Linkowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | Miejscowość została lokowana w 1400 roku na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]]. Obszar wsi obejmował 10 łanów. Miejscowość miała pruski charakter. W XV wieku mieszkańcy Linkowa uczęszczali na nabożeństwa odprawiane w [[Kętrzyn|Kętrzynie]]. W XVII wieku właścicielem wsi był Stefan Sadorski - sekretarz polskiego króla Zygmunta III. W kolejnym stuleciu, dzięki inicjatywie Andrzeja Szumana - superintendenta kętrzyńskiego - w miejscowości została założona szkoła wiejska. Na początku XIX wieku miejscowość musiała przejść poważny kryzys. W 1817 roku podupadłe Linkowo było wówczas folwarkiem szlacheckim, składającym się z 13 chat i zamieszkałym przez 108 osób. | + | Miejscowość została lokowana w 1400 roku na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]]. Obszar wsi obejmował 10 łanów. Miejscowość miała pruski charakter. Miejscowość powstała jako majątek lenny. W XV wieku mieszkańcy Linkowa uczęszczali na nabożeństwa odprawiane w [[Kętrzyn|Kętrzynie]]. Na W XVII wieku właścicielem wsi był Stefan Sadorski - sekretarz polskiego króla Zygmunta III. W kolejnym stuleciu, dzięki inicjatywie Andrzeja Szumana - superintendenta kętrzyńskiego - w miejscowości została założona szkoła wiejska. Na początku XIX wieku miejscowość musiała przejść poważny kryzys. W 1817 roku podupadłe Linkowo było wówczas folwarkiem szlacheckim, składającym się z 13 chat i zamieszkałym przez 108 osób. |
| − | Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pierwszym sołtysem Linkowa został wybrany Jan Śmigulski - obrońca Westerplatte. W 1946 roku uruchomiona została szkoła. W 1957 roku w Linkowie powstała jedna z pierwszych w powiecie szkoła przysposobienia rolniczego. W 1970 roku miejscowość była zamieszkana przez 203 osoby. W 1973 roku sołectwo Linkowo, wchodzące w skład [[gmina Kętrzyn| gminy Kętrzyn]] obejmowało swym zasięgiem trzy miejscowości. | + | W 1928 roku wieś była zamieszkana przez 141 osób. Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pierwszym sołtysem Linkowa został wybrany Jan Śmigulski - obrońca Westerplatte. W 1946 roku uruchomiona została szkoła. W 1957 roku w Linkowie powstała jedna z pierwszych w powiecie szkoła przysposobienia rolniczego. W 1970 roku miejscowość była zamieszkana przez 203 osoby. W 1973 roku sołectwo Linkowo, wchodzące w skład [[gmina Kętrzyn| gminy Kętrzyn]] obejmowało swym zasięgiem trzy miejscowości. |
| − | + | na przełomie XV i XVI w. znalazły się w rękach von der Groebenów – jednego z tutejszych rodów rycerskich, który przybył do Prus z Rzeszy w pierwszej połowie XV w. W tych stronach bowiem, w niedalekim Jeżewie, jedna z pruskich gałęzi tego rodu urządziła sobie rezydencję dworską. Z biegiem czasu Groebenowie zdecydowali się zbudować dwór także w Linkowie, gdzie już wcześniej funkcjonował folwark. w Linkowie urodził się w 1788 r. hrabia Karol von der Groeben, pomimo że jego ojciec, reprezentujący zachodnią gałąź tego rodu w Prusach, miał swą rezydencję pałacową w Ponarach pod Morągiem. Wkrótce potem, na przełomie XVIII/XiX w., Linkowo wraz z Kotkowem oraz folwarkami gromki i Owczarki, zostało nabyte przez