Ohar: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Zwierzę infobox |nazwa zwyczajowa = Błotniak stawowy |nazwa łacińska = ''Circus aeruginosus'' |TSN = |zoolog ...") |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Zwierzę infobox | {{Zwierzę infobox | ||
− | |nazwa zwyczajowa = | + | |nazwa zwyczajowa = Ohar |
− | |nazwa łacińska = '' | + | |nazwa łacińska = ''Tadorna tadorna'' |
|TSN = | |TSN = | ||
|zoolog = Linnaeus, 1758 | |zoolog = Linnaeus, 1758 | ||
|okres istnienia = | |okres istnienia = | ||
− | |grafika = | + | |grafika = ohar.jpg |
− | |opis grafiki = Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File: | + | |opis grafiki = Samica. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Tadorna_tadorna_%28aka%29.jpg] |
|typ = strunowce | |typ = strunowce | ||
|podtyp = kręgowce | |podtyp = kręgowce | ||
|gromada = ptaki | |gromada = ptaki | ||
− | |rząd = | + | |rząd = blaszkodziobe |
− | |rodzina = | + | |rodzina = kaczkowate |
− | |rodzaj = '' | + | |rodzaj = ''Tadorna'' |
− | |gatunek = | + | |gatunek = ohar |
− | |synonimy = '' | + | |synonimy = ''Anas Tadorna'' Linnaeus, 1758; podgorzelec, kaczka norowa |
|wikispecies = | |wikispecies = | ||
|commons = | |commons = | ||
Linia 21: | Linia 21: | ||
− | ''' | + | '''Ohar''' (''Tadorna tadorna'') - gatunek wędrownego (poza skrajnie zachodnimi i południowymi populacjami) ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (''Anatidae''). Długość ciała – ok. 58-70 cm. |
<br/> | <br/> | ||
== Charakterystyka == | == Charakterystyka == | ||
− | + | Kaczka większa od krzyżówki, o bardzo skontrastowanym ubarwieniu, ułatwiającym jej identyfikację. Ubarwienie w większości białe z głową i górną częścią szyi czarną o zielonym połysku (u samicy bardziej czarno-brązową), rdzawobrązową przepaską na piersi, skrzydła i pasy na grzbiecie czarne. Dziób czerwony, u samca ozdobiony guzem na czole. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony, samiec jest tylko nieco większy, a samica ma brunatną plamę na brzuchu i białe obrzeżenie rudego pasa na piersi. | |
<br/> | <br/> | ||
− | Gatunek | + | Gatunek występuje na wybrzeżach morskich, gdzie gniazduje nad zatokami i jeziorami przymorskimi, a w okresie przelotów widuje się go w głębi lądu na stawach, dużych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, żerując na lądzie lub w płytkiej wodzie, ale również roślinami, szczególnie wodorostami. |
+ | Gniazdo zakłada zwykle w jamie wykopanej przez samicę lub króliczej, borsuczej czy lisiej norze o głębokości do 4 m. W przypadku braku nory zakłada lęg na powierzchni ziemi, dość często w rozbitych bunkrach, opuszczonych chatach, szczelinach skalnych lub między kamieniami. Rzadziej gniazduje w dziuplach drzew i gęstych krzewach. Gniazdo może znajdować się do 3 km od brzegu. Ohar wraca na tereny lęgowe parami w lutym i marcu. | ||
<br/> | <br/> | ||
− | [[ | + | [[tador.jpg]] |
<br/> | <br/> | ||
− | ''' | + | '''Samiec''' Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Common_Shelduck_%28Tadorna_tadorna%29_RWD2.jpg] |
<br/> | <br/> | ||
== Występowanie== | == Występowanie== | ||
− | Zamieszkuje | + | Zamieszkuje wybrzeża Morza Północnego, Bałtyku i Morza Śródziemnego oraz pas od Morza Czarnego do północno-wschodnich Chin. Zimuje w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej oraz na subkontynencie indyjskim. Latem, podczas pierzenia, największe stada spotyka się na wybrzeżu Morza Północnego między ujściami Łaby i Wezery. Przyloty w marcu i kwietniu, odloty w październiku, listopadzie. |
<br/> | <br/> | ||
− | W Polsce | + | W Polsce bardzo nielicznie (łącznie 30-50 par) występuje głównie na Wybrzeżu Bałtyku - skupiska lęgowe odkryto w rejonie Zatoki Puckiej, u ujścia Wisły, nad jeziorami Łebsko, Gardno, Jamno i Lubiatowskie, a najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu. W głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie. |
<br/> | <br/> | ||
− | + | Na Warmii i Mazurach ohara odnotowano m.in. na obszarze [[Natura 2000 Wysoczyzna Elbląska]] należącym do sieci [[Natura 2000]] oraz w [[Rezerwat Zatoka Elbląska|Rezerwacie Zatoki Elbląskiej]]. | |
− | Na Warmii i Mazurach | ||
<br/> | <br/> | ||
− | W Polsce | + | W Polsce objęty całkowitą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, potencjalnie zagrożony z powodu niewielkiej populacji i presji człowieka w miejscach gniazdowania. |
