Anna Korsak

Anna Korsak
Doc. dr Anna Korsak w latach 90. Źródło: Archiwum prywatne prof. Z. Kaweckiego
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1910 r. Lublin
Data śmierci	24 lutego 2005 r.
Zawód	naukowiec, doc. dr nauk rolniczych, specjalistka ds. sadownictwa.

Doc. dr Anna Korsak i dr W.M. Kozłowski na plantacji truskawki odmiany Senga Sengana w Nowej Wsi Ełckiej (3. rok uprawy).
Źródło: Archiwum prywatne prof. Z. Kaweckiego

Doc. dr Anna Korsak i dr W.M. Kozłowski na jednorocznej plantacji truskawki w Nowej Wsi Ełckiej.
Źródło: Archiwum prywatne prof. Z. Kaweckiego

Anna Korsak (ur. 19 maja 1910 r. w Lublinie - zm. 24 lutego 2005 r.) - naukowiec, doc. dr nauk rolniczych, specjalistka ds. sadownictwa.

Biografia

Anna Korsak urodziła się 19 maja 1910 r. w Lublinie. Zmarła 24 lutego 2005 r. Została pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu w Lublinie. Szkołę podstawową i średnią ukończyła w Kobryniu. Studiowała na Wydziale Ogrodniczym SGGW w Warszawie. Ukończyła je w 1932 r. Po studiach w latach 1932-1939 prowadziła sad w rodzinnym gospodarstwie na Polesiu w miejscowości Chodyniec. W 1940 r. została przymusowo wywieziona do Kazachstanu. Do Polski powróciła po 6 latach zsyłki, dopiero 1 lipca 1946 r.

Praca naukowa

W latach 1946-1954 była asystentem a następnie adiunktem w Sadowniczym Zakładzie Doświadczalnym w Górnej Niwie k/Puław. Zakład ten w 1951 r. wszedł w skład Instytutu Sadownictwa w Skierniewicach. W 1950 r. uzyskała stopień doktora nauk rolniczych na UMCS w Lublinie. W 1954 r. została skierowana do Zakładu Naukowo-Badawczego w Siejniku k/Olecka. Tam założyła sad i mimo, że zakład ten na przestrzeni lat należał do różnych instytucji nieprzerwanie prowadziła dział sadowniczy, utrzymując ciągły kierunek pracy: opracowanie podstaw sadownictwa dla północno-wschodnich rejonów Polski. Realizując ten program prowadziła doświadczenia oraz sad produkcyjny. Zajmowała się też szkoleniem kadr instruktorskich oraz udzielała fachowych instrukcji sadownikom w terenie, szczególnie intensywnie w okresie, gdy Siejnik był Rolniczym Rejonowym Zakładem Doświadczalnym.

Wspólnie i samodzielnie opublikowała 7 monografii i rozpraw, 23 doniesienia, skrypty i referaty, 35 artykułów popularno-naukowych oraz 4 projekty i dokumentacje sadownicze. Brała aktywny udział w sympozjach i naradach organizowanych przez Instytut Sadownictwa w Skierniewicach, ART w Olsztynie, Ministerstwie Rolnictwa oraz w województwach: białostockim, suwalskim i olsztyńskim. W 1969 r. została powołana na stanowisko samodzielnego pracownika naukowego. W 1973 r. uzyskała stopień naukowy docenta. W 1970 r. Zakład Doświadczalny przeszedł w skład Instytutu Zootechniki w Krakowie. Naukowy Dział Sadowniczy w Siejniku przestał istnieć. Pozostał tylko sad produkcyjny.

