Wieża dzwonna katedry we Fromborku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 14: | Linia 14: | ||
[[Plik:fr17.jpg|left|thumb|250px|Wieża dzwonna we mgle. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:fr17.jpg|left|thumb|250px|Wieża dzwonna we mgle. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
[[Plik:fr9.jpg|left|thumb|250px|Wieża dzwonna. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:fr9.jpg|left|thumb|250px|Wieża dzwonna. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| − | Wieża dzwonna [[Bazylika archikatedralna p.w. Wniebowzięcia NMP i św. Andrzeja Apostoła we Fromborku|katedry warmińskiej]] znajduje się w południowo-zachodnim narożu [[Wzgórze Katedralne we Fromborku|Wzgórza Katedralnego we Fromborku]]. | + | Wieża dzwonna [[Bazylika archikatedralna p.w. Wniebowzięcia NMP i św. Andrzeja Apostoła we Fromborku|katedry warmińskiej]] znajduje się w południowo-zachodnim narożu [[Wzgórze Katedralne we Fromborku|Wzgórza Katedralnego we Fromborku]].[[Plik:fr12.jpg|right|thumb|350px|Wieża dzwonna - widok od południa. © Stanisław Kuprjaniuk]] |
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | |||
Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we [[Frombork|Fromborku]] stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej ([[oktogon|oktogonu]]), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił [[biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski]], od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne [[planetarium]] wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone [[wahadło Foucaulta]] - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję [[Wybrzeże Staropruskie|Wybrzeża Staropruskiego]], wody [[Zalew Wiślany|Zalewu Wiślanego]], [[Mierzeja Wiślana|Mierzeję Wiślaną]], rosyjską [[Piława|Piławę]], [[Nizina Warmińska|Nizinę Warmińską]] z [[Braniewo|Braniewem]] i [[Wzniesienia Elbląskie]]. | Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we [[Frombork|Fromborku]] stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej ([[oktogon|oktogonu]]), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił [[biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski]], od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne [[planetarium]] wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone [[wahadło Foucaulta]] - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję [[Wybrzeże Staropruskie|Wybrzeża Staropruskiego]], wody [[Zalew Wiślany|Zalewu Wiślanego]], [[Mierzeja Wiślana|Mierzeję Wiślaną]], rosyjską [[Piława|Piławę]], [[Nizina Warmińska|Nizinę Warmińską]] z [[Braniewo|Braniewem]] i [[Wzniesienia Elbląskie]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 22:32, 21 sty 2014
| Architektura obronna | |
| | |
| typ obiektu: | wieża |
| datacja: | 1685 |
| powiat: | braniewski |
| gmina: | Frombork |
| miejscowość: | Frombork |
Wieża dzwonna katedry we Fromborku
Spis treści
Położenie
Wieża dzwonna katedry warmińskiej znajduje się w południowo-zachodnim narożu Wzgórza Katedralnego we Fromborku.
Opis
Widoczna ze wszystkich stron wieża dzwonna katedry we Fromborku stanowi swoisty azymut dla wszystkich zmierzających do Fromborka droga wodną i lądową. Dzwonnica katedry we Fromborku jest jednym z elementów wchodzących w skład zabudowań Wzgórza Katedralnego. Jej lokalizacja jest nietypowa, bo nie jest złączona integralnie z katedrą, ale na wzór włoski została ona wzniesiona w pewnym oddaleniu. Budowla jest usytuowana w południowo-zachodnim narożu systemu fortyfikacyjnego i składa się z gotyckiej podstawy ośmiobocznej wieży artyleryjskiej (oktogonu), o niepowtarzalnie grubych murach (6,5 do 7,5 m) i przebudowanej w stylu barokowym w 1685 roku dzwonnicy. Przebudowę zlecił biskup warmiński Michał Stefan Radziejowski, od którego wieżę nazywa się także wieżą Radziejowskiego. Ten zniszczony i wypalony zimą 1945 roku obiekt odbudowano dopiero w latach 1972-1973. Budowla zyskała wysmuklony hełm, taras widokowy i nową aranżację wnętrza. W przyziemiu mieści się muzealne planetarium wyposażone w aparaturę Zeissa, która wyświetla na kopule o średnicy 8 m obrazy nieba widzianego z dowolnego miejsca na Ziemi, z wybranych lat, każdej pory dnia i roku. Kręte schody, w sumie 227 stopni, prowadzą na taras widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę okolic Fromborka. Po drodze na wyższe kondygnacje mija się zawieszone wahadło Foucaulta - przyrząd do obserwacji ruchu wirowego Ziemi oraz prezentowane w sezonie letnim wystawy sztuki współczesnej. Z wysokości 55 m n.p.m spostrzegawcze oko dostrzeże czytelny rysunek murów założenia katedralnego wraz z jego budynkami, części miejskie, a w dalszej perspektywie zróżnicowany, interesujący krajobraz: depresję Wybrzeża Staropruskiego, wody Zalewu Wiślanego, Mierzeję Wiślaną, rosyjską Piławę, Nizinę Warmińską z Braniewem i Wzniesienia Elbląskie.
Ciekawostki
Na wieżę prowadzi wygodna klatka schodowa, która składa się z 227 stopni. Każdy stopień to około 13,5 cm.
Czarny kolor murów wieży od wewnątrz informuje o pożarze, jaki miał miejsce zimą 1945 roku. Wtedy cała paląca się konstrukcja drewniana zawaliła się do środka.
Na narożnikach wieży są umieszczone zegary słoneczne. Wskazane jest odnowienie tych elementów.
Bibliografia
Chorostian Bogusława, Frombork,
Kuprjaniuk Stanisław, Frombork, Olsztyn 2011.
Kurowski Edmund, Dzieje Fromborka, Olsztyn
