Henryk Aniołkowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | |||
{{Ludzie sportu infobox | {{Ludzie sportu infobox | ||
|nazwa = Henryk Aniołkowski | |nazwa = Henryk Aniołkowski | ||
| Linia 11: | Linia 9: | ||
|Największy sukces = Twórca potęgi bojerów w Polsce | |Największy sukces = Twórca potęgi bojerów w Polsce | ||
}} | }} | ||
| − | = | + | '''Henryk Aniołkowski''' (ur. 1927 r. w miejscowości Ilia na Wileńszczyźnie, zm. 21 lutego 1983 r. w Krynicy Morskiej)- jeden z pionierów sportu na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] po wojnie, wielka postać polskich bojerów. |
| − | + | <br/><br/> | |
| − | + | ==Działalność== | |
| − | + | Przybył do [[Olsztyn|Olsztyna]] w 1947 r. po ukończeniu kursu wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Prowadził Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, był też instruktorem wychowania fizycznego w Technikum Kolejowym. Następnie wyjechał na kilka lat, najpierw do Koszalina ( był wiceprzewodniczącym Urzędu Kultury Fizycznej, zakładał [[LZS|Ludowe Zespoły Sportowe]]), potem do Zakopanego, gdzie był kierownikiem Ośrodka Sportowego Ministerstwa Oświaty, nauczycielem wychowania fizycznego, szkolił też narciarzy. | |
| + | |||
| + | W latach 50. powrócił do Olsztyna. Najpierw pracował w LZS-ach, zakładał sekcję lekkoatletyczną w klubie Kormoran. W 1959 roku został kierownikiem Klubu Morskiego LOK. Poświęcił się pracy organizatorskiej, popularyzował przede wszystkim sporty wodne. Dzięki jego inicjatywie udało się wybudować nowoczesną przystań w Olsztynie. Zainspirował kursy sterników morskich, organizował rejsy stażowe. Jego największą pasją stały się bojery. Zaprosił do [[Giżycko|Giżycka znanego propagatora tej dyscypliny, Holendra Wima van Ackera, który przywiózł ze sobą jednoosobowego DN-a. To zainicjowało rozwój tego sportu na Warmii i Mazurach. Żeglarze lodowi z Olsztyna, Giżycka, [[Mrągowo|Mrągowa]] i [[Mikołajki|Mikołajek]] zdominowali bojery w Polsce, a wkrótce przebili się do czołówki światowej. | ||
| + | |||
| + | Był trenerem reprezentacji. W 1975 roku zrezygnował z etatowej pracy w LOK-u, objął funkcję sekretarza Olsztyńskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do przejścia na rentę, ale nadal działał społecznie w bojerach, był w Polsce wyrocznią i największym autorytetem. | ||
| + | |||
| + | Zmarł 21 lutego 1983 roku na kilkanaście minut przed rozpoczęciem oficjalnej uroczystości Otwarcia Mistrzostw Polski w Krynicy Morskiej. Co roku na Warmii i Mazurach jest rozgrywany Memoriał Henryka Aniołkowskiego w Żeglarstwie Lodowym. | ||
| + | |||
[[Plik:Aniolkowski2.jpg|200px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | [[Plik:Aniolkowski2.jpg|200px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | ||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | ''Anioł nie człowiek'', "Gazeta Olsztyńska" 21.03 1997. <br/> | ||
| + | Janus Porycki, ''Sport Olsztyn 2007/2008''.<br/> | ||
| − | + | [[Kategoria:Sport|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:Działacze sportowi|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:Olsztyn|Aniołkowski, Henryk]][[Kategoria:1945-1989|Aniołkowski, Henryk]] | |
| − | [[Kategoria: | ||
Wersja z 17:40, 3 lut 2015
| Henryk Aniołkowski | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Henryk Aniołkowski |
| Dyscyplina | Bojery |
| Największy sukces | Twórca potęgi bojerów w Polsce |
Henryk Aniołkowski (ur. 1927 r. w miejscowości Ilia na Wileńszczyźnie, zm. 21 lutego 1983 r. w Krynicy Morskiej)- jeden z pionierów sportu na Warmii i Mazurach po wojnie, wielka postać polskich bojerów.
Działalność
Przybył do Olsztyna w 1947 r. po ukończeniu kursu wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Prowadził Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, był też instruktorem wychowania fizycznego w Technikum Kolejowym. Następnie wyjechał na kilka lat, najpierw do Koszalina ( był wiceprzewodniczącym Urzędu Kultury Fizycznej, zakładał Ludowe Zespoły Sportowe), potem do Zakopanego, gdzie był kierownikiem Ośrodka Sportowego Ministerstwa Oświaty, nauczycielem wychowania fizycznego, szkolił też narciarzy.
W latach 50. powrócił do Olsztyna. Najpierw pracował w LZS-ach, zakładał sekcję lekkoatletyczną w klubie Kormoran. W 1959 roku został kierownikiem Klubu Morskiego LOK. Poświęcił się pracy organizatorskiej, popularyzował przede wszystkim sporty wodne. Dzięki jego inicjatywie udało się wybudować nowoczesną przystań w Olsztynie. Zainspirował kursy sterników morskich, organizował rejsy stażowe. Jego największą pasją stały się bojery. Zaprosił do [[Giżycko|Giżycka znanego propagatora tej dyscypliny, Holendra Wima van Ackera, który przywiózł ze sobą jednoosobowego DN-a. To zainicjowało rozwój tego sportu na Warmii i Mazurach. Żeglarze lodowi z Olsztyna, Giżycka, Mrągowa i Mikołajek zdominowali bojery w Polsce, a wkrótce przebili się do czołówki światowej.
Był trenerem reprezentacji. W 1975 roku zrezygnował z etatowej pracy w LOK-u, objął funkcję sekretarza Olsztyńskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Pogarszający się stan zdrowia zmusił go do przejścia na rentę, ale nadal działał społecznie w bojerach, był w Polsce wyrocznią i największym autorytetem.
Zmarł 21 lutego 1983 roku na kilkanaście minut przed rozpoczęciem oficjalnej uroczystości Otwarcia Mistrzostw Polski w Krynicy Morskiej. Co roku na Warmii i Mazurach jest rozgrywany Memoriał Henryka Aniołkowskiego w Żeglarstwie Lodowym.
Bibliografia
Anioł nie człowiek, "Gazeta Olsztyńska" 21.03 1997.
Janus Porycki, Sport Olsztyn 2007/2008.
