Dobiesław Oleśnicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Dobiesław Oleśnicki |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = Pole-obowiązkowe-zdjęcie ...") |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = |
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = | |data urodzenia = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| + | '''Dobiesław Oleśnicki''' (zm. w 1440 r.) – rycerz króla Jagiełły, uczestnik [[Bitwa pod Grunwaldem|bitwy grunwaldzkiej]]. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | == Życiorys == | ||
| + | Oleśnicki herbu Dębno z Oleśnicy i z Sienna, został właścicielem Rymanowa dzięki małżeństwu z Katarzyną, córką podskarbiego koronnego Dymitra z Goraja. Ślub odbył się w 1413 r. Małżonkowie bardzo często przebywali w Rymanowie wraz ze swoimi 11 dziećmi. | ||
| + | |||
| + | Oleśnicki był kasztelanem wojnickim w latach 1411–1433, lubelskim w 1433 r., sandomierskim w 1435, starostą krakowskim w 1438, podczaszym krakowskim w latach 1438–1439, wojewodą sandomierskim w latach 1438–1440. | ||
| − | + | W roku 1404 r. Dobiesław towarzyszył Jagielle w zjeździe z wielkim mistrzem krzyżackim [[Ulrich von Jungingen|Ulrichem von Jungingenem]]. Zadziwiał wówczas wszystkich rynsztunkiem i dworskimi obyczajami, siłą, wytrzymałością i kunsztem rycerskim. W opisie bitwy pod Grunwaldem wśród 50 polskich chorągwi Długosz jako 38. wymienia chorągiew oleśnicką z białym krzyżem na czerwonym polu. Wystawił ją i dowodził nią w bitwie Dobiesław z Oleśnicy. Godnie towarzyszył mu w walce syn Piotr, łowczy sandomierski. | |
| + | Dowodził podczas oblężenia Malborka. Był protoplastą rodu Sienieńskich, bratem Jaśka Oleśnickiego. | ||
| − | + | Był również sygnatariuszem aktu unii horodelskiej 1413 roku. | |
| − | |||
| + | Zmarł w 1440 r. Rok później właścicielką zamku w Rymanowie została jego żona, Katarzyna Gorajska Oleśnicka, a kolejnymi właścicielami zostali syn Andrzej Sienieński i wnuk Wiktoryn. | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | J. Sikorski, ''Bohaterowie Grunwaldu'', Olsztyn 2010. | + | J. Sikorski, ''Bohaterowie Grunwaldu'', Olsztyn 2010. <br/> |
| − | <br/> | + | |
| − | |||
| − | [[Kategoria: Osoba]][[Kategoria: | + | [[Kategoria: Osoba|Oleśnicki, Dobiesław]][[Kategoria: Wielka wojna z zakonem krzyżackim|Oleśnicki, Dobiesław]][[Kategoria: 1401-1500|Oleśnicki, Dobiesław]] |
Wersja z 23:20, 10 sty 2015
| Dobiesław Oleśnicki | |
| | |
| Data śmierci | 1440 roku |
Dobiesław Oleśnicki (zm. w 1440 r.) – rycerz króla Jagiełły, uczestnik bitwy grunwaldzkiej.
Życiorys
Oleśnicki herbu Dębno z Oleśnicy i z Sienna, został właścicielem Rymanowa dzięki małżeństwu z Katarzyną, córką podskarbiego koronnego Dymitra z Goraja. Ślub odbył się w 1413 r. Małżonkowie bardzo często przebywali w Rymanowie wraz ze swoimi 11 dziećmi.
Oleśnicki był kasztelanem wojnickim w latach 1411–1433, lubelskim w 1433 r., sandomierskim w 1435, starostą krakowskim w 1438, podczaszym krakowskim w latach 1438–1439, wojewodą sandomierskim w latach 1438–1440.
W roku 1404 r. Dobiesław towarzyszył Jagielle w zjeździe z wielkim mistrzem krzyżackim Ulrichem von Jungingenem. Zadziwiał wówczas wszystkich rynsztunkiem i dworskimi obyczajami, siłą, wytrzymałością i kunsztem rycerskim. W opisie bitwy pod Grunwaldem wśród 50 polskich chorągwi Długosz jako 38. wymienia chorągiew oleśnicką z białym krzyżem na czerwonym polu. Wystawił ją i dowodził nią w bitwie Dobiesław z Oleśnicy. Godnie towarzyszył mu w walce syn Piotr, łowczy sandomierski.
Dowodził podczas oblężenia Malborka. Był protoplastą rodu Sienieńskich, bratem Jaśka Oleśnickiego.
Był również sygnatariuszem aktu unii horodelskiej 1413 roku.
Zmarł w 1440 r. Rok później właścicielką zamku w Rymanowie została jego żona, Katarzyna Gorajska Oleśnicka, a kolejnymi właścicielami zostali syn Andrzej Sienieński i wnuk Wiktoryn.
Bibliografia
J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.
