Uroki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 14: Linia 14:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
 
 
''' Uroki''' - uroczenie, zauroczenie, rzucenie uroku, położenie uroku; sprowadzenie przez człowieka patrzącego ''uroczymi oczami'' choroby na ludzi lub zwierzęta (głównie bydło).
 
''' Uroki''' - uroczenie, zauroczenie, rzucenie uroku, położenie uroku; sprowadzenie przez człowieka patrzącego ''uroczymi oczami'' choroby na ludzi lub zwierzęta (głównie bydło).
 
+
<br/><br/>
<br/>
 
 
 
 
 
 
== Zwyczaje na Warmii i Mazurach ==
 
== Zwyczaje na Warmii i Mazurach ==
 
Na terenie [[Mazury|Mazur]] uroki utożsamiano często z [[Czary|czarami]]. Natomiast na [[Warmia|Warmii] podkreślało się odrębność zjawiska. Jednak na całym obszarze ludność wierzyła w zły, niebezpieczny wpływ ''uroczych oczu''.
 
Na terenie [[Mazury|Mazur]] uroki utożsamiano często z [[Czary|czarami]]. Natomiast na [[Warmia|Warmii] podkreślało się odrębność zjawiska. Jednak na całym obszarze ludność wierzyła w zły, niebezpieczny wpływ ''uroczych oczu''.
Linia 26: Linia 22:
  
 
Panowało powszechne przekonanie, że ofiarą uroków padały najczęściej młode zwierzęta i dzieci. Złe spojrzenie miało sprowadzać kalectwo i było obwiniane za powstanie kołtuna.
 
Panowało powszechne przekonanie, że ofiarą uroków padały najczęściej młode zwierzęta i dzieci. Złe spojrzenie miało sprowadzać kalectwo i było obwiniane za powstanie kołtuna.
 
 
 
<br/>
 
<br/>
 
 
==Wierzenia==
 
==Wierzenia==
 
Istniało sporo środków zapobiegania urokom, podobnie jak metod odczyniania, które nawiązywały do środków stosowanych w przypadku czarów.
 
Istniało sporo środków zapobiegania urokom, podobnie jak metod odczyniania, które nawiązywały do środków stosowanych w przypadku czarów.
 
Najpopularniejszym, pojawiającym się również na terenie całej Polski był zwyczaj przywiązywania niemowlętom i młodym zwierzakom czerwonej wstążeczki. Równie skuteczne miało być liczenie na wspak od 10 do 1 oraz jednoczesne spluwanie i pocieranie ręką zauroczonego zwierzęcia od ogona do łba. W przypadku noworodków równie popularne były srebrne medaliki, pierścionki lub złote monety. W przypadku starej kobiety, która mogła rzucić urok, należało zastosować prosty środek zapobiegawczy - kobietę zachodziło się od tyłu, a za jej plecami kiwało się trzy razy palcem wskazującym lewej ręki. Nie można było w tym momencie wymówić ani słowa. W celu ochrony przez zauroczeniem zalecano także noszenie koszuli odwróconej na lewą stronę.  
 
Najpopularniejszym, pojawiającym się również na terenie całej Polski był zwyczaj przywiązywania niemowlętom i młodym zwierzakom czerwonej wstążeczki. Równie skuteczne miało być liczenie na wspak od 10 do 1 oraz jednoczesne spluwanie i pocieranie ręką zauroczonego zwierzęcia od ogona do łba. W przypadku noworodków równie popularne były srebrne medaliki, pierścionki lub złote monety. W przypadku starej kobiety, która mogła rzucić urok, należało zastosować prosty środek zapobiegawczy - kobietę zachodziło się od tyłu, a za jej plecami kiwało się trzy razy palcem wskazującym lewej ręki. Nie można było w tym momencie wymówić ani słowa. W celu ochrony przez zauroczeniem zalecano także noszenie koszuli odwróconej na lewą stronę.  
 
