Babięta: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 35: | Linia 35: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
− | Wieś lokowana została nad rzeką [[rzeka Babięta|Babięta]], która stanowiła granicę pomiędzy [[Komturstwo elbląskie | komturstwem elbląskim]] a [[Komturstwo bałgijskie|komturstwem bałgijskim]] oraz między wójtostwem [[Wójtostwo szczycieńskie| szczycieńskim]] a [[ Wójtostwo szestneńskie| szestneńskim]]. Nazwa wsi jest pochodzenia staropruskiego. Powstała od nazw pobliskich jezior: [[Jezioro Babięty Wielkie|Babięty Wielkie]] i [[Jezioro Babięty Małe|Babięty Małe]]. Jeziora te dawniej nosiły nazwy: Bawand (1283 r.), Babant (1388 r.), Babat (1388 r.). Etymologicznie nazwa Babięta wywodzi się najprawdopodobniej od słowa oznaczającego "babę" w znaczeniu "wiedźma, czarownica". [[lkwim: Gustaw Leyding|Gustaw Leyding]] uważa, że słowo to zostało zapożyczone z języka słowiańskiego (polskiego). W miejscu obecnej wsi w XV w. mieściła się osada hutnicza, która początkowo podlegała wójtom krzyżackim, a później starostom książęcym z [[Szestno|Szestna]]. Kuźnica hutnicza dzierżawiona była przez mistrzów kowalskich, którzy otrzymali prawo do rybołówstwa i piwowarstwa (na własną potrzebę) oraz do bezpłatnego wyrębu drzewa. Ostatni z przywilejów był szczególnie ważny, gdyż umożliwiał wytwarzanie węgla drzewnego. Do celów wytwórczych korzystano także z rudy darniowej, pozyskiwanej w ramach [http://www.wikipedia.pl: szarwarku] przez ludność z okolicznych wsi. Wschodnia część wsi, która podlegała pod wójtostwo z siedzibą w [[Szestno| Szestnie]], została założona w 1570 r. Zachodnia część wsi, będąca pod władzą wójtostwa (późniejszego starostwa) w [[Szczytno| Szczytnie]], powstała w połowie XVII w. W czasie wojny polsko-szwedzkiej (1655-1660) kuźnica uległa zniszczeniu. Odbudowana, funkcjonowała jeszcze do 1727 r. W kuźnicy zajmowano się głównie produkcją kowadeł, lemieszy i innych wyrobów żelaznych, które w większości przeznaczone były na potrzeby rolnicze. Wiadomo, że w XIX w. po hucie pozostała jedynie szlaka, którą przewieziono do Katowic w celu wykorzystania do wydobywania żelaza. We wschodniej części wsi w 1785 r. było 6 domów i młyn, a w zachodniej 13 domów. Młyn książęcy wymagał uiszczania rocznej opłaty dzierżawnej, która w 1651 r. wynosiła trzy łaszty żyta i sześć tuczników. Przy młynie znajdował się także tartak. Młyn i tartak funkcjonowały do 1930 r. Zachodni i wschodni obszar wsi połączony został w 1816 r. W tym samym roku wieś włączono do [[Powiat mrągowski| powiatu mrągowskiego]]. | + | Wieś lokowana została nad rzeką [[rzeka Babięta|Babięta]], która stanowiła granicę pomiędzy [[Komturstwo elbląskie | komturstwem elbląskim]] a [[Komturstwo bałgijskie|komturstwem bałgijskim]] oraz między wójtostwem [[Wójtostwo szczycieńskie| szczycieńskim]] a [[ Wójtostwo szestneńskie| szestneńskim]]. Nazwa wsi jest pochodzenia staropruskiego. Powstała od nazw pobliskich jezior: [[Jezioro Babięty Wielkie|Babięty Wielkie]] i [[Jezioro Babięty Małe|Babięty Małe]]. Jeziora te dawniej nosiły nazwy: Bawand (1283 r.), Babant (1388 r.), Babat (1388 r.). Etymologicznie nazwa Babięta wywodzi się najprawdopodobniej od słowa oznaczającego "babę" w znaczeniu "wiedźma, czarownica". [[lkwim: Gustaw Leyding|Gustaw Leyding]] uważa, że słowo to zostało zapożyczone z języka słowiańskiego (polskiego). W miejscu obecnej wsi w XV w. mieściła się osada hutnicza, która początkowo podlegała wójtom krzyżackim, a później starostom książęcym z [[Szestno|Szestna]]. Kuźnica hutnicza dzierżawiona była przez mistrzów kowalskich, którzy otrzymali prawo do rybołówstwa i piwowarstwa (na własną potrzebę) oraz do bezpłatnego wyrębu drzewa. Ostatni z przywilejów był szczególnie ważny, gdyż umożliwiał wytwarzanie węgla drzewnego. Do celów wytwórczych korzystano także z rudy darniowej, pozyskiwanej w ramach [http://www.wikipedia.pl:szarwark szarwarku] przez ludność z okolicznych wsi. Wschodnia część wsi, która podlegała pod wójtostwo z siedzibą w [[Szestno| Szestnie]], została założona w 1570 r. Zachodnia część wsi, będąca pod władzą wójtostwa (późniejszego starostwa) w [[Szczytno| Szczytnie]], powstała w połowie XVII w. W czasie wojny polsko-szwedzkiej (1655-1660) kuźnica uległa zniszczeniu. Odbudowana, funkcjonowała jeszcze do 1727 r. W kuźnicy zajmowano się głównie produkcją kowadeł, lemieszy i innych wyrobów żelaznych, które w większości przeznaczone były na potrzeby rolnicze. Wiadomo, że w XIX w. po hucie pozostała jedynie szlaka, którą przewieziono do Katowic w celu wykorzystania do wydobywania żelaza. We wschodniej części wsi w 1785 r. było 6 domów i młyn, a w zachodniej 13 domów. Młyn książęcy wymagał uiszczania rocznej opłaty dzierżawnej, która w 1651 r. wynosiła trzy łaszty żyta i sześć tuczników. Przy młynie znajdował się także tartak. Młyn i tartak funkcjonowały do 1930 r. Zachodni i wschodni obszar wsi połączony został w 1816 r. W tym samym roku wieś włączono do [[Powiat mrągowski| powiatu mrągowskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
==Gospodarka== | ==Gospodarka== |
Wersja z 17:12, 29 maj 2014
Babięta | |
| |
Stanica Wodna Stanica Wodna
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | mrągowski |
Gmina | Piecki |
Sołectwo | Babięta |
Liczba ludności (2012) | 177 osób |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Tablice rejestracyjne | NMR |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Babięta (niem. Babenten, Babienten) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, powiat mrągowski, gmina Piecki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś liczy 177-u mieszkańców.
Spis treści
[ukryj]Położenie
Wieś leży nad rzeką Babięcką Strugą, na szlaku kajakowym rzeki Krutyni. Miejscowość położona jest na terenie powiatu mrągowskiego w gminie Piecki, przy drodze 58 na trasie Szczytno - Mrągowo.
Dzieje miejscowości
Wieś lokowana została nad rzeką Babięta, która stanowiła granicę pomiędzy komturstwem elbląskim a komturstwem bałgijskim oraz między wójtostwem szczycieńskim a szestneńskim. Nazwa wsi jest pochodzenia staropruskiego. Powstała od nazw pobliskich jezior: Babięty Wielkie i Babięty Małe. Jeziora te dawniej nosiły nazwy: Bawand (1283 r.), Babant (1388 r.), Babat (1388 r.). Etymologicznie nazwa Babięta wywodzi się najprawdopodobniej od słowa oznaczającego "babę" w znaczeniu "wiedźma, czarownica". Gustaw Leyding uważa, że słowo to zostało zapożyczone z języka słowiańskiego (polskiego). W miejscu obecnej wsi w XV w. mieściła się osada hutnicza, która początkowo podlegała wójtom krzyżackim, a później starostom książęcym z Szestna. Kuźnica hutnicza dzierżawiona była przez mistrzów kowalskich, którzy otrzymali prawo do rybołówstwa i piwowarstwa (na własną potrzebę) oraz do bezpłatnego wyrębu drzewa. Ostatni z przywilejów był szczególnie ważny, gdyż umożliwiał wytwarzanie węgla drzewnego. Do celów wytwórczych korzystano także z rudy darniowej, pozyskiwanej w ramach szarwarku przez ludność z okolicznych wsi. Wschodnia część wsi, która podlegała pod wójtostwo z siedzibą w Szestnie, została założona w 1570 r. Zachodnia część wsi, będąca pod władzą wójtostwa (późniejszego starostwa) w Szczytnie, powstała w połowie XVII w. W czasie wojny polsko-szwedzkiej (1655-1660) kuźnica uległa zniszczeniu. Odbudowana, funkcjonowała jeszcze do 1727 r. W kuźnicy zajmowano się głównie produkcją kowadeł, lemieszy i innych wyrobów żelaznych, które w większości przeznaczone były na potrzeby rolnicze. Wiadomo, że w XIX w. po hucie pozostała jedynie szlaka, którą przewieziono do Katowic w celu wykorzystania do wydobywania żelaza. We wschodniej części wsi w 1785 r. było 6 domów i młyn, a w zachodniej 13 domów. Młyn książęcy wymagał uiszczania rocznej opłaty dzierżawnej, która w 1651 r. wynosiła trzy łaszty żyta i sześć tuczników. Przy młynie znajdował się także tartak. Młyn i tartak funkcjonowały do 1930 r. Zachodni i wschodni obszar wsi połączony został w 1816 r. W tym samym roku wieś włączono do powiatu mrągowskiego.
Gospodarka
We wsi znajduje się lądowisko Babięta dla małych samolotów (mazuryairfields.pl) i sklep spożywczy. Działają tutaj także: gospodarstwo agroturystyczne oraz stanica wodna PTTK.
Kultura
We wsi funkcjonuje świetlica, organizowane są tu również festyny i pikniki.
Zabytki
We wsi znajduje się młyn wodny z początku XX w. - obecnie mieści się tu mała elektrownia wodna.
Bibliografia
Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.