Radomin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Charakterystyka fizjograficzna) |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Radomina | |dopełniacz wsi = Radomina | ||
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = Radomin.jpg |
| − | + | |opis zdjęcia = Cmentarz w Radominie, źródło: Piotr Gapiński, www.rowery.olsztyn.pl, 12.09.2013. | |
| − | |rodzaj miejscowości = wieś | + | |rodzaj miejscowości = wieś sołecka |
|województwo = warmińsko - mazurskie | |województwo = warmińsko - mazurskie | ||
|powiat = nidzicki | |powiat = nidzicki | ||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Radomin'''</big> (Redemin, Radomino) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. | + | <big>'''Radomin'''</big> (Redemin, Radomino) – wieś sołecka w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie |województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nidzicki| powiecie nidzickim]], w [[gmina Nidzica |gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała do [[województwo olsztyńskie| województwa olsztyńskiego]]. |
| − | W latach 1975-1998 miejscowość przynależała do województwa olsztyńskiego. | ||
| Linia 38: | Linia 37: | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa. | + | Miejscowość leży na terenie [[gmina Nidzica| gminy Nidzica]], przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 44: | Linia 43: | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Nie wiadomo kiedy wieś została lokowana. Wieś musiała istnieć już przed 1412 r. gdyż ucierpiała w wyniku wojen polsko – krzyżackich. Przywilej lokacyjny zaginął a jego odnowienie nastąpiło 12 czerwca 1422 r. kiedy komtur ostródzki Wolf von Sausenhein zapisał Peterowi von Radomin 12 łanów na prawie chełmińskim. Inne źródła podają, że komtur nadał 10 łanów. Peter został zobowiązany do służby wojskowej, konnej, w zbroi oraz płacenia czynszu. Nazwa wsi pochodzi od nazwiska zasadźcy. W 1600 r. byli tutaj sami Polacy | + | Nie wiadomo kiedy wieś została lokowana. Wieś musiała istnieć już przed 1412 r. gdyż ucierpiała w wyniku wojen polsko – krzyżackich. Przywilej lokacyjny zaginął a jego odnowienie nastąpiło 12 czerwca 1422 r. kiedy komtur ostródzki Wolf von Sausenhein zapisał Peterowi von Radomin 12 łanów na [[prawo chełmińskie |prawie chełmińskim]]. Inne źródła podają, że komtur nadał 10 łanów. Peter został zobowiązany do służby wojskowej, konnej, w zbroi oraz płacenia czynszu. Nazwa wsi pochodzi od nazwiska zasadźcy. W 1600 r. byli tutaj sami Polacy. W 1680 r. istniał tutaj na 12 łanach dwór oraz folwark z owczarnią. Szarwarki we dworze były odrabiane przez chłopów z [[Jagarzewo |Jagarzewa]], [[Wichrowiec |Wichrowca]] i Ulesie. W 1717 r. folwark wydzierżawił Hieronymus Augustin a w 1792 r. dzierżawcami byli Mathes Krause i Mathes Leschewski \. Za czasów Frderyka Wilhelma III założono szkołę. W 1817 r. było tu 54 mieszkańców, w 1846 r. – 105, w 1858 r. – 86, w 1867 r. – 83, w 1871 r. – 107, w 1885 r. – 109, w 1895 r. – 68, w 1905 r. – 191, w 1910 r. – 200, w 1939 r. – 162 . Liczba domów w kolejnych latach wynosiła: w 1817 r. – 9, w 1846 r. – 10, w 1858 r. – 8, w 1871 r. – 8, w 1885 r. – 9, w 1895 r. – 6, w 1905 r. – 27, w 1910 r. – 29 . Folwark w 1858 r. obejmował 2002 mórg. Nie zachowała się informacja o formie zabudowy wiejskiej. |
| Linia 52: | Linia 51: | ||
Do czasów współczesnych z historycznego układu wsi zachowała się zabudowa kolonijna i cmentarz wojenny z I wojny światowej. | Do czasów współczesnych z historycznego układu wsi zachowała się zabudowa kolonijna i cmentarz wojenny z I wojny światowej. | ||
| − | [[ | + | |
| + | |||
| + | <br/> | ||
| + | |||
| + | ===Ludzie związani z miejscowością:=== | ||
| + | |||
| + | W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest [[Bożena Głażewska]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 68: | Linia 73: | ||
| − | [[Kategoria: Miejscowość]] | + | [[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria:Powiat nidzicki]][[Kategoria:Gmina Nidzica]][[Kategoria:Wieś sołecka]] |
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 12:57, 3 wrz 2013 (CEST) | [[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 12:57, 3 wrz 2013 (CEST) | ||
Wersja z 07:41, 28 paź 2013
| Radomin | |
| | |
 Cmentarz w Radominie, źródło: Piotr Gapiński, www.rowery.olsztyn.pl, 12.09.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Nidzica |
| Sołectwo | Radomin |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Radomin | |
| Położenie na mapie Polski  Radomin | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Radomin (Redemin, Radomino) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
Dzieje miejscowości
Nie wiadomo kiedy wieś została lokowana. Wieś musiała istnieć już przed 1412 r. gdyż ucierpiała w wyniku wojen polsko – krzyżackich. Przywilej lokacyjny zaginął a jego odnowienie nastąpiło 12 czerwca 1422 r. kiedy komtur ostródzki Wolf von Sausenhein zapisał Peterowi von Radomin 12 łanów na prawie chełmińskim. Inne źródła podają, że komtur nadał 10 łanów. Peter został zobowiązany do służby wojskowej, konnej, w zbroi oraz płacenia czynszu. Nazwa wsi pochodzi od nazwiska zasadźcy. W 1600 r. byli tutaj sami Polacy. W 1680 r. istniał tutaj na 12 łanach dwór oraz folwark z owczarnią. Szarwarki we dworze były odrabiane przez chłopów z Jagarzewa, Wichrowca i Ulesie. W 1717 r. folwark wydzierżawił Hieronymus Augustin a w 1792 r. dzierżawcami byli Mathes Krause i Mathes Leschewski \. Za czasów Frderyka Wilhelma III założono szkołę. W 1817 r. było tu 54 mieszkańców, w 1846 r. – 105, w 1858 r. – 86, w 1867 r. – 83, w 1871 r. – 107, w 1885 r. – 109, w 1895 r. – 68, w 1905 r. – 191, w 1910 r. – 200, w 1939 r. – 162 . Liczba domów w kolejnych latach wynosiła: w 1817 r. – 9, w 1846 r. – 10, w 1858 r. – 8, w 1871 r. – 8, w 1885 r. – 9, w 1895 r. – 6, w 1905 r. – 27, w 1910 r. – 29 . Folwark w 1858 r. obejmował 2002 mórg. Nie zachowała się informacja o formie zabudowy wiejskiej.
Zabytki:
Do czasów współczesnych z historycznego układu wsi zachowała się zabudowa kolonijna i cmentarz wojenny z I wojny światowej.
Ludzie związani z miejscowością:
W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest Bożena Głażewska.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. IX, Warszawa 1888, 960 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914,[w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 203 - 267.
