Cmentarze starowierskie w Wojnowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 26: | Linia 26: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| + | Iwaniec Eugeniusz, ''Z dziejów staroobrzędowców na ziemiach polskich XVII-XX w.'', Warszawa 1977. | ||
| + | Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, ''Reisefuehrer Masuren und Umgebung'', Kętrzyn 2006. | ||
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: cmentarze]] | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: cmentarze]] | ||
Wersja z 20:23, 23 sty 2014
| Cmentarze | |
| | |
| typ obiektu: | cmentarz starowierski |
| datacja: | poł. XIX-XXI |
| powiat: | piski |
| gmina: | Ruciane Nida |
| miejscowość: | Wojnowo |
Cmentarze starowierskie w Wojnowie
Spis treści
Położenie
Wojnowo (niem. Eckersdorf) - wieś w gminie Ruciane Nida, w powiecie piskim.
Opis
Dwa szczególne cmentarze starowierów znajdują się w Wojnowie. Zgodnie z tradycją nie są one ulokowane bezpośrednio we wsi, ale w pewnym oddaleniu od niej. Oba są położone malowniczo nad brzegiem jeziora Duś nieopodal dawnego klasztoru żeńskiego.
Mniejszy, cmentarz przyklasztorny, z białymi drewnianymi krzyżami stanowił miejsce pochówku mniszek. Wydaje się, że wojnowski klasztor, po śmierci ostatniej mniszki Fimy Kuschmierz w kwietniu 2006 roku, stał się - już chyba bezpowrotnie - obiektem muzealnym i atrakcją turystyczną. To samo stało się chyba z przyklasztornym cmentarzem, na którym pochowano wspomnianą zmarłą. Tradycja pochówków w tym miejscu została zamknięta.
Drugi cmentarz w Wojnowie znajduje się na wzgórzu, nieco oddalonym od klasztoru i jego zabudowań. Jest to rozległa nekropolia wiejska, na której chowano osoby świeckie. Bliżej bramy wejściowej cmentarza znajduje się część terenu z krzyżami współczesnymi, która jest uporządkowana. Jest to klarowny przekaz o żyjących jeszcze we wsi i okolicy starowierach. Część, znajdująca się w głębi cmentarza, jest zaniedbana. Świadczy o tym dziko rosnąca roślinność, wśród której stoją tam samotnie stare, drewniane krzyże. Część z nich jest pochylona i leżąca. Zgodnie z religią starowierów nie jest wskazane raz ustawionego krzyża podnosić.
Ciekawostki
Pobliski klasztor, jak i zabudowania, stanowią obecnie własność prywatną. Zwiedzanie molenny klasztornej za opłatą.
Bibliografia
Iwaniec Eugeniusz, Z dziejów staroobrzędowców na ziemiach polskich XVII-XX w., Warszawa 1977.
Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, Reisefuehrer Masuren und Umgebung, Kętrzyn 2006.