W pracach badawczych zajmowała się zarówno drzewami owocowymi jak i roślinami jagodowymi. Oceniała różne systemy uprawy międzyrzędzi w sadzie jabłoniowym. Porównywała plonowanie kilkunastu odmian jabłoni. Oceniała różne systemy nawożenia gleby na rozwój i plonowanie jabłoni oraz mrozoodporność kilku odmian. Oceniała również czołowe odmiany grusz, wiśni i śliw, a z roślin jagodowych agrest, porzeczki czarne, czerwone i białe oraz maliny, a z bylin truskawki. Stwierdziła, że w warunkach Siejnika najlepszym systemem uprawy międzyrzędzi to czarny ugór w młodym sadzie, a w starszym w rzędach drzew ugór herbicydowy, a w międzyrzędziach murawa koszona kilka razy w okresie wegetacji. Udowodniła, że w warunkach Mazur ważne jest nie tylko nawożenie azotowo-potasowe, ale i fosforowe. Nawożenie fosforem istotnie zwiększyło plon jabłek. Stosowanie przewodniej z odmiany Hibernal w warunkach Mazur zwiększało plonowanie niektórych odmian. Z grusz najlepiej plonowały i nie przemarzały odmiany: Lipcówka, Dobra Szara, Bera Ulmska i Patten, a ze śliw Wegierka Wiedeńska, Książę Walii, Anna Späth, Węgierka Wczesna, Wiktoria, Biała Śliwa oraz Renkloda Ulena. Z wiśni najlepiej plonowały drzewa odmiany Łutówka i Kerezer. Uprawa agrestu okazała się pozytywna dla większości odmian. Z porzeczek czarnych polecała uprawę odmian Ojbyn, Roodknop, Ben Nevis i Ben Lomond oraz Titanię, a z czerwonych Holenderską Czerwoną i Rondom z białych. Białą z Jüterbog. Z malin polecałą: Canby, Nornę i Vetten, a truskawek Sengę Senganę i Redgauntlet.

Ważniejsze prace naukowe

1. Gwozdecki J., A. Korsak, 1983. Ocena wartości produkcyjnej 16 odmian maliny w warunkach Polski płn-wsch. Praca Inst. Sad. s.c. nr 1-3/77-79.
2. Gwozdecki J., A. Korsak, K. Smolarz. 1984/85. Ocena wartości produkcyjnej 9 odmian porzeczki czarnej w warunkach płn-wsch. Polski. Prace Inst. Sad i Kwiac. S.A., t.25.
3. Gwozdecki J., A. Korsak, K. Smolarz. 1984/85. Ocena wartości produkcyjnej 16 odmian maliny w warunkach płn-wsch Polski. Prace Inst. Sad. i Kwiac. S.A., t. 25.
4. Korsak A. 1932. Monografia powiatu Prużańskiego. Praca dyplomowa w archiwum SGGW, Warszawa.
5. Korsak A. 1951. Badania wilgotności gleby pod różnymi uprawami w sadzie. Ann. Univ. Mariae Skłodowska. Lublin vol. v. 8 sect. E, vol. 6, t. 8.
6. Korsak A. 1969. Antonówka na białostocczyźnie. Monografia wykonana na zlecenie Min. Rol. dla Zjednoczenia Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa. Warszawa.
7. Kruczyńska D., A. Czynczyk, M. Gronek, B. Glużewska-Balko, M. Kolbusz, A . Korsak, B. Śmiecińska, K. Ostrowska, M. Golik, L. Zając. 1989. Wzrost i owocowanie nowych odmian jabłoni szczepionych w koronie przewodniej Antonówka Zwykła. Prace Inst. Sad i Kwiac. nr 3-4/103-104, s.c.
8. Korsak A. 1961. Sadownictwo w Szwecji. Polski Związek Ogrodniczy, Warszawa.
9. Korsak A. 1985. Gatunki i odmiany roślin sadowniczych do uprawy na Mazurach świetle badań prowadzonych w Siejniku. Inten. Ogr. w Polsce płn-wsch. ART. Olsztyn.
10. Kawecki Z., A. Korsak, W. M. Kozłowski, W. Kulesza. 1994/95. Sadownictwo woj. suwalskiego w świetle wyników badań naukowych. Wyd. ART. Olsztyn.

Wyróżnienia i nagrody

• Doc. dr Anna Korsak była wyróżniona wieloma wyróżnieniami przez Instytut Sadownictwa i władze wojewódzkie woj. suwalskiego. Była honorowym członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Ogrodnictwa w Olsztynie.

Zainteresowania pozazawodowe

• turystyka,
• literatura piękna,
• praca doradcza na rzecz regionu.

Bibliografia

1. Informacje nadesłane przez prof. dr hab. Zdzisława Kaweckiego za pośrednictwem dr Bolesława Pilarka.