 
<br/>
 
<br/>
 
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
#Szyfer Anna, ''Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków'', Olsztyn 1968.
+
Szyfer Anna, ''Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków'', Olsztyn 1968.<br/>
#Toeppen Max P., ''Wierzenia mazurskie'', wstęp Anna Szyfer, Władysław Ogrodziński, oprac. Paweł Błażewicz,Jerzy M. Łapo, Dąbrówno 2008.
+
Toeppen Max P., ''Wierzenia mazurskie'', wstęp Anna Szyfer, Władysław Ogrodziński, oprac. Paweł Błażewicz,Jerzy M. Łapo, Dąbrówno 2008.<br/>
#''Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku'', red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.
+
''Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku'', red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.<br/>
 
{{Przypisy}}
 
{{Przypisy}}
 
<references>
 
<references>
 
 
<br/>
 
<br/>
 
 
== Zobacz też ==
 
== Zobacz też ==
 
*[[Zamawianie]]
 
*[[Zamawianie]]
 
*[[Czary]]
 
*[[Czary]]
 +
 
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: Etnografia]][[Kategoria: Wierzenia i Obyczaje]]
 
[[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: Etnografia]][[Kategoria: Wierzenia i Obyczaje]]

Wersja z 22:20, 19 wrz 2014

Uroki

Inne nazwy Uroczenie, Zauroczenie, Rzucenie uroku, Położenie uroku

Uroki - uroczenie, zauroczenie, rzucenie uroku, położenie uroku; sprowadzenie przez człowieka patrzącego uroczymi oczami choroby na ludzi lub zwierzęta (głównie bydło).

Zwyczaje na Warmii i Mazurach

Na terenie Mazur uroki utożsamiano często z czarami. Natomiast na [[Warmia|Warmii] podkreślało się odrębność zjawiska. Jednak na całym obszarze ludność wierzyła w zły, niebezpieczny wpływ uroczych oczu.

Funkcjonowało kilka wersji genezy ludowego wierzenia. Na Warmii istniało przekonanie, że urok mogła rzucić osoba, która w kościele nie spoglądała na ołtarz i nieustannie kręciła się w trakcie nabożeństwa. Mazurzy natomiast twierdzili, że zły wzrok pojawiał się u dziecka odstawionego od piersi, którego matka po pewnym czasie ponownie zaczęła je w ten sposób karmić. Poza tym o zdolność rzucania uroku posądzano kobiety o czerwonych oczach, a przy tym milczące. Również starsze niewiasty narażone były na podejrzliwe spojrzenia najbliższego otoczenia.

Panowało powszechne przekonanie, że ofiarą uroków padały najczęściej młode zwierzęta i dzieci. Złe spojrzenie miało sprowadzać kalectwo i było obwiniane za powstanie kołtuna.

Wierzenia

Istniało sporo środków zapobiegania urokom, podobnie jak metod odczyniania, które nawiązywały do środków stosowanych w przypadku czarów. Najpopularniejszym, pojawiającym się również na terenie całej Polski był zwyczaj przywiązywania niemowlętom i młodym zwierzakom czerwonej wstążeczki. Równie skuteczne miało być liczenie na wspak od 10 do 1 oraz jednoczesne spluwanie i pocieranie ręką zauroczonego zwierzęcia od ogona do łba. W przypadku noworodków równie popularne były srebrne medaliki, pierścionki lub złote monety. W przypadku starej kobiety, która mogła rzucić urok, należało zastosować prosty środek zapobiegawczy - kobietę zachodziło się od tyłu, a za jej plecami kiwało się trzy razy palcem wskazującym lewej ręki. Nie można było w tym momencie wymówić ani słowa. W celu ochrony przez zauroczeniem zalecano także noszenie koszuli odwróconej na lewą stronę.

Bibliografia

Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
Toeppen Max P., Wierzenia mazurskie, wstęp Anna Szyfer, Władysław Ogrodziński, oprac. Paweł Błażewicz,Jerzy M. Łapo, Dąbrówno 2008.
Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku, red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.

Przypisy

<references>

Zobacz też