generała L. von Massenbacha. W 1820 r. ten już nie żył – w Linkowie było wówczas 13 chałup i 108 mieszkańców. Nabywcą majątku z rąk spadkobierców Massenbacha był Sehlick, który w 1871 r. już nie żył. Z kolei więc nabywcą Linkowa był kupiec królewiecki Ziemer. Równocześnie nabył on , niedaleko położony, folwark Siemki. Od tej pory obydwa te majątki stanowiły całość – ich łączna wielkość wynosiła w 1889 r. 568 ha, w tym 91 ha lasu. Jeszcze w 1907 r. ów zespół majątkowy znajdował się w rękach członka tej rodziny, Wilhelma Ziemera, który zmodernizował stary dwór Groebenów w Linkowie, otoczony parkiem. Sam jednak bywał tu nie często – na miejscu wszystkim zarządzał administrator. Zbudowano też w Linkowie nowoczesną mleczarnię parową, ponieważ majątek specjalizował się w hodowli bydła mlecznego; istniała tu także tuczarnia świń rasy białej szlachetnej oraz dość duża hodowla koni roboczych. Krótko przed pierwszą wojną światową ów zespół majątkowy wraz z całym jego inwentarzem żywym nabył Kurt Migge. W 1922 r. w jego majątku znajdowało się stado bydła liczące 280 sztuk, koni -–120 sztuk, owiec –266 sztuk oraz tuczarnia z zawartością 264 świń rasy angielskiej. Zarówno hodowla koni, jak i świń, były dość znaczącymi w skali Prus Wschodnich. Jednakże w 1927 r. majątek liczący łącznie 642 ha podupadł ekonomicznie, został wykupiony i poddany parcelacji. W ten sposób majątek, który liczył sobie ponad 400 lat, przestał istnieć i Linkowo stało się wsią. Już wcześniej istniała tu szkoła, w której zatrudniano dwóch nauczycieli. W XIX w. założono też cmentarz, funkcjonujący do 1945 r. W 1945 r. pierwszym sołtysem Linkowa został Jan Śmigielski, obrońca Westerplatte z 1939 r., później jeniec i robotnik przymusowy. W 1946 r. uruchomiono nauczanie w miejscowej szkole. W 1957 r. założono tu szkołę przysposobienia rolniczego. W 1970 r. wieś liczyła 203 mieszkańców.. | |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 21:50, 12 kwi 2014
| Linkowo | |
| | |
 Przedwojenna zabudowa gospodarcza w Linkowie
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | kętrzyński |
| Gmina | Kętrzyn |
| Liczba ludności (2010) | 127 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Linkowo | |
| Położenie na mapie Polski  Linkowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Linkowo (niem. Schrengen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 127 mieszkańców
Spis treści
Położenie
Miejscowość leży w odległości 10 km na północny zachód od Kętrzyna.
Dzieje miejscowości
Miejscowość została lokowana w 1400 roku na prawie magdeburskim. Obszar wsi obejmował 10 łanów. Miejscowość miała pruski charakter. Miejscowość powstała jako majątek lenny. W XV wieku mieszkańcy Linkowa uczęszczali na nabożeństwa odprawiane w Kętrzynie. Na W XVII wieku właścicielem wsi był Stefan Sadorski - sekretarz polskiego króla Zygmunta III. W kolejnym stuleciu, dzięki inicjatywie Andrzeja Szumana - superintendenta kętrzyńskiego - w miejscowości została założona szkoła wiejska. Na początku XIX wieku miejscowość musiała przejść poważny kryzys. W 1817 roku podupadłe Linkowo było wówczas folwarkiem szlacheckim, składającym się z 13 chat i zamieszkałym przez 108 osób.
