Szafarnia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 30: | Linia 30: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Szafarnia'''</big> (niem. Schaffarnia) – [[wieś sołecka]] w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nowomiejski |powiecie nowomiejskim]], w [[gmina | + | <big>'''Szafarnia'''</big> (niem. Schaffarnia) – [[wieś sołecka]] w Polsce w [[województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nowomiejski |powiecie nowomiejskim]], w [[Kurzętnik (gmina wiejska)|gminie Kurzętnik]]. W latach 1975-1998 miejscowość [[podział administracyjny |administracyjnie]] przynależała do województwa toruńskiego. |
<br/> | <br/> | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Wieś znajduje się nad [[Jezioro Szafarnia |Jeziorem Szafarnia]]. W 1985 r. wieś została uznana za część strefy ochronnej [[Brodnicki Park Królewski |Brodnickiego Parku Królewskiego]]. Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec [[Pojezierze Brodnickie |Pojezierza Brodnickiego]]. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71 % użytków rolnych. Ponadto miejscowość znajduje się na obszarze [[ | + | Wieś znajduje się nad [[Jezioro Szafarnia |Jeziorem Szafarnia]]. W 1985 r. wieś została uznana za część strefy ochronnej [[Brodnicki Park Królewski |Brodnickiego Parku Królewskiego]]. Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec [[Pojezierze Brodnickie |Pojezierza Brodnickiego]]. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71 % użytków rolnych. Ponadto miejscowość znajduje się na obszarze [[Powiat nowomiejski |powiatu nowomiejskiego]], który rozciąga się na pograniczu Pojezierza Chełmińskiego, [[Pojezierze Iławskie |Pojezierza Iławskiego]], [[Garb Lubawski |Garbu Lubawskiego]] i [[Pojezierze Dobrzyńskie |Pojezierza Dobrzyńskiego]], w południowo – zachodniej części [[Województwo warmińsko-mazurskie |województwa warmińsko-mazurskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od hodowanych tutaj owiec, które nazywano "szafarkami". Nie znana jest dokładna data lokacji. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej [[Pokrzydowo]]. Pod koniec XIX w. zajmowała 339 ha. W 1885 r. było tutaj 125 dymów i 97 domów. Ludność liczyła 530 osób w tym: 297 katolików i 233 ewangelików. Funkcjonowała tutaj również szkoła 3 – klasowa bezwyznaniowa. W 1887 r uczyło się w niej 171 osób. Opiekę pedagogiczną sprawowało 2 nauczycieli. W XIX w. na terenie wsi istniał także wiatrak. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich. Pod koniec XX w. sołectwo obejmowało 297, 98 ha w tym: 80 gospodarstw i 326 mieszkańców. | Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od hodowanych tutaj owiec, które nazywano "szafarkami". Nie znana jest dokładna data lokacji. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej [[Pokrzydowo]]. Pod koniec XIX w. zajmowała 339 ha. W 1885 r. było tutaj 125 dymów i 97 domów. Ludność liczyła 530 osób w tym: 297 katolików i 233 ewangelików. Funkcjonowała tutaj również szkoła 3 – klasowa bezwyznaniowa. W 1887 r uczyło się w niej 171 osób. Opiekę pedagogiczną sprawowało 2 nauczycieli. W XIX w. na terenie wsi istniał także wiatrak. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich. Pod koniec XX w. sołectwo obejmowało 297, 98 ha w tym: 80 gospodarstw i 326 mieszkańców. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
=== Kultura === | === Kultura === | ||
| − | |||
We wsi działa świetlica. Odbywają się tutaj festyny, pikniki, dożynki. | We wsi działa świetlica. Odbywają się tutaj festyny, pikniki, dożynki. | ||
| + | <br/> | ||
| + | === Religia === | ||
| + | Wieś znajduje się na terenie [[Parafia pw. Świętego Antoniego z Padwy w Tereszewie|parafii rzymskokatolickiej pw. Świętego Antoniego z Padwy w Tereszewie]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
