Wieża dzwonna katedry we Fromborku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 2: | Linia 2: | ||
{{Mała architektura2 sakralna infobox | {{Mała architektura2 sakralna infobox | ||
<!-- w trakcie opracowania --> | <!-- w trakcie opracowania --> | ||
| − | |nazwa = | + | |nazwa = Architektura obronna |
| − | |typ obiektu = | + | |typ obiektu = wieża <!-- Parametr obowiązkowy --> |
| − | |datacja = | + | |datacja = 1685 |
| − | |powiat = | + | |powiat = braniewski |
| − | |gmina = | + | |gmina = Frombork |
| − | |miejscowość = | + | |miejscowość = Frombork |
| − | |||
}} <br/> | }} <br/> | ||
| − | ''' | + | ''' Wieża dzwonna katedry we Fromborku''' |
<br/> | <br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | [[Plik: | + | [[Plik:fr17.jpg|left|thumb|300px|Wieża dzwonna we mgle. © Stanisław Kuprjaniuk]] |
| − | [[Plik: | + | [[Plik:fr9.jpg|left|thumb|300px|Wieża dzwonna. © Stanisław Kuprjaniuk]] |
| + | [[Plik:fr12.jpg|right|thumb|350px|Wieża dzwonna - widok od południa. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
Wieża dzwonna katedry warmińskiej znajduje się w południowo-zachodnim narożu Wzgórza Katedralnego we Fromborku. | Wieża dzwonna katedry warmińskiej znajduje się w południowo-zachodnim narożu Wzgórza Katedralnego we Fromborku. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | |||
Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we Fromborku stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej (oktogonu), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski, od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne planetarium wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone wahadło Foucaulta - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję Wybrzeża Staropruskiego, wody Zalewu Wiślanego, Mierzeję Wiślaną, rosyjską Piławę, Nizinę Warmińską z Braniewem i Wysoczyznę Elbląską. | Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we Fromborku stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej (oktogonu), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski, od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne planetarium wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone wahadło Foucaulta - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję Wybrzeża Staropruskiego, wody Zalewu Wiślanego, Mierzeję Wiślaną, rosyjską Piławę, Nizinę Warmińską z Braniewem i Wysoczyznę Elbląską. | ||
Wersja z 22:23, 21 sty 2014
| Architektura obronna | |
| | |
| typ obiektu: | wieża |
| datacja: | 1685 |
| powiat: | braniewski |
| gmina: | Frombork |
| miejscowość: | Frombork |
Wieża dzwonna katedry we Fromborku
Spis treści
Położenie
Wieża dzwonna katedry warmińskiej znajduje się w południowo-zachodnim narożu Wzgórza Katedralnego we Fromborku.
Opis
Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we Fromborku stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej (oktogonu), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski, od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne planetarium wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone wahadło Foucaulta - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję Wybrzeża Staropruskiego, wody Zalewu Wiślanego, Mierzeję Wiślaną, rosyjską Piławę, Nizinę Warmińską z Braniewem i Wysoczyznę Elbląską.
Ciekawostki
Na wieżę prowadzi wygodna klatka schodowa, która składa się z 227 stopni. Każdy stopień to około 13,5 cm.
Czarny kolor murów wieży od wewnątrz informuje o pożarze, jaki miał miejsce zimą 1945 roku. Wtedy cała paląca się konstrukcja drewniana zawaliła się do środka.
Bibliografia
Chorostian Bogusława, Frombork,
Kuprjaniuk Stanisław, Frombork, Olsztyn 2011.
Kurowski Edmund, Dzieje Fromborka, Olsztyn
