kazalnicowym. Fotograf Ulbrich Anton 1905/1909. ©IS PAN, żródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#853/pl/r/satoczno_-_zabytkowy_kosciol_par._p.w._chrystusa_krola Ciekawe Mazury] [12.10.2014]]<br/> | [[Plik:Parafiasątoczno2.jpg|right|thumb|288px|Sątoczno. Kościół ewangelicki. Wnętrze prezbiterium z ołtarzem kazalnicowym. Fotograf Ulbrich Anton 1905/1909. ©IS PAN, żródło: [http://www.ciekawemazury.pl/info.htm#853/pl/r/satoczno_-_zabytkowy_kosciol_par._p.w._chrystusa_krola Ciekawe Mazury] [12.10.2014]]<br/> | ||
Wersja z 19:29, 26 paź 2014
| Parafia pw. Chrystusa Króla w Sątocznie | |
| | |
![Kościół pw. Chrystusa Króla w Sątocznie, źródło: Archidiecezja Warmińska [26.10.2014]](/index.php/Plik:Parafias%C4%85toczno.jpg) Kościół pw. Chrystusa Króla w Sątocznie, źródło: Archidiecezja Warmińska [26.10.2014]
| |
| Siedziba | Sątoczno |
| Adres | Sątoczno, 11-430 Korsze |
| Data powołania | XIV w. |
| Wyznanie | katolickie |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Archidiecezja | warmińska |
| Dekanat | Sępopol |
| Kościół | Kościół pw. Chrystusa Króla w Sątocznie |
| Parafia pw. Chrystusa Króla w Sątocznie | |
Parafia pw. Chrystusa Króla w Sątocznie — rzymskokatolicka parafia leżąca w dekanacie Sępopol należącym do archidiecezji warmińskiej. Kościół parafialny znajduje się w Sątocznie. Obecnie (2014 r.) proboszczem parafii jest ks. mgr Adam Malak SDB.
Spis treści
Historia parafii
W 1468 roku rycerz Albrecht von Vogt w nagrodę za udział w wojnie przeciw Polsce i Litwie otrzymał od Krzyżaków Sątoczno . Po jego śmierci majątek dziedziczyła córka, która wyszła za mąż za właściciela sąsiedniego majątku Botha von Eulenburga. Od jego nazwiska Sątoczno wzięło swą dawną nazwę Leunenburg. W 1526 roku proboszczem miejscowej parafii należącej do archiprezbiteriatu w Sępopolu był Valentin Vuge z Elbląga. Do parafii w Sątocznie należały wówczas wsie: Glitajny, Kałwągi, Wągniki, Błuskajmy, Studzieniec, Słępy i Kaskajmy. Mieszkali tam zapewne również Polacy, gdyż w 1581 roku nauczyciel szkoły otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie za odczytywanie oraz komentowanie Ewangelii i katechizmu w języku polskim. W połowie XVII stulecia specjalnie dla polskich parafian ustanowiono tu diakonat. Polscy diakoni nauczali w Sątocznie do roku 1697. Kościół w Sątocznie został wzniesiony w latach 1326–1328 na terenie grodu założonego przez Zakon Krzyżacki. Ulokowano go na spływie Sajny i Gubra. Najstarszą częścią budowli jest wieża, jej mury przetrwały w nienaruszonym stanie od pierwszej połowy XIV wieku. W dzwonnicy było miejsce na trzy dzwony. Najstarszy dzwon z roku 1593 zaginął, drugi — największy z roku 1735 dzwoni teraz w gminie Borfelde koło Hildesheim w Niemczech. Dzwon, który pozostał nosi napis: „Bogu do zaszczytu, chrześcijanom do zachęty”. Poniżej są wiersze: „Ja wołam do nabożeństwa dzieci oddane Bogu i dzwonię w śmierci jeszcze pobożnemu grzesznikowi. Anno Domini 1735 — odlewał mnie Georg Bernhard Kinder w Królewcu, urodzony w Leunenburgu”. W roku 1848 na polecenie pastora Simona Jakuba Gammela — stolarz Rockel wykonał nad nawą pozorne drewniane sklepienie gwiaździste. Zachodnią część nawy zamyka chór z organami. Zbudował je w 1745 roku Adam Gottllob Casparini, królewski organmistrz. Powiększono je w roku 1898. Organy posiadają ornamentykę w stylu rokokowym. Prezbiterium oddzielone jest od nawy monumentalnym łukiem tęczowym. Ołtarz wykonany jest w drewnie. Wykonał go w roku 1824 rzeźbiarz Bierreichel.Na środku prezbiterium stała chrzcielnica wykonana z włoskiego marmuru „Carvara”. Zakupiono ją w Królewcu w roku 1828.
Wnętrze kościoła w Sątocznie, źródło: Strona parafii [12.10.2014
Sątoczno. Kościół ewangelicki. Wnętrze prezbiterium z ołtarzem kazalnicowym. Fotograf Ulbrich Anton 1905/1909. ©IS PAN, żródło: Ciekawe Mazury [12.10.2014
Kler parafialny
Proboszczowie:
Grupy działające na terenie parafii
- Schola
- Koło Żywego Różańca
- Służba Liturgiczna
Zobacz też
Archidiecezja Warmińska
50 lat Salezjanów w Sątocznie [12.10.2014]
Bibliografia
Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, red. Bronisław Magdziarz, Olsztyn 1999
Parafia pw. Chrystusa Króla w Sątocznie] [12.10.2014]
