Linowiec: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę " {{Wieś infobox |nazwa = Linowiec |herb wsi = |flaga wsi = |herb artykuł = |dopełniacz wsi = Pole-obo...") |
|||
Linia 6: | Linia 6: | ||
|flaga wsi = | |flaga wsi = | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
− | |dopełniacz wsi = | + | |dopełniacz wsi = Linowca |
− | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = [[File:Jezioro Linowiec.jpg|thumb|Jezioro Linowiec, źródło: www.mazury.com, 12.09.2013.]] |
− | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = Jezioro Linowiec |
|rodzaj miejscowości = wieś | |rodzaj miejscowości = wieś | ||
|województwo = warmińsko - mazurski | |województwo = warmińsko - mazurski | ||
Linia 16: | Linia 16: | ||
|sołectwo = Linowiec | |sołectwo = Linowiec | ||
|wysokość = | |wysokość = | ||
− | |liczba ludności = | + | |liczba ludności = 421 |
− | |rok = | + | |rok = 2012, źródło: www.grodziczno.pl |
|strefa numeracyjna = (+48) 56 | |strefa numeracyjna = (+48) 56 | ||
|kod pocztowy = | |kod pocztowy = | ||
Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
− | <big>'''Linowiec'''</big> (niem. Linowitz ) – wieś w Polsce | + | <big>'''Linowiec'''</big> (niem. Linowitz ) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego |
Linia 38: | Linia 38: | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
− | Miejscowość znajduje się na terenie gminy Grodziczno w obszarze, której występuje tu wyjątkowo duże nagromadzenie polodowcowych form rzeźby terenu, takich jak m.in. moreny denne, pagórki i wzgórza morenowe, rynny subglacjalne, płaty sandru, wytopiskowe. Najniżej położonym obszarem jest dolina rzeki Wel - poniżej 100m n.p.m. W kierunku północno-wschodnim gminy (Garb Lubawski) teren wznosi się i w rejonie na wschód od m. Zwiniarz osiąga największą wysokość 200,8m n.p.m. Powierzchnia gminy dzieli się na: wysoczyznę morenową, dolinę rz.Weli rynnę jeziora Kiełpińskiego, fragmentem sandru Skrwy. Ponadto odnajdziemy tutaj gleby brunatne właściwe i brunatne wyługowan, czarne ziemie, gleby organiczne – torfowe, murszasto-torfowe oraz mułowo-torfowe. | + | Wieś znajduje się nieopodal Jeziora Linowiec. Miejscowość znajduje się na terenie gminy Grodziczno w obszarze, której występuje tu wyjątkowo duże nagromadzenie polodowcowych form rzeźby terenu, takich jak m.in. moreny denne, pagórki i wzgórza morenowe, rynny subglacjalne, płaty sandru, wytopiskowe. Najniżej położonym obszarem jest dolina rzeki Wel - poniżej 100m n.p.m. W kierunku północno-wschodnim gminy (Garb Lubawski) teren wznosi się i w rejonie na wschód od m. Zwiniarz osiąga największą wysokość 200,8m n.p.m. Powierzchnia gminy dzieli się na: wysoczyznę morenową, dolinę rz.Weli rynnę jeziora Kiełpińskiego, fragmentem sandru Skrwy. Ponadto odnajdziemy tutaj gleby brunatne właściwe i brunatne wyługowan, czarne ziemie, gleby organiczne – torfowe, murszasto-torfowe oraz mułowo-torfowe. |
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
− | Na obszarze Linowca musiało istnieć osadnictwo starożytne gdyż odnaleziono toporek, który w XIX w. był przechowywany w domu dziedzica . Część włościańska wsi należała do biskupów chełmińskich i była zaliczana do klucza kurzętnickiego. | + | Na obszarze Linowca musiało istnieć osadnictwo starożytne gdyż odnaleziono toporek, który w XIX w. był przechowywany w domu dziedzica. Część włościańska wsi należała do biskupów chełmińskich i była zaliczana do klucza kurzętnickiego. Nie znana jest dokładna data lokacji ani etymologia nazwy miejscowości. Na terenie wsi na przełomie XIX/ XX w. znajdowały się dobra rycerskie i włościańskie. Przy folwarku znajdowała się gorzelnia, cegielnia i młyn. Właściciel majątku rycerskiego Feliks Kaweczyński hoduje bydło rasy holenderskiej oraz tuczne. Na przełomie XIX/XX w. zajmowały dobra rycerskie i włościańskie 3796 mórg z 69 budynkami i 31 domami . We wsi w tym okresie mieszkało 356 katolików i 15 ewangelików. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich. |
