Henryk Aniołkowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Henryk Aniołkowski''' (. | + | '''Henryk Aniołkowski''' (ur. 1927 roku w miejscowości Ilia na Wileńszczyźnie, zmarł 21 lutego 1983 roku w Krynicy Morskiej)- Jeden z pionierów sportu na Warmii i Mazurach po wojnie, wielka postać polskich bojerów |
| + | |||
{{Ludzie sportu infobox | {{Ludzie sportu infobox | ||
|nazwa = Henryk Aniołkowski | |nazwa = Henryk Aniołkowski | ||
| Linia 7: | Linia 8: | ||
|Data i miejsce urodzenia = | |Data i miejsce urodzenia = | ||
|Data śmierci = | |Data śmierci = | ||
| − | |Dyscyplina = | + | |Dyscyplina = Bojery |
| − | |Największy sukces = | + | |Największy sukces = Twórca potęgi bojerów w Polsce |
}} | }} | ||
| + | =Działacze= | ||
| + | Trafił do Olsztyna w 1947 roku po ukończeniu kursu wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Prowadził Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, był tez instruktorem wf w Technikum Kolejowym. Wyjechał na kilka lat: najpierw do Koszalina ( był wiceprzewodniczącym Urzędu Kultury Fizycznej, zakładał Ludowe Zespoły Sportowe), potem do Zakopanego, gdzie był kierownikiem Ośrodka Sportowego Ministerstwa Oświaty, nauczycielem W-F, szkolił też narciarzy. W latach 50-tych wrócił do Olsztyna. Najpierw pracował w LZS-ach,, zakładał sekcję lekkoatletyczną w klubie Kormoran. W 1959 roku został kierownikiem Klubu Morskiego LOK. Poświęcił się pracy organizatorskiej, popularyzował przede wszystkim sporty wodne. Dzięki jego inicjatywie udało się wybudować nowoczesną przystań w Olsztynie. Zainspirował kursy sterników morskich, organizował rejsy stażowe. Ale największą pasją stały się bojery. Zaprosił do Giżycka znanego propagatora tej dyscypliny Holendra Wima van Ackera, który przywiózł ze sobą jednoosobowego DN-a .To zainicjowało rozwój tego sportu na Warmii i Mazurach. Żeglarze lodowi z Olsztyna, Giżycka, Mrągowa i Mikołajek zdominowali bojery w Polsce, a wkrótce przebili się do czołówki światowej. Był trenerem reprezentacji. W 1975 roku zrezygnował z etatowej pracy w LOK, objął funkcję sekretarza Olsztyńskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do przejścia na rentę, ale nadal działał społecznie w bojerach, był w Polsce wyrocznią i największym autorytetem. Zmarł na posterunku 21 lutego 1983 roku na kilkanaście minut przed rozpoczęciem oficjalnej uroczystości Otwarcia Mistrzostw Polski w Krynicy Morskiej. Co roku na Warmii i Mazurach jest rozgrywany Memoriał Henryka Aniołkowskiego w Żeglarstwie Lodowym. | ||
| + | =Bibliografia= | ||
| + | *Gazeta Olsztyńska 21.03 1997 r „Anioł nie czlowiek” | ||
[[Plik:Aniolkowski2.jpg|200px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | [[Plik:Aniolkowski2.jpg|200px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | ||
| − | + | ||
*Sport Olsztyn 2007/2008, autor: Janusz Porycki | *Sport Olsztyn 2007/2008, autor: Janusz Porycki | ||
| − | [[Kategoria:Sport| | + | [[Kategoria:Sport|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:Działacze|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:Bojery|Aniołkowski, Henryk]] |
Wersja z 21:20, 25 lis 2014
Henryk Aniołkowski (ur. 1927 roku w miejscowości Ilia na Wileńszczyźnie, zmarł 21 lutego 1983 roku w Krynicy Morskiej)- Jeden z pionierów sportu na Warmii i Mazurach po wojnie, wielka postać polskich bojerów
| Henryk Aniołkowski | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Henryk Aniołkowski |
| Dyscyplina | Bojery |
| Największy sukces | Twórca potęgi bojerów w Polsce |
Działacze
Trafił do Olsztyna w 1947 roku po ukończeniu kursu wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Prowadził Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, był tez instruktorem wf w Technikum Kolejowym. Wyjechał na kilka lat: najpierw do Koszalina ( był wiceprzewodniczącym Urzędu Kultury Fizycznej, zakładał Ludowe Zespoły Sportowe), potem do Zakopanego, gdzie był kierownikiem Ośrodka Sportowego Ministerstwa Oświaty, nauczycielem W-F, szkolił też narciarzy. W latach 50-tych wrócił do Olsztyna. Najpierw pracował w LZS-ach,, zakładał sekcję lekkoatletyczną w klubie Kormoran. W 1959 roku został kierownikiem Klubu Morskiego LOK. Poświęcił się pracy organizatorskiej, popularyzował przede wszystkim sporty wodne. Dzięki jego inicjatywie udało się wybudować nowoczesną przystań w Olsztynie. Zainspirował kursy sterników morskich, organizował rejsy stażowe. Ale największą pasją stały się bojery. Zaprosił do Giżycka znanego propagatora tej dyscypliny Holendra Wima van Ackera, który przywiózł ze sobą jednoosobowego DN-a .To zainicjowało rozwój tego sportu na Warmii i Mazurach. Żeglarze lodowi z Olsztyna, Giżycka, Mrągowa i Mikołajek zdominowali bojery w Polsce, a wkrótce przebili się do czołówki światowej. Był trenerem reprezentacji. W 1975 roku zrezygnował z etatowej pracy w LOK, objął funkcję sekretarza Olsztyńskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do przejścia na rentę, ale nadal działał społecznie w bojerach, był w Polsce wyrocznią i największym autorytetem. Zmarł na posterunku 21 lutego 1983 roku na kilkanaście minut przed rozpoczęciem oficjalnej uroczystości Otwarcia Mistrzostw Polski w Krynicy Morskiej. Co roku na Warmii i Mazurach jest rozgrywany Memoriał Henryka Aniołkowskiego w Żeglarstwie Lodowym.
Bibliografia
- Gazeta Olsztyńska 21.03 1997 r „Anioł nie czlowiek”
- Sport Olsztyn 2007/2008, autor: Janusz Porycki