W 1928 roku wieś była zamieszkana przez 141 osób. Po zakończeniu II wojny światowej pierwszym sołtysem Linkowa został wybrany Jan Śmigulski - obrońca Westerplatte. W 1946 roku uruchomiona została szkoła. W 1957 roku w Linkowie powstała jedna z pierwszych w powiecie szkoła przysposobienia rolniczego. W 1970 roku miejscowość była zamieszkana przez 203 osoby. W 1973 roku sołectwo Linkowo, wchodzące w skład gminy Kętrzyn obejmowało swym zasięgiem trzy miejscowości.
na przełomie XV i XVI w. znalazły się w rękach von der Groebenów – jednego z tutejszych rodów rycerskich, który przybył do Prus z Rzeszy w pierwszej połowie XV w. W tych stronach bowiem, w niedalekim Jeżewie, jedna z pruskich gałęzi tego rodu urządziła sobie rezydencję dworską. Z biegiem czasu Groebenowie zdecydowali się zbudować dwór także w Linkowie, gdzie już wcześniej funkcjonował folwark. w Linkowie urodził się w 1788 r. hrabia Karol von der Groeben, pomimo że jego ojciec, reprezentujący zachodnią gałąź tego rodu w Prusach, miał swą rezydencję pałacową w Ponarach pod Morągiem. Wkrótce potem, na przełomie XVIII/XiX w., Linkowo wraz z Kotkowem oraz folwarkami gromki i Owczarki, zostało nabyte przez generała L. von Massenbacha. W 1820 r. ten już nie żył – w Linkowie było wówczas 13 chałup i 108 mieszkańców. Nabywcą majątku z rąk spadkobierców Massenbacha był Sehlick, który w 1871 r. już nie żył. Z kolei więc nabywcą Linkowa był kupiec królewiecki Ziemer. Równocześnie nabył on , niedaleko położony, folwark Siemki. Od tej pory obydwa te majątki stanowiły całość – ich łączna wielkość wynosiła w 1889 r. 568 ha, w tym 91 ha lasu. Jeszcze w 1907 r. ów zespół majątkowy znajdował się w rękach członka tej rodziny, Wilhelma Ziemera, który zmodernizował stary dwór Groebenów w Linkowie, otoczony parkiem. Sam jednak bywał tu nie często – na miejscu wszystkim zarządzał administrator. Zbudowano też w Linkowie nowoczesną mleczarnię parową, ponieważ majątek specjalizował się w hodowli bydła mlecznego; istniała tu także tuczarnia świń rasy białej szlachetnej oraz dość duża hodowla koni roboczych. Krótko przed pierwszą wojną światową ów zespół majątkowy wraz z całym jego inwentarzem żywym nabył Kurt Migge. W 1922 r. w jego majątku znajdowało się stado bydła liczące 280 sztuk, koni -–120 sztuk, owiec –266 sztuk oraz tuczarnia z zawartością 264 świń rasy angielskiej. Zarówno hodowla koni, jak i świń, były dość znaczącymi w skali Prus Wschodnich. Jednakże w 1927 r. majątek liczący łącznie 642 ha podupadł ekonomicznie, został wykupiony i poddany parcelacji. W ten sposób majątek, który liczył sobie ponad 400 lat, przestał istnieć i Linkowo stało się wsią. Już wcześniej istniała tu szkoła, w której zatrudniano dwóch nauczycieli. W XIX w. założono też cmentarz, funkcjonujący do 1945 r. W 1945 r. pierwszym sołtysem Linkowa został Jan Śmigielski, obrońca Westerplatte z 1939 r., później jeniec i robotnik przymusowy. W 1946 r. uruchomiono nauczanie w miejscowej szkole. W 1957 r. założono tu szkołę przysposobienia rolniczego. W 1970 r. wieś liczyła 203 mieszkańców..
Ludzie związani z miejscowością
- Stefan Sadorski (ok.1584-1640) - właściciel Linkowa, sekretarz króla Zygmunta III, poseł w Prusach Książęcych, mecenas zakonu jezuitów
- Jan Śmigulski - pierwszy powojenny wójt Linkowa, obrońca Westerplatte, robotnik przymusowy w jednym z majątków powiatu kętrzyńskiego
Zabytki
- Park dworski
Bibliografia
- Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
- Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, przewodniczący komitetu redakcyjnego Andrzej Wakar, Olsztyn 1978.
- Licharewa Zofia, Kętrzyn. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1962.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 15.03.2014]
- Historia wsi Linkowo[data dostępu: 5.03.2014]
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 5.03.2014]
Przypisy
