Wielka Tymawa

Wielka Tymawa
Piwnica w Wielkiej Tymawie,źródło: Gmina Biskupiec, 12.09.2013.
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	nowomiejski
Gmina	Biskupiec Pomorski
Sołectwo	Wielka Tymawa
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe)	Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna	(+48) 56
Tablice rejestracyjne	NNM
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Wielka Tymawa
Położenie na mapie Polski Wielka Tymawa
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Wielka Tymawa (niem. Gross Thiemau) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec Pomorski. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Henryk Cybulski.

Charakterystyka fizjograficzna

Wielka Tymawa znajduje się nieopodal Jeziora Skarlińskiego. We wsi odnajdziemy pomnik przyrody w postaci buku zwyczajnego z 1993 r. Miejscowość położona jest na terenie gminy Biskupiec Pomorski, której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora. W całości lasy stanowią 26% powierzchni gminy, a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są: wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.), wzgórza i pagórki morenowe, sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne. Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska, a w okolicach miejscowości Łąkorz wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach Mierzyna, na zachód od Sumina oraz na północ od Wielkiej Tymawy) i kemy (w rejonie Sumina, Łąkorka, Wonny i Szwarcenowa). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska. Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest Góra Szwedzka – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie Osy u ujścia jej do Jeziora Płowęż. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny "Jezioro Karaś", torfowiskowy "Kociołek", "Łabędź", "Uroczysko Piotrowice" oraz częściowo Brodnicki Park Krajobrazowy. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to: gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe.

Dzieje miejscowości

Na terenie miejscowości znajduje się wczesnośredniowieczne, wysoczyznowe grodzisko z przełomu X/XI w. Wieś lokowano w 1255 r., a jej przywilej odnowiono w 1289 r. W 1289 r. Teodoryk Gąsior posiadał 100 włók nad Jeziorem Płowęż.

W 1414 r. w księdze strat zapisano, że w Wielkiej Tymawie spłoną kościół z dwoma dzwonami i siedmioma ornatami. W 1526 r. biskup Erhard Quiess nadał Tymawę Andrzejowi Lenckiemu i Stefanowi Bogorskiemu. W 1606 r. wieś należała do Lorenza von Staudena oraz trzech członków rodziny Bogorskich. W 1667 r. wieś znajdowała się w rękach pięciu rodzin szlacheckich. W 1701 r. właścicielem wsi był generał-major von Taube, a w 1734 r. Tymawę kupił Albrecht Krzysztof zu Dohna. Pod koniec XVIII w. znajdował się tutaj folwark i młyn.

W XIX w. teren wsi zajmował 600 mórg chełmińskich ziemi ornej, 35 mórg ogrodów, 136 mórg łąk oraz 90 mórg lasu. W 1885 r. we wsi było 6 domów i 26 dymów. W 1885 r. mieszkało tutaj 160 osób, w tym 120 katolików i 40 ewangelików. W tym samym okresie funkcjonowała we wsi szkoła ewangelicka. W XIX w. mieszkańcy wsi zajmowali się hodowlą świń, owiec, bydła i sprzedażą mleka.

Zabytki

Na terenie miejscowości znajduje się wielka studnia oraz dwukomorowa piwnica do przechowywania płodów rolnych z XIX w.

Studnia w Wielkiej Tymawie,źródło: http://wwww.gminabiskupiec.pl, 12.09.2013.

Bibliografia

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XII, Warszawa 1892, 960 ss.

Kinlis (dyskusja) 12:47, 11 wrz 2013 (CEST)