Gajewo: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) (→Gospodarka) |
|||
Linia 5: | Linia 5: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Gajewa | |dopełniacz wsi = Gajewa | ||
− | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = |
|opis zdjęcia = | |opis zdjęcia = | ||
|rodzaj miejscowości = Wieś sołecka | |rodzaj miejscowości = Wieś sołecka |
Wersja z 20:57, 14 kwi 2014
Gajewo | |
| |
Rodzaj miejscowości | Wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | giżycki |
Gmina | Giżycko |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 11-500 |
Tablice rejestracyjne | NGI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Gajewo (niem. Grünhof) – wieś sołecka w Polsce, znajdująca się w województwie warmińsko-mazurskim, powiat giżycki, gmina Giżycko. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa suwalskiego. Jest to miejscowość o charakterze podmiejskiej dzielnicy. Miejscowość położona jest w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Obecnym sołtysem wsi jest pan Marian Rucki.
Położenie
Gajewo położone jest w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Obecnie uważane jest za dzielnicę Giżycka. Leży ok. 15 km od Miłek, ok. 22 km od Rynu.
Krajobraz powiatu giżyckiego powstał w wyniku obecności na tym obszarze lądolodu, który w plejstocenie wielokrotnie napływał na te tereny z okolic Skandynawii. Różnorodne formy tego krajobrazu tworzyły się w skutek erozyjnej i akumulacyjnej działalności lądolodu oraz jego wód roztopowych. Na terenie miejscowości występują głównie piaski, żwiry, gliny oraz duże ilości potężnych głazów.
Dzieje miejscowości
Gajewo w XVIII wieku był majątkiem ziemskim, powstałym na włókach i wchodził w skład obszaru miasta Giżycka. Na początku XIX wieku majątek przekształcono w odrębną jednostkę administracyjną. Po stu latach znowu został włączony do obszaru miejskiego i ujęty łącznie z Giżyckiem w 1939 r.
Po I wojnie światowej majątek ten uległ parcelacji. Po II wojnie światowej utworzono sołectwo, które obejmowało osady: Imieszki i Zameczek. Osady te w latach 1954-1972 należały administracyjnie do Gromadzkiej Rady Narodowej w Giżycku, a potem były podległe Urzędowi Gminy w Giżycku. Miejscowość w latach 1945-1946 została całkowicie wyludniona i zdewastowana. Wtedy zagospodarowali ją i zasiedlili przesiedleńcy z Wileńszczyzny.
Pomniki przyrody
Na terenie wsi Gajewo mieści się las miejski. Charakteryzuje się zróżnicowanym ukształtowaniem terenu. Las miejski jest miejscem występowania kilkunastu pomników przyrody. Takim pomnikiem jest dąb szypułkowy.
Gospodarka
We wsi Gajewo znajduje się sieć wodociągowa doprowadzająca wodę magistralą wodociągową do Giżycka. Zasoby eksploatacyjne wód podziemnych dla terenu Giżycka z sieci wodociągowej Gajewo wynoszą 687 m3/godz. Gmina Giżycko realizuje scentralizowany model gospodarki ściekowej budując kolektory. Do 2004 r. zrealizowano kolektory przesyłowe i obsługujące miejscowości skupiające około 65% mieszkańców gminy, w tym między innymi Gajewo. Głównym ośrodkiem subregionalnym, koncentrującym funkcje usługowe, przemysłowe i turystyczne jest Giżycko. Miejscowość Gajewo leżąca w sąsiedztwie Giżycka i wyróżniające się największym potencjałem ludnościowym (liczba mieszkańców 347), usługowo-produkcyjnym i infrastrukturalnym, stanowi bezpośrednie zaplecze rozwoju miasta. Rozbudowuje się budownictwo jednorodzinne.
W Gajewie znajduje się firma AKWEN produkująca laminaty poliestrowo-szklane, zbiorniki podziemne na deszczówkę i szamba. W miejscowości mieści się też Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych wykonujące usługi: roboty ziemne, zewnętrzne sieci kanalizacji deszczowej, sanitarnej, wodociągi, drogi, place, chodniki z kostki betonowej i granitowej. Ponadto w Gajewie działa firma HYDRAMET - Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe zajmujące się produkcją maszyn rolniczych. Jest to wiodący w kraju producent ładowaczy czołowych oraz hydrauliki siłowej. Znajduje się również Kopalnia Piasku "WILKASKI".
Bibliografia
Wakar Andrzej, Willan Tadeusz, Giżycko, z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1966.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.