Wojciech Baranowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Ludzie sportu infobox |nazwa = Wojciech Baranowicz |grafika = |podpis grafiki = |Imię i Nazwisko = Wojciech Ba...") |
|||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
*[[http://aktualnosci.siatka.org/pokaz/2010-07-10-michal-baranowicz-w-podjeciu-decyzji-pomogl-mi-ojciec wikipedia.org]] | *[[http://aktualnosci.siatka.org/pokaz/2010-07-10-michal-baranowicz-w-podjeciu-decyzji-pomogl-mi-ojciec wikipedia.org]] | ||
| − | [[Kategoria:Sport|Baranowicz, Wojciech]][[Kategoria: | + | [[Kategoria:Sport|Baranowicz, Wojciech]][[Kategoria:Zawodnicy|Baranowicz, Wojciech]] |
Wersja z 18:28, 5 gru 2014
| Wojciech Baranowicz | |
| | |
| Imię i nazwisko | Wojciech Baranowicz |
| Data i miejsce urodzenia | 25 stycznia 1954 roku w Tomaszowie Mazowieckim |
| Dyscyplina | Siatkówka |
| Największy sukces | 5-lrotny mistrz Polski |
Wojciech Baranowicz (ur. 25 stycznia 1954 roku w Tomaszowie Mazowieckim) – Czołowy polski siatkarz lat 70-tych i 80-tych, pięciokrotny mistrz Polski, reprezentant kraju.
Przebieg kariery sportowej
Wychowanek Lechii Tomaszów Mazowiecki. Przybył na studia do Olsztyna i rozpoczął grę w AZS Olsztyn. Przybył do zespołu z Kortowa razem z Bogusławem Pachniewiczem i szybko zaadoptowali się w nowym otoczeniu. W ekstraklasie debiutował w sezonie 1973/1974. W ciągu 6 sezonów (grał na pozycji rozgrywającego) zdobył z AZS pięć medali Mistrzostw Polski, w tym dwa złote. Pasmo sukcesów kontynuował w Gwardii Wrocław, do której się przeniósł we sezonie 1978/1979. Tu z kolei wywalczył trzy tytuły mistrzowskie i dwa wicemistrzowskie, stając się jednym z najbardziej utytułowanych siatkarzy w historii polskiej ligi. W latach 1984–1986 występował w drugoligowej włoskiej drużynie Valeo Mondově. Z reprezentacją Polski juniorów wywalczył wicemistrzostwo Europy w 1971 i brązowy medal mistrzostw Europy w 1973. W reprezentacji Polski seniorów debiutował 21 kwietnia 1976 w towarzyskim spotkaniu z NRD. Znajdował się w 14-osobowej kadrze przed Igrzyskami Olimpijskimi w Montrealu (1976), ale ostatecznie nie pojechał naturniej. Po rozegraniu kilkunastu meczów w kadrze w 1977 kolejny raz zagrał w polskiej drużynie dopiero w czerwcu 1982. Następnie wystąpił na mistrzostwach świata w 1982, zajmując z drużyną szóste miejsce. Ostatni raz w biało-czerwonych barwach wystąpił 25 maja 1983 w towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją. Łącznie dla Polski zagrał w 62 spotkaniach. Tradycje siatkarskie w rodzinie podtrzymuje jego syn Michał – czołowy zawodnik ligi włoskiej.
Osiągnięcia Sportowe
Sukcesy w lidze z AZS Olsztyn
- Złoty medal – 1976 i 1978
- Srebrny medal – 1974 i 1977
- Brązowy medal – 1975
z Gwardią Wrocław
- Złoty medal – 1980, 1981, 1982
- Srebrny medal – 1983,1984
Bibliografia=