<br/> | <br/> | ||
− | == | + | == Bibliografia == |
− | + | Richarz Klaus, ''Ptaki - przewodnik'', Warszawa, Wydawnictwo Muza, 2009. | |
− | |||
− | |||
<br/> | <br/> | ||
− | + | Stastny Karel, ''Ptaki wodne'', Warszawa, Delta, 1993. | |
<br/> | <br/> | ||
− | + | Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P., ''Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany'', Warszawa, Horyzont, 2002. | |
− | |||
− | |||
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
− | + | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Ohar#cite_note-pwn-4] | |
− | |||
− | [http://pl.wikipedia.org/wiki/ | ||
<br/> | <br/> | ||
− | [http://www. | + | [http://www.ptaki-polski.com/aa_ohar/] |
<br/> | <br/> | ||
− | [http://ptaki.info/ | + | [http://ptaki.info/ohar] |
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Ptaki Polski]] [[Kategoria: Natura 2000]] | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Ptaki Polski]] [[Kategoria: Natura 2000]] |
Wersja z 03:40, 19 gru 2014
Ohar | |
| |
Tadorna tadorna` | |
Linnaeus, 1758 | |
Tadorna tadorna Linnaeus, 1758 | |
Samica. Źródło: [2] | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ptaki |
Rząd | blaszkodziobe |
Rodzina | kaczkowate |
Rodzaj | Tadorna |
Gatunek | ohar |
Synonimy | |
Anas Tadorna Linnaeus, 1758; podgorzelec, kaczka norowa |
Ohar (Tadorna tadorna) - gatunek wędrownego (poza skrajnie zachodnimi i południowymi populacjami) ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Długość ciała – ok. 58-70 cm.
Spis treści
Charakterystyka
Kaczka większa od krzyżówki, o bardzo skontrastowanym ubarwieniu, ułatwiającym jej identyfikację. Ubarwienie w większości białe z głową i górną częścią szyi czarną o zielonym połysku (u samicy bardziej czarno-brązową), rdzawobrązową przepaską na piersi, skrzydła i pasy na grzbiecie czarne. Dziób czerwony, u samca ozdobiony guzem na czole. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony, samiec jest tylko nieco większy, a samica ma brunatną plamę na brzuchu i białe obrzeżenie rudego pasa na piersi.
Gatunek występuje na wybrzeżach morskich, gdzie gniazduje nad zatokami i jeziorami przymorskimi, a w okresie przelotów widuje się go w głębi lądu na stawach, dużych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych. Żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami, żerując na lądzie lub w płytkiej wodzie, ale również roślinami, szczególnie wodorostami.
Gniazdo zakłada zwykle w jamie wykopanej przez samicę lub króliczej, borsuczej czy lisiej norze o głębokości do 4 m. W przypadku braku nory zakłada lęg na powierzchni ziemi, dość często w rozbitych bunkrach, opuszczonych chatach, szczelinach skalnych lub między kamieniami. Rzadziej gniazduje w dziuplach drzew i gęstych krzewach. Gniazdo może znajdować się do 3 km od brzegu. Ohar wraca na tereny lęgowe parami w lutym i marcu.
Występowanie
Zamieszkuje wybrzeża Morza Północnego, Bałtyku i Morza Śródziemnego oraz pas od Morza Czarnego do północno-wschodnich Chin. Zimuje w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej oraz na subkontynencie indyjskim. Latem, podczas pierzenia, największe stada spotyka się na wybrzeżu Morza Północnego między ujściami Łaby i Wezery. Przyloty w marcu i kwietniu, odloty w październiku, listopadzie.
W Polsce bardzo nielicznie (łącznie 30-50 par) występuje głównie na Wybrzeżu Bałtyku - skupiska lęgowe odkryto w rejonie Zatoki Puckiej, u ujścia Wisły, nad jeziorami Łebsko, Gardno, Jamno i Lubiatowskie, a najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu. W głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie.
Na Warmii i Mazurach ohara odnotowano m.in. na obszarze Natura 2000 Wysoczyzna Elbląska należącym do sieci Natura 2000 oraz w Rezerwacie Zatoki Elbląskiej.
W Polsce objęty całkowitą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, potencjalnie zagrożony z powodu niewielkiej populacji i presji człowieka w miejscach gniazdowania.
Bibliografia
Richarz Klaus, Ptaki - przewodnik, Warszawa, Wydawnictwo Muza, 2009.
Stastny Karel, Ptaki wodne, Warszawa, Delta, 1993.
Sterry P., Cleave A., Clements A., Goodfellow P., Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany, Warszawa, Horyzont, 2002.