Piduń: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 62: | Linia 62: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
− | + | Achremczyk Stanisław, ''Historia Warmii i Mazur'', t. 2, Olsztyn 2011.<br/> | |
− | + | Ambroziak Sławomir, ''Dzieje parafii, kościołów i życia religijnego gminy Jedwabno (Jedwabno, Małga, Nowy Dwór)'', Rocznik Mazurski, t. 5, 2001, ss. 3–30.<br/> | |
− | + | Ambroziak Sławomir, ''Historia gminy Jedwabno'' [w:] [http://www.jedwabno.pl/historia/ Strona Gminy Jedwabno] [22.08.2013]<br/> | |
− | + | Ambroziak Sławomir, ''Z dziejów gminy Jedwabno'', Rocznik Mazurski, t. 10, 2006, ss. 7–15.<br/> | |
− | + | Gąsiorowski Andrzej, ''Podróże historyczne i krajoznawcze po pograniczu pruskim 1466–1939'', Olsztyn 2005.<br/> | |
− | + | ''Szczytno. Z dziejów miasta i powiatu'', red. Jan Jałoszyński i in., Olsztyn 1962.<br/> | |
− | + | [http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims/ Bank Danych Lokalnych GUS] [24.08.2013] | |
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} |
Aktualna wersja na dzień 19:32, 17 sty 2015
Piduń | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | szczycieński |
Gmina | Jedwabno |
Liczba ludności (2010) | 90 |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Kod pocztowy | 12-122 |
Tablice rejestracyjne | NSZ |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Piduń (dawniej Szucki Piec, niem. Schuttschenofen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 90 mieszkańców[1]. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Maria Pyrzanowska[2].
Położenie
Wieś położona jest na Pojezierzu Mazurskim, w południowej części województwa warmińsko–mazurskiego. Miejscowość leży w odległości 4 km na południowy wschód od Jedwabna, przy drodze wojewódzkiej nr 508 w kierunku Wielbarka.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona w 1755 roku w ramach osadnictwa szkatułowego; istniała tam smolarnia, wokół której stało kilka domów – zaczątek późniejszej osady. Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od jednego z ówczesnych mieszkańców i była używana jako druga nazwa obok Szuckiego Pieca. Około 1782 roku wieś obejmowała już 20 domów, zaś w połowie XIX wieku – 62,5 łana. Wieś nabrała charakteru miejscowości wypoczynkowej. Obok wielu domków letniskowych – które tworzą niemal „drugi Piduń” – część turystów wybudowała tu sobie własne domy, których liczba przewyższa liczbę domów stałych mieszkańców.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych w poszczególnych okresach:
- 1782 r. – 20 gospodarstw
- 1818 r. – 162 osoby, 30 gospodarstw
- 1858 r. – 29 gospodarstw
- 1939 r. – 198 osób
- 1954 r. – 69 osób
- 2010 r. – 89 osób
Gospodarka
We wsi znajduje się siedziba leśnictwa należącego do Nadleśnictwa Szczytno.
Bibliografia
Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. 2, Olsztyn 2011.
Ambroziak Sławomir, Dzieje parafii, kościołów i życia religijnego gminy Jedwabno (Jedwabno, Małga, Nowy Dwór), Rocznik Mazurski, t. 5, 2001, ss. 3–30.
Ambroziak Sławomir, Historia gminy Jedwabno [w:] Strona Gminy Jedwabno [22.08.2013]
Ambroziak Sławomir, Z dziejów gminy Jedwabno, Rocznik Mazurski, t. 10, 2006, ss. 7–15.
Gąsiorowski Andrzej, Podróże historyczne i krajoznawcze po pograniczu pruskim 1466–1939, Olsztyn 2005.
Szczytno. Z dziejów miasta i powiatu, red. Jan Jałoszyński i in., Olsztyn 1962.
Bank Danych Lokalnych GUS [24.08.2013]
Przypisy
- ↑ łącznie Piduń i Rekowe
- ↑ Strona Gminy Jedwabno [10.09.2013]