Kara kiszek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | ''Kara kiszek'' – sposób uśmiercania, możliwe, że związany z wywarciem pomsty na świętokradcach łamiących zakaz naruszania pogańskiego ''sacrum'', takiego jak np. nieuprawnione wejście do [[Święty gaj|świętego gaju]] bądź też wycinanie w nim drzew. Dość powszechny w Europie; stosowany od Finlandii, Skandynawii przez kraje germańskie aż do słowiańszczyzny. Tradycja stosowania kary przetrwała aż do XVII w., była jednak wykorzystywana głównie przez bartników za niszczenie barci. | + | '''Kara kiszek''' – sposób uśmiercania, możliwe, że związany z wywarciem pomsty na świętokradcach łamiących zakaz naruszania pogańskiego ''sacrum'', takiego jak np. nieuprawnione wejście do [[Święty gaj|świętego gaju]] bądź też wycinanie w nim drzew. Dość powszechny w Europie; stosowany od Finlandii, Skandynawii przez kraje germańskie aż do słowiańszczyzny. Tradycja stosowania kary przetrwała aż do XVII w., była jednak wykorzystywana głównie przez bartników za niszczenie barci. |
==Kara kiszek u Prusów== | ==Kara kiszek u Prusów== | ||
| − | [[Prusowie]] również stosowali tę metodę uśmiercania. | + | Metoda polegała na nacięciu brzucha w okolicy pępka. Przez niewielki otwór wyjmowano fragment jelita i przybijano je do drzewa. Następnie ofiarę prowadzono (lub kazano biec) wokół pnia do czasu, aż wszystkie jego wnętrzności się nań owiną. Po tym zostawiano skazańca, aż skona, lub wieszano go na tym samym drzewie. |
| + | |||
| + | [[Prusowie]] również stosowali tę metodę uśmiercania. Mowa o niej w relacji Ademara z Chabannes poświęconej śmierci [[św. Brunon | św. Brunona]] z Kwerfurtu, któremu Prusowie wydarli wnętrzności z boku brzucha. | ||
Kolejna wzmianka o karze kiszek odnosi się do nieznanego z imienia rycerza krzyżackiego, którego [[Natagowie]] po [[Bitwa pod Krukami | bitwie pod Krukami]] w ten właśnie sposób uśmiercili. | Kolejna wzmianka o karze kiszek odnosi się do nieznanego z imienia rycerza krzyżackiego, którego [[Natagowie]] po [[Bitwa pod Krukami | bitwie pod Krukami]] w ten właśnie sposób uśmiercili. | ||
Od stosowania tej metody nie stronili również [[Zakon krzyżacki|Krzyżacy]], o czym zaświadcza relacja o zabiciu przez nich [[Pipin | Pipina]]. | Od stosowania tej metody nie stronili również [[Zakon krzyżacki|Krzyżacy]], o czym zaświadcza relacja o zabiciu przez nich [[Pipin | Pipina]]. | ||
| − | + | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | ||
Wersja z 14:03, 7 sty 2015
Kara kiszek – sposób uśmiercania, możliwe, że związany z wywarciem pomsty na świętokradcach łamiących zakaz naruszania pogańskiego sacrum, takiego jak np. nieuprawnione wejście do świętego gaju bądź też wycinanie w nim drzew. Dość powszechny w Europie; stosowany od Finlandii, Skandynawii przez kraje germańskie aż do słowiańszczyzny. Tradycja stosowania kary przetrwała aż do XVII w., była jednak wykorzystywana głównie przez bartników za niszczenie barci.
Kara kiszek u Prusów
Metoda polegała na nacięciu brzucha w okolicy pępka. Przez niewielki otwór wyjmowano fragment jelita i przybijano je do drzewa. Następnie ofiarę prowadzono (lub kazano biec) wokół pnia do czasu, aż wszystkie jego wnętrzności się nań owiną. Po tym zostawiano skazańca, aż skona, lub wieszano go na tym samym drzewie.
Prusowie również stosowali tę metodę uśmiercania. Mowa o niej w relacji Ademara z Chabannes poświęconej śmierci św. Brunona z Kwerfurtu, któremu Prusowie wydarli wnętrzności z boku brzucha.
Kolejna wzmianka o karze kiszek odnosi się do nieznanego z imienia rycerza krzyżackiego, którego Natagowie po bitwie pod Krukami w ten właśnie sposób uśmiercili.
Od stosowania tej metody nie stronili również Krzyżacy, o czym zaświadcza relacja o zabiciu przez nich Pipina.
Bibliografia
Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.
Kronika oliwska. Źródło do dziejów Pomorza Wschodniego z połowy XIV wieku, tłum. D. Pietkiewicz, wstęp i komentarz B. Śliwiński, Malbork 2008.
Marek M. Pacholec, Pruskie rytuały uśmiercania – wstęp do badań, Komunikaty Mazursko-Warmińskie, 2011, nr 2(272).
Grzegorz Białuński, Misja prusko-litewska biskupa Brunona z Kwerfurtu, Olsztyn 2010.
