Karl Bessart von Trier: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Karl Bessart von Trier |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = |opis grafiki =...") |
(Brak różnic)
|
Wersja z 20:49, 15 lut 2015
Karl Bessart von Trier | |
| |
Data i miejsce urodzenia | 1265 r. Trewir |
Data i miejsce śmierci | 1324 r. Trewir |
Miejsce spoczynku | Malbork |
Karl Bessart von Trier [Karol z Trewiru], (ur. 1265 r. w Trewirze, zm. w 1324 r. w Trewirze) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1311–1324.
Życiorys
Jego korzenie rodowe sięgają jednego z rodów patrycjuszowskich w Trewirze. Był najstarszym synem kupca mieszczańskiego z Trewiru Jakuba von Oerena. Przede wszystkim dzięki wysokiemu statusowi społecznemu i zamożności swojej rodziny zdobył gruntowne wykształcenie. Znał wiele języków. Do zakonu krzyżackiego wstąpił wraz z braćmi: Jakubem i Ortolfem około 1288 r. Jego kariera w Zakonie przebiegała bardzo szybko. W 1291 r. został komturem w Beauvoir, w jednym z baliwatów w Szampanii.
Jako komtur krajowy Burgundii i Lotaryngii, reprezentował swoje dwa baliwaty na kapitułach generalnych Zakonu. Na wielkiego mistrza Zakonu Najświętszej Marii Panny w Jerozolimie, został wybrany w Malborku (dokąd przeniesiono siedzibę wielkiego mistrza z Wenecji w 1308 r.) w połowie czerwca 1311 r. Przeprowadził gruntowną reformę życia duchownego w Zakonie, który w tym czasie ulegał laicyzacji.
W 1317 roku wybuchł bunt przeciwko Karlowi. Spiskowcy, na czele których stali komtur Otto von Lauterberg i wielki szpitalnik Zakonu Fryderyk von Wildenberg doprowadzili do zwołania nadzwyczajnej kapituły generalnej, która złożyła Karla von Trier z urzędu. Wielki mistrz uciekł jednak do Niemiec i schronił się w swoim rodzinnym mieście – Trewirze. Buntowi i grożącemu Zakonowi rozłamowi w jego państwie w Prusach położył w 1318 r. kres papież Jan XXII, który potępił bunt komturów i nakazał zwołać nową kapitułę w Erfurcie. 12 marca 1318 r. Karla von Trier przywrócono do godności wielkiego mistrza. Nie powrócił już jednak nigdy do Malborka, a sprawy wypełniania swojego urzędu wielkomistrzowskiego załatwiał przez współpracowników, przebywających na stałe w Prusach, w tym na zamku w Malborku.