===Ludzie związani z miejscowością:=== | ===Ludzie związani z miejscowością:=== | ||
| − | |||
W 3 - klasowej szkole mieszczącej się we wsi nauczali: Kwiatkowski, Dąbrowska, Markiewicz, Pszczelińska, Mazurek, Sędzikowski, Sułkowska, Serozińska, Babinicz oraz Józef Grabowski. W XX w. sołtysami byli: Warszykowski, Bielicki, Tomaszewski i Klemens Pastewski. Obecnie (2013 r.) sołtysem jest [[Witold Suchocki]]. | W 3 - klasowej szkole mieszczącej się we wsi nauczali: Kwiatkowski, Dąbrowska, Markiewicz, Pszczelińska, Mazurek, Sędzikowski, Sułkowska, Serozińska, Babinicz oraz Józef Grabowski. W XX w. sołtysami byli: Warszykowski, Bielicki, Tomaszewski i Klemens Pastewski. Obecnie (2013 r.) sołtysem jest [[Witold Suchocki]]. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
=== Bibliografia: === | === Bibliografia: === | ||
| − | |||
Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 1995, 171 ss. | Grabowski Stanisław,''Z dziejów Kurzętnika i okolic'', Warszawa 1995, 171 ss. | ||
| Linia 71: | Linia 68: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat nowomiejski]] | |
| − | [[ | + | [[Kategoria: Kurzętnik (gmina wiejska)]] |
| + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | ||
| + | [[Kategoria: 1801-1900]] | ||
Wersja z 11:07, 25 sie 2014
| Szafarnia | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nowomiejski |
| Gmina | Kurzętnik |
| Sołectwo | Szafarnia |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 56 |
| Tablice rejestracyjne | NNM |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Szafarnia | |
| Położenie na mapie Polski  Szafarnia | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Szafarnia (niem. Schaffarnia) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Wieś znajduje się nad Jeziorem Szafarnia. W 1985 r. wieś została uznana za część strefy ochronnej Brodnickiego Parku Królewskiego. Miejscowość leży na terenie gminy, która obejmuje swoim zasięgiem wschodni kraniec Pojezierza Brodnickiego. W obszar gminy wchodzi 17% lasów i 71 % użytków rolnych. Ponadto miejscowość znajduje się na obszarze powiatu nowomiejskiego, który rozciąga się na pograniczu Pojezierza Chełmińskiego, Pojezierza Iławskiego, Garbu Lubawskiego i Pojezierza Dobrzyńskiego, w południowo – zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego.
Dzieje miejscowości
Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od hodowanych tutaj owiec, które nazywano "szafarkami". Nie znana jest dokładna data lokacji. W XIX w. wieś należała do parafii katolickiej Pokrzydowo. Pod koniec XIX w. zajmowała 339 ha. W 1885 r. było tutaj 125 dymów i 97 domów. Ludność liczyła 530 osób w tym: 297 katolików i 233 ewangelików. Funkcjonowała tutaj również szkoła 3 – klasowa bezwyznaniowa. W 1887 r uczyło się w niej 171 osób. Opiekę pedagogiczną sprawowało 2 nauczycieli. W XIX w. na terenie wsi istniał także wiatrak. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich. Pod koniec XX w. sołectwo obejmowało 297, 98 ha w tym: 80 gospodarstw i 326 mieszkańców.
Kultura
We wsi działa świetlica. Odbywają się tutaj festyny, pikniki, dożynki.
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Świętego Antoniego z Padwy w Tereszewie.
Ludzie związani z miejscowością:
W 3 - klasowej szkole mieszczącej się we wsi nauczali: Kwiatkowski, Dąbrowska, Markiewicz, Pszczelińska, Mazurek, Sędzikowski, Sułkowska, Serozińska, Babinicz oraz Józef Grabowski. W XX w. sołtysami byli: Warszykowski, Bielicki, Tomaszewski i Klemens Pastewski. Obecnie (2013 r.) sołtysem jest Witold Suchocki.
Bibliografia:
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 1995, 171 ss.
Grabowski Stanisław,Z dziejów Kurzętnika i okolic, Warszawa 2008, 287 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XI, Warszawa 1890, 960 ss.
Zobacz też
