Karl Milkau: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Praca) |
(→Praca) |
||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
===Praca=== | ===Praca=== | ||
| − | Należał do najbardziej znaczących postaci w swoim zawodzie. Przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej. Po obronie doktoratu zrezygnował z pracy nauczyciela na rzecz bibliotekarstwa. | + | Należał do najbardziej znaczących postaci w swoim zawodzie. Przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej. Po obronie doktoratu zrezygnował z pracy nauczyciela na rzecz bibliotekarstwa. Początkowo podjął pracę w Bibliotece Uniwersyteckiej w Królewcu. Po trzech latach przeniósł się do Biblioteki Uniwersyteckiej w Bonn, a następnie do Königliche Bibliothek Berlin, Królewskiej Biblioteki w Berlinie. |
| − | + | W 1894 roku Milkaua zaangażowano do tworzenia centralnego katalogu bibliotecznego w Niemczech. Był też współpracownikiem Friedricha Althoffa w pruskim ministerstwie kultury. | |
| − | + | Od 1902 roku był dyrektorem Biblioteki Uniwersyteckiej w Greifswaldzie. Tę samą funkcję pełnił od 1907 roku we Wrocławiu. Od 1921 roku działał jako dyrektor generalny Preußische Staatsbibliothe in Berlin, tj. Pruskiej Biblioteki Państwowej, którą kierował przez trzy lata. W 1925 roku przeszedł na emeryturę, lecz nadal prowadził wykłady dla bibliotekarzy na Friedrich-Wilhelms-Universität Berlin. Od 1928 kierował utworzonym przez siebie Instytutem Bibliotekoznawstwa. | |
| + | Z jego inicjatywy powstał obszerny zbiór mikrofilmów, które wykonywano w Pruskiej Bibliotece Państwowej od 1926 do 1933 roku. | ||
| − | + | Napisał wiele opracowań na temat bibliotekarstwa, m.in. trzytomowy podręcznik ''Handbusch der Bibliothekswissenschaft'' (1931-1933) i ''Der Biblioteker und seine Leute''. Zmarł 23 stycznia 1934 rok w Berlinie. Wraz z jego śmiercią zakończył działalność Instytut Bibliotekoznawstwa. Wznowiono ją w latach 50. | |
| − | + | Otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. | |
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 01:31, 31 sty 2015
| Karl Friedrich Milkau | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 września 1859 r. Giżycko |
| Data i miejsce śmierci | 23 stycznia 1934 r. Berlin |
| Zawód | bibliotekarz |
Karl Friedrich Milkau, znany jako Fritz Milkau (ur. 28 września 1859 r. w Giżycku, zm. 23 stycznia 1934 r. w Berlinie) – bibliotekarz.
Spis treści
Życiorys
Był synem szewca.
Szkoła i wykształcenie
Gimnazjum ukończył w Kętrzynie. Następnie przeniósł się do Królewca, gdzie od 1878 roku studiował filologię klasyczną i germanistykę. Był członkiek korporacji studenckiej Masovia. W 1890 roku wydał pierwszy spis członków korporacji. w 1884 roku zdał egzamin państwowy i został nauczycielem gimnazjalnym. Równocześnie studiował na Uniwersytecie Królewieckim. Doktorat uzyskał w 1888 roku na podstawie rozprawy na temat dziejopisa Velleiusa Peterculusa.
Praca
Należał do najbardziej znaczących postaci w swoim zawodzie. Przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej. Po obronie doktoratu zrezygnował z pracy nauczyciela na rzecz bibliotekarstwa. Początkowo podjął pracę w Bibliotece Uniwersyteckiej w Królewcu. Po trzech latach przeniósł się do Biblioteki Uniwersyteckiej w Bonn, a następnie do Königliche Bibliothek Berlin, Królewskiej Biblioteki w Berlinie.
W 1894 roku Milkaua zaangażowano do tworzenia centralnego katalogu bibliotecznego w Niemczech. Był też współpracownikiem Friedricha Althoffa w pruskim ministerstwie kultury.
Od 1902 roku był dyrektorem Biblioteki Uniwersyteckiej w Greifswaldzie. Tę samą funkcję pełnił od 1907 roku we Wrocławiu. Od 1921 roku działał jako dyrektor generalny Preußische Staatsbibliothe in Berlin, tj. Pruskiej Biblioteki Państwowej, którą kierował przez trzy lata. W 1925 roku przeszedł na emeryturę, lecz nadal prowadził wykłady dla bibliotekarzy na Friedrich-Wilhelms-Universität Berlin. Od 1928 kierował utworzonym przez siebie Instytutem Bibliotekoznawstwa. Z jego inicjatywy powstał obszerny zbiór mikrofilmów, które wykonywano w Pruskiej Bibliotece Państwowej od 1926 do 1933 roku.
Napisał wiele opracowań na temat bibliotekarstwa, m.in. trzytomowy podręcznik Handbusch der Bibliothekswissenschaft (1931-1933) i Der Biblioteker und seine Leute. Zmarł 23 stycznia 1934 rok w Berlinie. Wraz z jego śmiercią zakończył działalność Instytut Bibliotekoznawstwa. Wznowiono ją w latach 50.
Otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego.
Bibliografia
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
de.wikipedia.org [31.01.2015]
