Zbigniew Lubiejewski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 29: | Linia 29: | ||
*Mecner Krzysztof, ''80 lat siatkówki: od "przebijanki" do ligi światowej'', Olsztyn 2001. | *Mecner Krzysztof, ''80 lat siatkówki: od "przebijanki" do ligi światowej'', Olsztyn 2001. | ||
*Pawlak Anna, ''Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998'', Kraków 2000. | *Pawlak Anna, ''Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998'', Kraków 2000. | ||
− | [[Kategoria: Sport]][[Kategoria: Sportowcy|Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Olimpijczycy| Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Zawodnicy| Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Olsztyn| Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Siatkówka| Lubiejewski, Zbigniew]] | + | [[Kategoria: Sport|Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Sportowcy|Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Olimpijczycy| Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Zawodnicy| Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Olsztyn| Lubiejewski, Zbigniew]][[Kategoria: Siatkówka| Lubiejewski, Zbigniew]] |
Wersja z 17:48, 8 sie 2014
Zbigniew Lubiejewski (ur. 6 listopada 1949 r. w Bartoszycach) – siatkarz, złoty medalista olimpijski z Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 r., członek drużyny Huberta Wagnera.
Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Bartoszycach oraz Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, którą ukończył, uzyskując tytuł inż. rolnictwa.
Przebieg kariery sportowej
Do reprezentacji Polski trafił w 1972 r. i w ciągu pięciu lat rozegrał 77 oficjalnych spotkań międzypaństwowych. Oprócz olimpijskiego złota zdobył srebrny medal na Mistrzostwach Europy w Belgradzie w 1975 r. Sportową karierę w kraju związał z AZS-em Olsztyn, z którym osiągał sukcesy w Polsce i w Europie. Trafił pod skrzydła znakomitego trenera Leszka Dorosza, który wykorzystał jego predyspozycje, przede wszystkim nieprzeciętną siłę i dynamikę. Dorobek klubowy Lubiejewskiego jest imponujący. W czasie gry w akademickim klubie z Olsztyna trzykrotnie zdobył z nim mistrzostwo Polski (1973, 1976, 1978), cztery razy wicemistrzostwo (1972, 1974, 1977, 1980) i dwa razy trzecie miejsce (1971 i 1975). W latach 1970–1972 trzykrotnie wywalczył z zespołem AZS-u Puchar Polski. W 1978 roku był finalistą turnieju Pucharu Europy Zdobywców Pucharów, gdzie AZS Olsztyn zajął drugą pozycję. Karierę zakończył w belgijskim klubie Antonius Herentals, gdzie pełnił rolę zawodnika oraz trenera. Po powrocie do Polski ciągle pozostaje blisko związany z AZS-em. Jako członek zarządu klubu wspiera go wiedzą i doświadczeniem. Uwielbiany przez kibiców, wielokrotnie znajdował się w dziesiątce najlepszych sportowców [[Warmii i Mazur. Popularyzuje siatkówkę wśród najmłodszych.
Osiągnięcia sportowe
- złoty medalista olimpijski (Montreal 1976 r.)
- srebrny medalista Mistrzostw Europy w Belgradzie (1975 r.)
- trzykrotny mistrz Polski (1973, 1976, 1978 r.) w barwach AZS Olsztyn
- trzykrotny zwycięzca Pucharu Polski (1970–1972) w barwach AZS Olsztyn
Bibliografia
- Duński Witold, Od Paryża do Sydney 2000. Polscy medaliści olimpijscy i paraolimpijscy: encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2000.
- Głuszek Zygmunt, Leksykon polskich olimpijczyków 1924-1998, Warszawa 1999.
- Mecner Krzysztof, 80 lat siatkówki: od "przebijanki" do ligi światowej, Olsztyn 2001.
- Pawlak Anna, Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998, Kraków 2000.