Gacek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
 
Linia 5: Linia 5:
 
  |zoolog                = Linnaeus, 1758
 
  |zoolog                = Linnaeus, 1758
 
  |okres istnienia        =  
 
  |okres istnienia        =  
  |grafika                = Gacek_1.jpg
+
  |grafika                = Gacek_1a.jpg
  |opis grafiki          = Gacek wielkouch. <br>Fot. J. Svetlik. Źródło: [https://www.flickr.com/photos/svetlik/ www.flickr.com]
+
  |opis grafiki          = Gacek wielkouch. <br>Fot. Mnolf. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Plecotus_auritus_01.jpg Commons Wikimedia]
 
  |typ                    = strunowce
 
  |typ                    = strunowce
 
  |podtyp                = kręgowce
 
  |podtyp                = kręgowce

Aktualna wersja na dzień 10:18, 16 mar 2015

Gacek wielkouch

Plecotus auritus`
Linnaeus, 1758
Plecotus auritus Linnaeus, 1758
Gacek wielkouch. Fot. Mnolf. Źródło: Commons Wikimedia
Gacek wielkouch.
Fot. Mnolf. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Rząd nietoperze
Rodzina mroczkowate
Rodzaj Plecotus
Gatunek gacek wielkouch/gacek brunatny

Gacek wielkouch/brunatny – niewielki nietoperz o brązowym lub brązowożółtym futrze. Od strony brzusznej futro jest jasnopopielate. Długość ciała wynosi 40-50 mm, wielkość ucha – 35-40 mm (w spoczynku uszy najczęściej są zakryte skrzydłami).

Charakterystyka

Środowiskiem gacka są zarówno lasy (dziuple drzew), jaskinie, jak i obszary zabudowane. Na strychach zakłada głównie kolonie rozrodcze, żyje w piwnicach i studniach. Żywi się owadami, które potrafi łapać w locie.

Niewiele wiadomo o jego rozrodzie. W czerwcu samica rodzi 1–2 młode, które bardzo szybko rosną – już w sierpniu są wielkości dorosłych osobników. Zapada w sen zimowy, który trwa od października do marca. Żyje do 30 lat.

Jest bardzo powszechny w całej Polsce, również na Warmii i Mazurach.

Bibliografia

Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 32.