Czesław Zaworski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Ochrona zdrowia" na "Kategoria: Lekarze i pielęgniarki") |
|||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 192.<br/> | Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 192.<br/> | ||
| − | [[Kategoria: Zdrowie| Zaworski, Czesław]] [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Zdrowie| Zaworski, Czesław]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Zaworski, Czesław]] |
[[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Zaworski, Czesław]] [[Kategoria: 1945-1989|Zaworski, Czesław]] [[Kategoria: Olsztyn|Zaworski, Czesław]] | [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Zaworski, Czesław]] [[Kategoria: 1945-1989|Zaworski, Czesław]] [[Kategoria: Olsztyn|Zaworski, Czesław]] | ||
Wersja z 19:49, 18 mar 2015
| Czesław Zaworski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 11 maja 1906 r. Bartkówka |
| Data i miejsce śmierci | 17 marca 1980 r. Olsztyn |
| Miejsce spoczynku | cmentarz komunalny w Olsztynie |
| Zawód | lekarz |
Zaworski Czesław (ur. 11 maja 1906 r. w Bratkówce, zm. 17 marca 1980 r. w Olsztynie) – lekarz, doktor nauk medycznych, specjalista II st. z ftyzjatrii oraz organizacji ochrony zdrowia.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1926 r. w Gimnazjum Humanistycznym w Poznaniu. W latach 1926–1932 studiował na Wydziale Lekarskim UP, gdzie w 1932 r. otrzymał dyplom lekarza.
Praca
W latach 1932–1934 odbywał staż w poznańskich klinikach oraz jednorocznie służbę wojskową w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie. Został zmobilizowany w 1939 r. i pełnił funkcję kierownika laboratorium analityczno-bakteriologicznego 101 Szpitala Polowego WP w okolicy Warszawy. Pod koniec października 1939 r. został zwolniony z niemieckiej niewoli. Do końca okupacji pracował w Trzemesznie jako lekarz Ubezpieczalni Społecznej.
W sierpniu 1945 r. ponownie został powołany do służby wojskowej i pracował jako lekarz w Centralnym Laboratorium Sanitarno-Epidemiologicznym w Warszawie. Od 1 maja 1946 r. był naczelnikiem Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie. W latach 1948–1958 był dyrektorem Centralnej Wojewódzkiej Poradni Przeciwgruźliczej w Olsztynie. Od 1955 r. równocześnie był dyrektorem i ordynatorem PSP w Olsztynie.
Od 1959 r. był ordynatorem i konsultantem Oddziału Gruźliczego Szpitala Zakładu Karnego w Barczewie. Był specjalistą II st. z ftyzjatrii oraz organizacji ochrony zdrowia.
Działalność społeczna, naukowa, polityczna
Stopień dr n. med. uzyskał w 1932 r. na podstawie pracy: Próba standaryzacji odczynu Widala.
Był jednym z założycieli Oddziału Olsztyńskiego Towarzystwa Ftyzjatrycznego i czynnym członkiem Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny. Był wykładowcą na kursach PCK (1946–1949) i w Państwowej Szkole Pielęgniarskiej w Olsztynie.
Odznaczenia
Został odznaczony:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Złotym Krzyżem Zasługi
Bibliografia
Bednarski Z., Rocznik Medyczny, tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 192.
