Ernst Wiechert: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Życiorys) |
|||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
W latach 1905-1911 studiował w [[Uniwersytet Albertyna|Albertynie]] przyrodoznawstwo, filozofię, filologię niemiecką i angielską. Po studiach uczył w Hufengymnasium, potem w berlińskim Gimnazjum im. Cesarzowej Augusty. W czasie pierwszej wojny światowej był ranny. W 1930 roku wyjechał do Berlina. Trzy lata później rozstał się z pracą w szkolnictwie i zamieszkał w Ambach w Bawarii. Po trzech latach przeniósł się do Hof Gagert niedaleko Wolfratshausen. Za krytykę hitleryzmu został uwięziony. W 1938 roku przebywał w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. | W latach 1905-1911 studiował w [[Uniwersytet Albertyna|Albertynie]] przyrodoznawstwo, filozofię, filologię niemiecką i angielską. Po studiach uczył w Hufengymnasium, potem w berlińskim Gimnazjum im. Cesarzowej Augusty. W czasie pierwszej wojny światowej był ranny. W 1930 roku wyjechał do Berlina. Trzy lata później rozstał się z pracą w szkolnictwie i zamieszkał w Ambach w Bawarii. Po trzech latach przeniósł się do Hof Gagert niedaleko Wolfratshausen. Za krytykę hitleryzmu został uwięziony. W 1938 roku przebywał w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. | ||
| − | W 1916 roku debiutował powieścią ''Die Flucht''. Szczytowym osiągnięciem Wiecherta jest epopeja Puszczy Piskiej ''Die | + | W 1916 roku debiutował powieścią ''Die Flucht''. Szczytowym osiągnięciem Wiecherta jest epopeja Puszczy Piskiej ''Die Jeromin-Kinder'' (pol. ''Dzieci Jerominów''). Opisywał w niej życie mazurskiej wsi Sowiróg nad [[Jezioro Nidzkie|Jeziorem Nidzkim]]. |
| − | Wiechert napisał trzynaście powieści, blisko 40 opowiadań i nowel, cztery sztuki teatralne. Poza ''Dziećmi Jerominów'' po polsku ukazały się następujące pozycje: ''Las umarłych'', ''Missa sine nomine'', ''Mała pasja'', ''Lasy i ludzie'', ''Młodość'', ''Baśnie'', ''Pani Majorowa''. Teksty pisarza tłumaczyli: M. Kłos-Gwizdalska, M. Podlasek-Ziegler, E. Bielicka, [[Lkwim: Edward Martuszewski|E. Martuszewski]], [[lkwim:Tadeusz Ostojski|T. Ostojski]], J. Ptaszyński, [[lkwim:Tadeusz Willan|T. Willan]] i [[lkwim: Erwin Kruk|E.Kruk]] | + | Wiechert napisał trzynaście powieści, blisko 40 opowiadań i nowel, cztery sztuki teatralne. Poza ''Dziećmi Jerominów'' po polsku ukazały się m.in. następujące pozycje: ''Las umarłych'', ''Missa sine nomine'', ''Mała pasja'', ''Lasy i ludzie'', ''Młodość'', ''Baśnie'', ''Pani Majorowa'', ''Proste życie''. Teksty pisarza tłumaczyli: M. Kłos-Gwizdalska, M. Podlasek-Ziegler, E. Bielicka, [[Lkwim: Edward Martuszewski|E. Martuszewski]], [[lkwim:Tadeusz Ostojski|T. Ostojski]], J. Ptaszyński, [[lkwim:Tadeusz Willan|T. Willan]], R. Wolski i [[lkwim: Erwin Kruk|E.Kruk]]. |
| − | |||
| − | |||
| + | Zmarł 24 sierpnia 1950 roku w Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 12:30, 30 sty 2015
| Ernst Wiechert | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 maja 1887 r. Piersławek (wówczas noszący nazwę Kleinort) koło Mrągowa. |
| Data i miejsce śmierci | 24 sierpnia 1950 r. Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii |
Ernst Wiechert (ur. 18 maja 1887 r. w Piersławku (niem. Kleinort) koło Mrągowa, zm. 24 sierpnia 1950 r. w Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii) – pisarz.
Życiorys
Wzrastał na Mazurach. Urodził się w rodzinie leśniczego Martina i Heinrietty z d. Andreae. W wieku jedenastu lat podjął naukę w gimnazjum w Królewcu.
W latach 1905-1911 studiował w Albertynie przyrodoznawstwo, filozofię, filologię niemiecką i angielską. Po studiach uczył w Hufengymnasium, potem w berlińskim Gimnazjum im. Cesarzowej Augusty. W czasie pierwszej wojny światowej był ranny. W 1930 roku wyjechał do Berlina. Trzy lata później rozstał się z pracą w szkolnictwie i zamieszkał w Ambach w Bawarii. Po trzech latach przeniósł się do Hof Gagert niedaleko Wolfratshausen. Za krytykę hitleryzmu został uwięziony. W 1938 roku przebywał w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie.
W 1916 roku debiutował powieścią Die Flucht. Szczytowym osiągnięciem Wiecherta jest epopeja Puszczy Piskiej Die Jeromin-Kinder (pol. Dzieci Jerominów). Opisywał w niej życie mazurskiej wsi Sowiróg nad Jeziorem Nidzkim.
Wiechert napisał trzynaście powieści, blisko 40 opowiadań i nowel, cztery sztuki teatralne. Poza Dziećmi Jerominów po polsku ukazały się m.in. następujące pozycje: Las umarłych, Missa sine nomine, Mała pasja, Lasy i ludzie, Młodość, Baśnie, Pani Majorowa, Proste życie. Teksty pisarza tłumaczyli: M. Kłos-Gwizdalska, M. Podlasek-Ziegler, E. Bielicka, E. Martuszewski, T. Ostojski, J. Ptaszyński, T. Willan, R. Wolski i E.Kruk.
Zmarł 24 sierpnia 1950 roku w Uerikon koło Zurychu w Szwajcarii.
Bibliografia
Jan Chłosta, Ludzie godni pamięci. Wamińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
