Helmut Motekat: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Badacze historii i kultury" na "[[Kategoria:Ludzie kultury]] [[Kategoria:Badacze historii i kultury") |
|||
Linia 41: | Linia 41: | ||
[[Kategoria:Osoby|Motekat, Helmut]] | [[Kategoria:Osoby|Motekat, Helmut]] | ||
− | [[Kategoria:Ludzie kultury]] [[Kategoria:Badacze historii i kultury|Motekat, Helmut]] | + | [[Kategoria:Ludzie kultury|Motekat, Helmut]] [[Kategoria:Badacze historii i kultury|Motekat, Helmut]] |
[[Kategoria: 1919-1944|Motekat, Helmut]] | [[Kategoria: 1919-1944|Motekat, Helmut]] | ||
[[Kategoria: 1945-1989|Motekat, Helmut]] | [[Kategoria: 1945-1989|Motekat, Helmut]] |
Aktualna wersja na dzień 09:46, 25 sie 2015
Helmut Motekat | |
| |
Data i miejsce urodzenia | 6 października 1919 r. Wieczyszki koło Tylży |
Data i miejsce śmierci | 16 lipca 1996 r. Vatterstetten |
Zawód | historyk literatury niemieckiej, krytyk literacki |
Helmut Motekat (ur. 6 października 1919 r. w Wieczyszkach koło Tylży, zm. 16 lipca 1996 r. w Vatterstetten w Bawarii) – historyk literatury niemieckiej, krytyk literacki, autor monografii Ostpreußische Literaturgeschichte mit Danzig und Westpreußen dotyczącej literatury Prus Wschodnich.
Życiorys
Był synem rolnika, który zajmował się także hodowlą trakenów. Gimnazjum ukończył w 1930 roku w Tylży. Otrzymał jako jedyny maturzysta w Prusach Wschodnich stypendium umożliwiające wizytę w Deutschen Museums w Monachium. Według obowiązujących przepisów odbył roczną praktykę we wsi Boćwinka pod Węgorzewem. Został wcielony do Wahrmachtu i brał udział w najeździe na Francję. W 1940 roku został ciężko ranny.
Później studiował germanistykę, etnografię, historię sztuki i anglistykę na Uniwersytecie Królewieckim. Rozprawę doktorską przygotował na temat duchowego oblicza Królewca w okresie biedermeieru: Das geistige Antlitz Königsberges in der Biedermeienzeit. Pracę obronił dopiero w 1946 roku na Uniwersytecie w Getyndze. Maszynopis zaginął, ale żona Motekata zdołała przechować notatki.
Po wojnie pracował jako tłumacz i nauczyciel języka niemieckiego w College of the Rhine Army w Getyndze. Pracował również na stanowisku asystenta w Instytucie Literaturoznawstwa Uniwersytetu w Monachium i tam się habilitował. Tytuł profesora otrzymał w 1957 roku. Wchodził w skład rady naukowej Fundacji Albertinus w Getyndze. Został nagrodzony nagrodą Ziomkostwa Wschodniopruskiego w 1982 roku, a w 1995 roku prestiżową nagrodą Georg-Dehio-Kulturpreis za całokształt pacy krytyczno-literackiej i pedagogicznej.
Prace (wybór)
- Experiment und Tradition: vom Wesen der Dichtung im 20. Jahrhundert, Frankfurt am Main 1962
- Ostpreußische Literaturgeschichte mit Danzig und Westpreußen (1230–1945). München 1977, 2001.
- Das zeitgenössische deutsche Drama: Einführung und kritische Analyse, Stuttgart 1977
- Die Albertus-Universität zu Königsberg in Preußen. Auftrag und Bewährung über 400 Jahre, 1984
- Der Dichter und die Zeit. Verantwortete Zeitgenossenschaft, Alfter-Oedekoven 1987
Bibliografia
de.wikipedia.org [30.01.2015]
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.