Kurt Obitz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = |
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = 16 stycznia 1907 roku | |data urodzenia = 16 stycznia 1907 roku | ||
Wersja z 15:31, 31 sty 2015
| Kurt Obitz | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1907 roku Brzozowo koło Węgorzewa |
| Data i miejsce śmierci | 8 sierpnia 1945 roku Szwecja |
| Przyczyna śmierci | gruźlica, której nie zdołał wyleczyć w szpitalu w Bawarii ani na kuracji w Szwecji |
| Zawód | lekarz weterynarii, dziennikarz |
Kurt Obitz (ur. 16 stycznia 1907 roku w Brzozowie koło Węgorzewa, zm. 8 sierpnia 1945 roku w Szwecji) – lekarz weterynarii, dziennikarz.
Życiorys
Kurt Obitz urodził się 16 stycznia 1907 roku w Brzozowie koło Węgorzewa. Ojciec jego Fryderyk Krysian był rolnikiem. Matką była Ludwika Karolina z d. Bartk. Do gimnazjum uczęszczał w Królewcu. W Berlinie kończył studia w Wyższej Szkole Weterynaryjnej. Uzyskał w 1930 roku tytuł doktora medycyny weterynaryjnej. W czasie studiów związał się z separatystycznym ruchem mazurskim pod nazwą " Masurenbund". Był przez cztery lata redaktorem miesięcznika "Cech", w którym przeciwstawiał się germanizacji Mazurów i odnosił się z sympatią do języka polskiego. Drukował artykuły w polskich pismach dla Mazurów. wydawanych w Prusach Wschodnich. Wszystko to stało się powodem do jego wydalenia z uczelni w 1931 roku. Skorzystał z zaproszenia rządu RP i został zatrudniony w Katedrze Chorób Wewnętrznych, potem przy Katedrze Zoologii i Parazytologii Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał prace naukowe i brał udział w międzynarodowych kongresach weterynaryjnych. Uczestniczył też w zebraniu powołującym w 1935 roku Związek Mazurów. Został wybrany przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. W 1936 roku prowadził zajęcia na kursie dla przodowników pracy kulturalno-oświatowej z Działdowszczyzny. Po wybuchu wony osiadł z żoną na Wołyniu. W krótkim czasie powrócił do Puław. Został aresztowany i osadzony w lubelskim więzieniu. Kiedy odmówił podpisania volkslisty, został wysłany do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zachorował na gruźlicę. Był leczony szpitalu w Bawarii, prowadzonym po 1945 roku przez władze USA. Nie zdołał się wyleczyć. W trakcie uroczystości ćwierćwiecza Wydziału Weterynaryjnego Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie jego imię nadano sali seminaryjno-bibliotecznej Katedry Parazytologii. Zmarł 8 sierpnia 194 roku w Szwecji.
Bibliografia
Jan Chłosta, Ludzie godni pamięci, warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
