Mieczysław Jesionowski

Mieczysław Jesionowski
z archiwum Janusza Poryckiego
Imię i nazwisko	Mieczysław Jesionowski
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1924 r. w miejscowości Ponikiew Duża
Data śmierci	15 października 2007 r., w Olsztynie
Dyscyplina	sporty motorowe

Mieczysław Jesionowski (ur. 2 lipca 1924 r. w miejscowości Ponikiew Duża, zm. 15 października 2007 r. w Olsztynie) – organizator sportu motorowego na Warmii i Mazurach.

Działalność sportowa

Z jego inicjatywy 12 czerwca 1946 roku powstało w Olsztynie pierwsze stowarzyszenie sportów motorowych – Olsztyński Klub Motorowy. Jesionowski był sekretarzem klubu od początku jego działalności do roku 1950. Uprawiał motocyklowe rajdy terenowe i wyścigi drogowe (uliczne), startował w latach 1946–1954.

Był wielokrotnym mistrzem województwa, mistrzem Polski strefy północnej. Jego największy sukces to wicemistrzostwo Polski w wyścigach (klasa 350 ccm), wywalczone w roku 1953. W okresie czynnego uprawiania sportu motorowego reprezentował barwy wspomnianego OKM, Kolejarza i Ogniwa Olsztyn.

W 1951 roku został wybrany sekretarzem sekcji motorowej zrzeszenia Ogniwo. Funkcję tę pełnił do roku 1955. Od następnego roku przez dziewięć lat był kierownikiem i trenerem Klubu Motorowego Ligi Przyjaciół Żołnierza, pełniąc jednocześnie obowiązki wojewódzkiego trenera koordynatora. Po rezygnacji LPŻ z patronowania i sponsorowania motorowego sportu wyczynowego związał się zawodowo z Olsztyńskimi Zakładami Opon Samochodowych w Budowie. Niemal natychmiast rozpoczął starania o zorganizowanie w fabryce klubu. Bardzo szybko uzyskał akceptację pomysłu ze strony kierownictwa zakładów Władysława Leonharda (dyrektora naczelnego) i Jerzego Majewskiego.

W 1968 roku powołano do życia Auto-Moto-Klub "OZOS", przemianowany po latach na AMK "Stomil". Został jego wiceprezesem. W 1975 roku AMK wchłonął OKS-OZOS. W nowej strukturze organizacja istniała do roku 1993, a Mieczysław Jesionowski pełnił w niej funkcję przewodniczącego zarządu sekcji samochodowo-motocyklowej najpierw OKS-OZOS (po zmianie nazwy – OKS "Stomil"). Był równocześnie członkiem jego zarządu. Gdy klub postawiono w stan likwidacji zraził się do sportu. Szybko jednak powrócił do działania i poparł inicjatywę powołania nowej organizacji motorowej już poza strukturami olsztyńskiej fabryki. Pomagał w pracach organizacyjnych na rzecz utworzenia Motoklubu. Wszedł w skład 25-osobowej grupy inicjatywnej. Następnie przyjął funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej klubu i stał na jej czele przez dwie czteroletnie kadencje – kiedy stan zdrowia pozwalał mu na aktywne działanie.

Od 1958 do 1993 roku był członkiem Głównej Komisji Sportu Motocyklowego PZMot, a w latach 1987–1992 jej wiceprzewodniczącym. Kilka lat był przewodniczącym komisji sportowej w Centralnej Radzie Motorowej ZG LPŻ. Był wieloletnim członkiem zarządu okręgowego PZM.

W 1954 roku otrzymał uprawnienia sędziego motorowego klasy P (państwowej), a sześć lat później klasy M (międzynarodowej). W latach 1960–1992 wielokrotnie pełnił obowiązki sędziego głównego lub przewodniczącego jury mistrzostw Polski, a nawet mistrzostw Europy i świata. Dziesiątki razy stał na czele ekip reprezentacyjnych kraju uczestniczących w zawodach międzynarodowych, mistrzostwach kontynentu i świata.

Nagrody i odznaczenia

Za swoją wieloletnią działalność został wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi, resortowymi i sportowymi. W swym ostatnim wywiadzie prasowym udzielonym wiosną 2007 roku powiedział, że najbardziej cenił przyznany mu tytuł Honorowego Członka Polskiego Związku Motorowego, ale posiadał także m.in:

• Brązowy Krzyż Zasługi (1959)
• Złotą Odznakę Honorową PZM (1960)
• srebrną odznakę "Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej" (1980)
• Złoty Krzyż Zasługi (1983)
• złotą odznakę "Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej" (1989)
• odznakę "Za Zasługi dla Przemysłu Chemicznego"
• odznakę "Za Zasługi dla Obronności Kraju"

z archiwum Janusza Poryckiego

z archiwum Janusza Poryckiego

z archiwum Janusza Poryckiego

Bibliografia

Archiwum Janusza Poryckiego