− | Na terenie wsi na przełomie XIX/ XX w. znajdowały się dobra rycerskie i włościańskie. Przy folwarku znajdowała się gorzelnia, cegielnia i młyn. Właściciel majątku rycerskiego Feliks Kaweczyński hoduje bydło rasy holenderskiej oraz tuczne . | + | |
− | Na przełomie XIX/XX w. zajmowały dobra rycerskie i włościańskie 3796 mórg z 69 budynkami i 31 domami . We wsi w tym okresie mieszkało 356 katolików i 15 ewangelików . | ||
− | |||
<br/> | <br/> | ||
− | === | + | === Gospodarka === |
− | + | Na terenie miejscowości funkcjonuje gospodarstwo agroturystyczne. | |
<br/> | <br/> | ||
− | |||
=== Zabytki: === | === Zabytki: === | ||
W miejscowości znajduje się wodospad z ruinami mostu. | W miejscowości znajduje się wodospad z ruinami mostu. | ||
− | + | ||
<br/> | <br/> | ||
Linia 65: | Linia 62: | ||
=== Bibliografia: === | === Bibliografia: === | ||
− | ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', t. V, Warszawa | + | ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. V, Warszawa 1884, 960 ss. |
<br/> | <br/> | ||
− | + | ||
[[Kategoria: Miejscowość]] | [[Kategoria: Miejscowość]] | ||
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 10:15, 12 wrz 2013 (CEST) | [[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 10:15, 12 wrz 2013 (CEST) |
Wersja z 09:49, 19 wrz 2013
Linowiec | |
| |
[[Plik: Plik:Jezioro Linowiec.jpg Jezioro Linowiec, źródło: www.mazury.com, 12.09.2013. Jezioro Linowiec
| |
Rodzaj miejscowości | wieś |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko - mazurski |
Powiat | nowomiejski |
Gmina | Grodziczno |
Sołectwo | Linowiec |
Liczba ludności (2012, źródło: www.grodziczno.pl) | 421 |
Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
Tablice rejestracyjne | NNM |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Linowiec (niem. Linowitz ) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Wieś znajduje się nieopodal Jeziora Linowiec. Miejscowość znajduje się na terenie gminy Grodziczno w obszarze, której występuje tu wyjątkowo duże nagromadzenie polodowcowych form rzeźby terenu, takich jak m.in. moreny denne, pagórki i wzgórza morenowe, rynny subglacjalne, płaty sandru, wytopiskowe. Najniżej położonym obszarem jest dolina rzeki Wel - poniżej 100m n.p.m. W kierunku północno-wschodnim gminy (Garb Lubawski) teren wznosi się i w rejonie na wschód od m. Zwiniarz osiąga największą wysokość 200,8m n.p.m. Powierzchnia gminy dzieli się na: wysoczyznę morenową, dolinę rz.Weli rynnę jeziora Kiełpińskiego, fragmentem sandru Skrwy. Ponadto odnajdziemy tutaj gleby brunatne właściwe i brunatne wyługowan, czarne ziemie, gleby organiczne – torfowe, murszasto-torfowe oraz mułowo-torfowe.
Dzieje miejscowości
Na obszarze Linowca musiało istnieć osadnictwo starożytne gdyż odnaleziono toporek, który w XIX w. był przechowywany w domu dziedzica. Część włościańska wsi należała do biskupów chełmińskich i była zaliczana do klucza kurzętnickiego. Nie znana jest dokładna data lokacji ani etymologia nazwy miejscowości. Na terenie wsi na przełomie XIX/ XX w. znajdowały się dobra rycerskie i włościańskie. Przy folwarku znajdowała się gorzelnia, cegielnia i młyn. Właściciel majątku rycerskiego Feliks Kaweczyński hoduje bydło rasy holenderskiej oraz tuczne. Na przełomie XIX/XX w. zajmowały dobra rycerskie i włościańskie 3796 mórg z 69 budynkami i 31 domami . We wsi w tym okresie mieszkało 356 katolików i 15 ewangelików. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich.
Gospodarka
Na terenie miejscowości funkcjonuje gospodarstwo agroturystyczne.
Zabytki:
W miejscowości znajduje się wodospad z ruinami mostu.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. V, Warszawa 1884, 960 ss.