Erminia von Olfers-Batocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 23: | Linia 23: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
==Życiorys == | ==Życiorys == | ||
| − | + | Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau. | |
| − | + | Dzieciństwo spędziła w Królewcu. Pisać zaczęła jako młoda dziewczyna | |
| + | 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußischen Hausfrau". Później powróciła do Tharau. | ||
| − | W | + | W młodości przebywała na dworze królewskim. |
| − | Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad | + | Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. |
| + | Była znajomą [[Agnes Miegel]]. | ||
| + | |||
| + | Największą uwagę wzbudził jej ''Taubenhaus''. Jest to historia rodziny rozgrywająca się od 1762 do 1862 roku w Królewcu. Opisała w nim również święto na wzgórzu Galtgarben. | ||
| + | |||
| + | Jej dzieło literackie przepadło w większości podczas ucieczki z Prus Wschodnich. O swoich losach w trakcie wypędzenia napisała pamiętnik. W styczniu 1945 roku pieszo przez [[Zalew Wiślany]] przedostała się do Piławy, następnie okrętem dotarła na Zachód. Po 1945 roku zostały wznowione jej dwie książki: ''Ostpreussische Dorfgeschichten. Erst heiter erzalt'' oraz ''Das Taubenhaus. 100 Jahre Familiengeschichte in und Konigsberg 1761-1861 als Roman erzalt''. | ||
| + | |||
| + | Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad Harzburgw wieku 78 lat. ''Das Taubenhaus'' ukazał się w drugim wydaniu w 1986 roku w Würzburgu. | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| + | [http://de.wikipedia.org/wiki/Erminia_von_Olfers-Batocki de.wikipedia.org] [29.01.2015]<br/> | ||
Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999. | Jan Chłosta, ''Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich'', Olsztyn 1999. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Osoba]] | + | [[Kategoria: Osoba|Olfers-Batocki, Erminia von]] |
Wersja z 12:01, 29 sty 2015
| Erminia von Olfers-Batocki | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1876 roku Gross Ratshof koło Królewca |
| Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1954 roku Bad Harzburg |
| Zawód | etnograf i pisarka |
Erminia von Olfers-Batocki (ur. 29 czerwca 1876 r. w Gross Ratshof koło Królewca, zm. 14 grudnia 1954 r. w Bad Harzburg) – etnograf i pisarka.
Życiorys
Erminia Tortilovitz von Batocki pochodziła z rodziny ziemiańskiej właścicieli majątku Tharau w Sambii. Jej ojcem był Rudolf Tortilovitz von Batocki (1845–1900), a matką Pauline von Gramatzki (1848–1914), dziedziczka majątku Tharau.
Dzieciństwo spędziła w Królewcu. Pisać zaczęła jako młoda dziewczyna 24 maja 1912 roku wyszła za mąż za Johannesa (Hansa) von Olfers. Małżonkowie zamieszkali w Królewcu. Tam Erminia kierowała lokalna redakcją "Ostpreußischen Hausfrau". Później powróciła do Tharau.
W młodości przebywała na dworze królewskim.
Zbierała pieśni i gwarowe opowiastki, urządzała inscenizacje gwarowych tekstów w wykonaniu amatorów w Królewcu. Pisać zaczęła już w czasach panieńskich. W późniejszym okresie pisała wiersze w gwarze natangijskiej (natangisches Platt), układała bajki i historie z życia wsi. Była znajomą Agnes Miegel.
Największą uwagę wzbudził jej Taubenhaus. Jest to historia rodziny rozgrywająca się od 1762 do 1862 roku w Królewcu. Opisała w nim również święto na wzgórzu Galtgarben.
Jej dzieło literackie przepadło w większości podczas ucieczki z Prus Wschodnich. O swoich losach w trakcie wypędzenia napisała pamiętnik. W styczniu 1945 roku pieszo przez Zalew Wiślany przedostała się do Piławy, następnie okrętem dotarła na Zachód. Po 1945 roku zostały wznowione jej dwie książki: Ostpreussische Dorfgeschichten. Erst heiter erzalt oraz Das Taubenhaus. 100 Jahre Familiengeschichte in und Konigsberg 1761-1861 als Roman erzalt.
Zmarła 14 grudnia 1954 roku w Bad Harzburgw wieku 78 lat. Das Taubenhaus ukazał się w drugim wydaniu w 1986 roku w Würzburgu.
Bibliografia
de.wikipedia.org [29.01.2015]
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
