Browar w Braniewie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
Linia 6: | Linia 6: | ||
|dopełniacz wsi = Braniewo | |dopełniacz wsi = Braniewo | ||
|zdjęcie = Braniewo_browar.jpg | |zdjęcie = Braniewo_browar.jpg | ||
− | |opis zdjęcia = Browar w Braniewie | + | |opis zdjęcia = Browar w Braniewie.<br>Fot. Adam Płoski. |
|rodzaj miejscowości = | |rodzaj miejscowości = | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie |
Aktualna wersja na dzień 11:57, 16 mar 2015
Browar w Braniewie | |
| |
Browar w Braniewie.
Fot. Adam Płoski. | |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | braniewski |
Gmina | Braniewo |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Browar w Braniewie – browar założony w 1854 r. przez kupca Karola de Roy, zlokalizowany przy dzisiejszej ul. Morskiej (dawnej Parkowej).
Spis treści
Historia
Dzieje browaru do 1945 roku
Założony w 1854 r. browar w 1871 r. przekształcony został w spółkę akcyjną. W okresie od 1890 do 1893 r. produkcja wynosiła 35 000 – 40 000 hl piwa rocznie. W 1898 r. dyrektorem browaru był F. Neumeister, głównym piwowarem Edward Eichhorn, natomiast za słód odpowiadał Emil Rausch. W latach 1903–1908 w browarze produkowano od ok. 56 000 do ok. 75 000 hl piw, zarówno górnej, jak i dolnej fermentacji, które rozlewano do beczek i butelek. Jako specjalność oferowano wówczas pilznery i piwo pszeniczne.
Przed pierwsza wojną światową browar został rozbudowany i nowocześnie wyposażony. Urządzenia browaru poruszała maszyna parowa, zakład oświetlano prądem. Uruchomiono liczne przedstawicielstwa. Produkcja systematycznie wzrastała, a specjalnością browaru stał się także koźlak. Znak firmowy – logo z charakterystycznymi pierwszymi literami nazwy browaru wpisanymi w trójkąt – zastrzeżono w 1915 r. Gorsze czasy dla browaru nadeszły po pierwszej wojnie światowej. W 1925 r. browar nawiązał bliską współpracę ze szczecińskim koncernem browarowym Rückfortha.
Browar był wówczas nowocześnie wyposażony i składał się z kompleksu wielofunkcyjnych budynków typowych dla tego typu zakładu (m.in. słodownia, lodownia, maszynownia z dwiema maszynami parowymi, warzelnia itp.). Na terenie zakładu funkcjonowała także bednarnia oraz fabryka wody mineralnej na własne potrzeby. Zakład dysponował samochodami do transportu piwa, które rozwożono do klientów, także z wykorzystaniem koni (browar miał ich wówczas 14). We wcześniejszym okresie piwa transportowano także droga wodną. W okresie drugiej wojny światowej produkcja browaru wynosiła 50 000 hl piwa rocznie. Browar zatrudniał 110 pracowników. W browarze kontynuowano produkcję do końca 1944 r.
Oferta browaru do 1945 r.
Browar produkował różne piwa, w tym: koźlaki, piwa jasne i ciemne, marcowe, portery, pszeniczne, słodowo–karmelowe (znane pod nazwą Mumme). Prowadzono także rozlew wód stołowych i mineralnych oraz napojów bezalkoholowych (lemoniady itp.) Browar sprzedawał także nadwyżki słodu.
Dzieje browaru po 1945 roku
W ostatnim okresie drugiej wojny światowej browar uległ poważnym zniszczeniom. Zabudowania zbombardowano i spalono.
Po 1945 r. browar w Braniewie podlegał pod browar w Elblągu (Zakłady Piwowarsko–Słodownicze w Elblągu). Początkowo w zakładzie prowadzono rozlewnię piwa. W 1959 r. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu zaakceptowało projekt odbudowy browaru, który zakładał modernizację zakładu. Prace trwały w pierwszej połowie lat 60., a w 1965 r. rozpoczęto produkcję piwa, która wynosiła wówczas 200 000 hl piwa rocznie. W kolejnych latach, na mocy decyzji Zjednoczenia Przemysłu Piwowarskiego, browar wszedł w skład Olsztyńskich Zakładów Piwowarskich (razem z browarami w Kętrzynie, Olsztynie i Szczytnie i Biskupcu).
Stan prawny przedsiębiorstwa nie uległ zmianie do 1991 r., kiedy to utworzono spółkę joint-venture Elbrewery Company Ltd., która przejęła browar i poddała go modernizacji i rozbudowie (grupę Elbrewery tworzył browary w Elblągu, Braniewie i Gdańsku). Browar wyposażono w nowoczesne urządzenia technologiczne o światowym wówczas standardzie, w tym: stację propagacji drożdży, zautomatyzowano warzelnię oraz linię filtracji piwa, zamontowano tankofermentory, a także linię do automatycznego mycia i sterylizacji kegów oraz napełniania ich piwem. Zamontowano także automatyczną linię do rozlewu piw do butelek o wydajności 34 000 butelek na godzinę. Po uroczystym otwarciu w 1993 r. był to jeden z najnowocześniejszych wówczas browarów w Polsce, którego zdolności produkcyjne sięgały 6000 000 l piwa rocznie. W browarze warzono m.in. piwa jasne pełne, w tym bardzo popularne EB Specjal Pils, a także piwa mocne, porter i bezalkoholowe. W 1998 r. browar mógł wyprodukować 1000 000 hl piwa.
Zamknięcie i próby reaktywacji
W 2001 r. Grupa Żywiec będąca właścicielem browaru (wcześniej doszło do fuzji Żywca i EB) podjęła decyzję o zakończeniu produkcji w braniewskim browarze. W 2003 r. podpisano list intencyjny z firmą Dr Witt w sprawie zbycia nieruchomości i uruchomienia zakładu produkującego soki. Inwestycja nie doszła do skutku. W 2006 r. podjęto kolejną próbę ożywienia browaru. Powstała spółka Browar Braniewski, która wznowiła produkcję piwa "Barkas" oraz nowego "Batory". Niestety w 2008 r. po raz kolejny wstrzymano w browarze produkcję. Dwa lata później pojawił się nowy inwestor (spółka Van Pur), ale i tym razem nie doszło do sfinalizowania transakcji. Obecnie w browarze wznowiono produkcję. Nowym inwestorem jest są właściciele browaru w Namysłowie.
Zobacz też
fotopolska.eu [08.02.2015]
Bibliografia
Adam Płoski, Historia browaru w Braniewie, warmia-browarnictwo.pl [08.02.2015]