Sielawa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Kategoria zagrożenia) |
(→Żerowanie) |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
== Żerowanie == | == Żerowanie == | ||
| − | Sielawa prowadzi ławicowy tryb życia i odżywia się | + | Sielawa prowadzi ławicowy tryb życia i odżywia się zooplanktonem, który odcedzany jest z wody przy udziale wyrostków filtracyjnych, gęsto pokrywających łuki skrzelowe. |
O zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. | O zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. | ||
Wersja z 14:39, 24 lut 2015
| Sielawa europejska | |
| | |
| Coregonus albula` | |
| Laurenti, 1768 | |
| Coregonus albula Laurenti, 1768 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | kostnoszkieletowe |
| Rząd | łososiokształtne |
| Rodzina | łososiowate |
| Rodzaj | Coregonus |
| Gatunek | sielawa europejska |
| Synonimy | |
|
Coregonus albula finnica;; Günther, 1866 | |
Sielawa europejska, sielawa bałtycka, sielawa (Coregonus albula) – gatunek ryby łososiokształtne z rodziny łososiowatych (Salmonidae).
Spis treści
Morfologia
Posiada smukłe, śledziowate, bocznie spłaszczone ciało o stosunkowo małej głowie i ostrym pysku. Wąsko wycięty otwór gębowy sięga jedynie do przedniej krawędzi oka i jest skierowany skośnie ku górze. Szczęka dolna lekko wysunięta do przodu. Sielawa ma ciemny grzbiet – od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki i brzuch srebrzyste, a płetwy zakończone ciemną krawędzią. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.
Żerowanie
Sielawa prowadzi ławicowy tryb życia i odżywia się zooplanktonem, który odcedzany jest z wody przy udziale wyrostków filtracyjnych, gęsto pokrywających łuki skrzelowe. O zmierzchu żeruje bliżej powierzchni.
Występowanie
W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.
Rozmnażanie
Sielawa ma tarło w okresie od listopada do grudnia. Samica składa jednorazowo od 2 do 20 tys. jajeczek, które następnie przyklejają się do podłoża. Okres ich inkubacji wynosi od 100 do 120 dni. Młode osobniki sielawy, które przebywają w powierzchniowych warstwach wody, rosną bardzo szybko, tak że już w końcu drugiego roku życia osiągają dojrzałość płciową. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody.
Kategoria zagrożenia CKGZ
Sielawa została zakwalifikowana do grupy troski najmniejszej troski. Oznacza to, że nie uznaje się jej za zagrożonej wyginięciem w żadnym stopniu.
Ochrona
Okres ochronny sielawy: od 15 października do 31 grudnia, a jej wymiar ochronny wynosi 18 centymetrów. Nie został określony dobowy limit połowu tego gatunku. Spowodowane jest to jej szybkim rozwojem i osiąganiem dojrzałości płciowej.
Bibliografia
Sielawa europejska, pl.wikipedia.org[24.07.2014]
wedkuje.pl[24.07.2014]
