Wieża dzwonna katedry we Fromborku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 13: | Linia 13: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
+ | [[Plik:fr9.jpg|leftt|thumb|300px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
+ | [[Plik:fr17.jpg|left|thumb|300px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
+ | Wieża dzwonna katedry warmińskiej znajduje się w południowo-zachodnim narożu Wzgórza Katedralnego we Fromborku. | ||
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
+ | [[Plik:fr12.jpg|right|thumb|350px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
+ | Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we Fromborku stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej (oktogonu), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski, od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne planetarium wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone wahadło Foucaulta - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję Wybrzeża Staropruskiego, wody Zalewu Wiślanego, Mierzeję Wiślaną, rosyjską Piławę, Nizinę Warmińską z Braniewem i Wysoczyznę Elbląską. | ||
<br/> | <br/> | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
+ | Na wieżę prowadzi wygodna klatka schodowa, która składa się z 227 stopni. Każdy stopień to około 13,5 cm. | ||
+ | |||
+ | Czarny kolor murów wieży od wewnątrz informuje o pożarze, jaki miał miejsce zimą 1945 roku. Wtedy cała paląca się konstrukcja drewniana zawaliła się do środka. | ||
<br/> | <br/> | ||
Linia 27: | Linia 35: | ||
<br/> | <br/> | ||
− | + | ||
− | + | [[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Zabytki]] | |
− | |||
− | |||
− | [[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Architektura | ||
<br/> | <br/> |
Wersja z 22:15, 21 sty 2014
Wielka architektura sakralna | |
| |
typ obiektu: | kościół |
datacja: | 1763 |
powiat: | nowo miejski |
gmina: | Lubawa |
miejscowość: | Rożental |
parafia: | rzymsko-katolicka |
Kościół
Spis treści
Położenie
Wieża dzwonna katedry warmińskiej znajduje się w południowo-zachodnim narożu Wzgórza Katedralnego we Fromborku.
Opis
Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we Fromborku stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej (oktogonu), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski, od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne planetarium wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone wahadło Foucaulta - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję Wybrzeża Staropruskiego, wody Zalewu Wiślanego, Mierzeję Wiślaną, rosyjską Piławę, Nizinę Warmińską z Braniewem i Wysoczyznę Elbląską.
Ciekawostki
Na wieżę prowadzi wygodna klatka schodowa, która składa się z 227 stopni. Każdy stopień to około 13,5 cm.
Czarny kolor murów wieży od wewnątrz informuje o pożarze, jaki miał miejsce zimą 1945 roku. Wtedy cała paląca się konstrukcja drewniana zawaliła się do środka.