Rywałdzik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Rywałdzika | |dopełniacz wsi = Rywałdzika | ||
| − | |zdjęcie =[[File:Kapliczka w | + | |zdjęcie =[[File:Kapliczka w Rywałdziku1.jpg|thumb|Kapliczka w Rywadłdziku, źródło: www.polskiekrajobrazy.pl, 12.09.2013.]] |
|opis zdjęcia = Kapliczka w Rywałdziku | |opis zdjęcia = Kapliczka w Rywałdziku | ||
|rodzaj miejscowości = wieś | |rodzaj miejscowości = wieś | ||
Wersja z 15:53, 18 wrz 2013
| Rywałdzik | |
| | |
| [[Plik:|240px|Kapliczka w Rywałdziku]] Kapliczka w Rywałdziku
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nowomiejski |
| Gmina | Biskupiec (Biskupiec Pomorski) |
| Sołectwo | Rywałdzik |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
| Tablice rejestracyjne | NNM |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rywałdzik | |
| Położenie na mapie Polski  Rywałdzik | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rywałdzik (Rywałd, niem. Klein Rechwalde)– wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec (Biskupiec Pomorski). W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.
Charakterystyka fizjograficzna
Wież znajduje się nieopodal Jeziora Płowęż. Miejscowość położona jest na terenie gminy Biskupiec, której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora.W całości lasy stanowią 26 % powierzchni gminy a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są:wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.),wzgórza i pagórki morenowe,sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne.Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska a w okolicach miejscowości Łąkorz wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach Mierzyna, na zachód od Sumina oraz na północ od Tymawy Wielkiej) i kemy (w rejonie Sumina, Łąkorka, Wonny i Szwarcenowa). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska.Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest Góra Szwedzka – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie Osy u ujścia jej do Jeziora Płowęż. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny „Jezioro Karaś”, torfowiskowy „Kociołek”, „Łabędź”, „Uroczysko Piotrowice” oraz częściowo Brodnicki Park Krajobrazowy. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to:gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe.
Dzieje miejscowości
Nie znana jest data lokacji wsi oraz etymologia nazwy miejscowości. Wieś była w rękach biskupów chełmińskich. Jeszcze inwentarz chełmiński z 1731 r. podaje zamieszkujących tam włościan. Pod koniec XIX w. wraz z osadami: Mnichem, Mirakowem, wybudowaniem: Ossą i Ostrowem, wieś zajmowała 447 ha: 35 łąk i 372 roli. W 1885 r. było tu 69 domów i 109 dymów. Wieś zamieszkiwało 525 osób: 358 katolików, 162 ewangelików, 3 dysydentów i 2 Żydów. W 1887 r. funkcjonująca tu szkoła liczyła 125 dzieci katolików i 65 dzieci ewangelików. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowy wiejskiej.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. X, Warszawa 1889, 960 ss.
