Ludwika Chewińska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 28: | Linia 28: | ||
*[[http://www.sportowefakty.pl/inne/ludwika-chewinska sportowefakty.pl]] | *[[http://www.sportowefakty.pl/inne/ludwika-chewinska sportowefakty.pl]] | ||
*[[http://www.olimpijski.pl/pl/bio/253,chewinska-dobrowolska-ludwika.html olimpijski.pl]] | *[[http://www.olimpijski.pl/pl/bio/253,chewinska-dobrowolska-ludwika.html olimpijski.pl]] | ||
| − | [[Kategoria:Sport|Chewińska, Ludwika]][[Kategoria: | + | [[Kategoria:Sport|Chewińska, Ludwika]][[Kategoria:Zawodnicy|Chewińska, Ludwika]][[Kategoria:Olimpijczycy|Chewińska, Ludwika]] |
Wersja z 19:23, 5 gru 2014
| Ludwika Chewińska | |
| | |
| Imię i nazwisko | Ludwika Chewińska |
| Data i miejsce urodzenia | 9 października 1948 roku w Raczku (woj. olsztyńskie) |
| Dyscyplina | Lekkoatletka |
| Największy sukces | Wielokrotna mistrzyni i rekordzistka Polski |
Ludwika Chewińska (ur. 9 października 1948 roku w Raczku (woj. olsztyńskie)) – Jedna z najlepszych w historii polskiej lekkiej atletyki kulomiotek
Przebieg kariery sportowej
Jedna z najlepszych w historii polskiej lekkiej atletyki kulomiotek, rekordzistka Polski, olimpijka Absolwentka AWF w Warszawie, magister wf. Wybitna polska lekkoatletka (169 cm, 78 kg ). Zaczynała karierę jako 16-latka w MKS Malbork (1964-1965) następnie reprezentowała:, Lechię Gdańsk (1966), Gwardię Olsztyn (1967-1969) i Gwardię Warszawa (1970-1983). W Olsztynie jeszcze jako Ludwika Dobrowolska była silnym punktem zespołu klubowego w I lidze. Wyszła za mąż przeniosła się do Warszawy. Przez wiele lat była niekwestionowaną liderką wśród polskich miotaczek. 44 - krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1968-1983 (48 startów, 15 zwycięstw indywidualnych), wielokrotna mistrzyni i rekordzistka kraju. Po zakończeniu kariery pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego i odkryła wiele sportowych talentów. Przygotowała do uprawiania sportu m.in. Kamilę Skolimowską, Krzysztofa Włodarczyka, Macieja Pałyszkę, Roberta Maksymiuka, Dariusza Dziekanowskiego oraz braci Grzegorza i Pawła Skrzeczów. Bardzo aktywna społecznie. Udziela sie PKOl i Stowarzyszeniu Sportu Kobiet, sędziuje lekkoatletyczne imprezy i startuje w zawodach weteranów, gdzie zdobywała mistrzostwa kraju i ustanawiała rekordy w kolejnych grupach wiekowych. 25 kwietnia 2008 otrzymała wyróżnienie indywidualne Fair Play za całokształt kariery sportowej i godne życie po jej zakończeniu. Jest absolwentką Szkoły Podstawowej w Kazanicach (gm.Lubawa) Pod Jej paronatem od 2010 roku odbywa się w Zespole Szkół w Kazanicach Mityng Lekkoatletyczny. Zasłużona Mistrzyni Sportu, odznaczona m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Osiągnięcia Sportowe
- 11-krotna mistrzyni kraju w pchnięciu kulą (1970-1976, 1980-1983) i 5-krotna w hali (1973, 1975, 1976, 1981, 1982)
- 10-krotna rekordzistka Polski w pchnięciu kulą (od 16.74 w 1970 do 19.58 w 1976).
- Rekordzistka Polski w rzucie dyskiem - 55.24 (27 czerwca 1976 Bydgoszcz).
- 2-krotna uczestniczka mistrzostw Europy: 1971 w Helsinkach (10) i 1974 w Rzymie (5)
- 3-krotna uczestniczka finałów Pucharu Europy: 1970 w Budapeszcie (3), 1975 w Nicei (6) i 1981 w Zagrzebiu (7).
- 4-krotna uczestniczka Halowych ME, gdzie zajęła miejsca: 1971(9), 1972 (5), 1973 (2), 1976 (8)
- uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Monachium (10 miejsce)
