Dąbrówka Mała: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Osoby związane z miejscowością) |
|||
Linia 45: | Linia 45: | ||
*mogiły z okresu [[I wojna światowa w Prusach Wschodnich|I wojny światowej]], w których pochowano oficera rosyjskiego i 35. żołnierzy rosyjskich. | *mogiły z okresu [[I wojna światowa w Prusach Wschodnich|I wojny światowej]], w których pochowano oficera rosyjskiego i 35. żołnierzy rosyjskich. | ||
− | == | + | == Ludzie związani z miejscowością == |
*[[lkwim:Jerzy Wasilewski |Jerzy Wasilewski]] (1937- ) - rzeźbiarz ludowy | *[[lkwim:Jerzy Wasilewski |Jerzy Wasilewski]] (1937- ) - rzeźbiarz ludowy | ||
Wersja z 10:53, 24 cze 2014
Dąbrówka Mała | |
| |
Dwór w Dąbrówce Małej.Widok od frontu. Wikipedia [21.06.2014]
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | węgorzewski |
Gmina | Węgorzewo |
Liczba ludności (2010) | 190 |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 11-600 |
Tablice rejestracyjne | NWE |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Dąbrówka Mała (niem. Klein Dombrowken, Dammfelde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 190. mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Jarosław Kret[1].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, na Pojezierzu Giżycko–Węgorzewskim, w makroregionie Pojezierze Mazurskie; 10 km na północny zachód od Węgorzewa, około 2 km na północ od jeziora Węgielsztyńskiego.
Dzieje miejscowości
Przed rokiem 1482 obszar ten był najprawdopodobniej wykorzystywany przez Zakon Krzyżacki na potrzeby folwarku. W tymże roku dobra służebne w Dąbrówce zostały nadane Mikołajowi Świdrowi; było to 6 łanów na prawie magdeburskim. Majątek występował wówczas pod nazwą Dameraw; zaś od XVI wieku Dombroffken. W 1552 roku książę Albrecht Hohenzollern odnowił przywilej na Dąbrówkę Aleksandrowi Świdrowi, zmieniając mu prawo posiadania na lenne. Chłopi świadczyli więc tu powinności na rzecz dworu. Pod koniec XIX wieku majątek należał do rodziny Leitnerów, zaś od początków XX wieku do rodziny Lebesius. Dwór istniał tu prawdopodobnie wcześniej, nowy wzniesiono w latach 1914–1917. W latach 20. XX wieku majątek obejmował 306 ha. Zajmowano się w nim m.in. hodowlą koni i bydła.
W latach 60. XX wieku wieś wchodziła w skład sołectwa Guja w gromadzie Węgielsztyn.
Zabytki
- dwór z 1914–1917 roku oraz pozostałości parku, a także część zabudowań gospodarczych (niektóre starsze niż dwór); (obecnie własność Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, pozostaje w dzierżawie)
- mogiły z okresu I wojny światowej, w których pochowano oficera rosyjskiego i 35. żołnierzy rosyjskich.
Ludzie związani z miejscowością
- Jerzy Wasilewski (1937- ) - rzeźbiarz ludowy
Bibliografia
- Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
- Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
- Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
- Bank Danych Lokalnych GUS: Bank Danych Lokalnych GUS [30.07.2013]
- Wikipedia [21.06.2014]
- Strona Gminy Węgorzewo [30.08.2013]
Przypisy
- ↑ Strona Gminy Węgorzewo [30.08.2013]