Bramy ziemskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Bramy ziemskie''' – przejścia w jednolitym ciągu umocnień granicznych ziem [[Prusowie|pruskich]], w łacińskojęzycznych źródłach zwane ''introitus''. | '''Bramy ziemskie''' – przejścia w jednolitym ciągu umocnień granicznych ziem [[Prusowie|pruskich]], w łacińskojęzycznych źródłach zwane ''introitus''. | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| − | == | + | ==Opis== |
Każda z ziem pruskich posiadała własny system umocnień granicznych składający się z naturalnych elementów (rzeki, jeziora, nieprzebyte puszcze) i ich sztucznych uzupełnień ([[wały podłużne]], [[zasieki]]). Przed nimi rozciągała się [[pustaka osadnicza]]. Najeźdźca, aby nie utknąć ze swą armią w gąszczach lasów i na bezdrożach, zmuszony był poruszać się wytyczonymi drogami prowadzącymi w głąb najeżdżanego terytorium. Dzięki temu broniący się Prusowie z góry znali potencjalne miejsca pierwszego ataku – były to właśnie bramy ziemskie. Zawczasu przygotowywali ich solidną obronę, umacniając miejsce dodatkowymi wałami i zasiekami, stawiając [[Grody|gródki strażnicze]]. | Każda z ziem pruskich posiadała własny system umocnień granicznych składający się z naturalnych elementów (rzeki, jeziora, nieprzebyte puszcze) i ich sztucznych uzupełnień ([[wały podłużne]], [[zasieki]]). Przed nimi rozciągała się [[pustaka osadnicza]]. Najeźdźca, aby nie utknąć ze swą armią w gąszczach lasów i na bezdrożach, zmuszony był poruszać się wytyczonymi drogami prowadzącymi w głąb najeżdżanego terytorium. Dzięki temu broniący się Prusowie z góry znali potencjalne miejsca pierwszego ataku – były to właśnie bramy ziemskie. Zawczasu przygotowywali ich solidną obronę, umacniając miejsce dodatkowymi wałami i zasiekami, stawiając [[Grody|gródki strażnicze]]. | ||
| − | Bramy ziemskie były niezwykle trudne do zdobycia. Świadczyć może o tym informacja o stratach w wojskach krzyżowych Teodoryka, margrabiego miśnieńskiego, który w 1272 r. wraz z Krzyżakami najechał [[natangowie | Natangię]]. Zanim udało mu się wedrzeć w głąb terytorium plemiennego, musiał zdobyć umocnienia bramy ziemskiej. Podczas walk o nie stracił 150 ludzi. Z tą liczbą kontrastuje liczba strat, jakie poniósł podczas kilkudniowych walk i łupienia samej Natangii: 50 ludzi. Kontrast ten wymownie świadczy o zaciętości walk o bramę ziemską, jej ufortyfikowaniu i znaczeniu strategicznym. | + | Bramy ziemskie były niezwykle trudne do zdobycia. Świadczyć może o tym informacja o stratach w wojskach krzyżowych Teodoryka, margrabiego miśnieńskiego, który w 1272 r. wraz z [[Zakon krzyżacki|Krzyżakami]] najechał [[natangowie | Natangię]]. Zanim udało mu się wedrzeć w głąb terytorium plemiennego, musiał zdobyć umocnienia bramy ziemskiej. Podczas walk o nie stracił 150 ludzi. Z tą liczbą kontrastuje liczba strat, jakie poniósł podczas kilkudniowych walk i łupienia samej Natangii: 50 ludzi. Kontrast ten wymownie świadczy o zaciętości walk o bramę ziemską, jej ufortyfikowaniu i znaczeniu strategicznym. |
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | ||
| − | [[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria: Sztuka wojenna Prusów]] [[Kategoria: Historia Prusów]] | + | [[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria: Sztuka wojenna Prusów]] [[Kategoria: Historia Prusów]] [[Kategoria: 1201-1300]] |
Wersja z 09:49, 8 sty 2015
Bramy ziemskie – przejścia w jednolitym ciągu umocnień granicznych ziem pruskich, w łacińskojęzycznych źródłach zwane introitus.
Opis
Każda z ziem pruskich posiadała własny system umocnień granicznych składający się z naturalnych elementów (rzeki, jeziora, nieprzebyte puszcze) i ich sztucznych uzupełnień (wały podłużne, zasieki). Przed nimi rozciągała się pustaka osadnicza. Najeźdźca, aby nie utknąć ze swą armią w gąszczach lasów i na bezdrożach, zmuszony był poruszać się wytyczonymi drogami prowadzącymi w głąb najeżdżanego terytorium. Dzięki temu broniący się Prusowie z góry znali potencjalne miejsca pierwszego ataku – były to właśnie bramy ziemskie. Zawczasu przygotowywali ich solidną obronę, umacniając miejsce dodatkowymi wałami i zasiekami, stawiając gródki strażnicze.
Bramy ziemskie były niezwykle trudne do zdobycia. Świadczyć może o tym informacja o stratach w wojskach krzyżowych Teodoryka, margrabiego miśnieńskiego, który w 1272 r. wraz z Krzyżakami najechał Natangię. Zanim udało mu się wedrzeć w głąb terytorium plemiennego, musiał zdobyć umocnienia bramy ziemskiej. Podczas walk o nie stracił 150 ludzi. Z tą liczbą kontrastuje liczba strat, jakie poniósł podczas kilkudniowych walk i łupienia samej Natangii: 50 ludzi. Kontrast ten wymownie świadczy o zaciętości walk o bramę ziemską, jej ufortyfikowaniu i znaczeniu strategicznym.
Bibliografia
Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.
