Gniewosz z Dalewic: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Życiorys) |
(→Życiorys) |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | Gniewosz z Dalewic legitymujący się herbem Kościesza (Strzegomia) pełnił funkcję podstolego krakowskiego. W czasach rządów Jagiełły był marszałkiem dworu. Wedle Długosza starał się skłócić parę królewską | + | Gniewosz z Dalewic legitymujący się herbem Kościesza (Strzegomia) pełnił funkcję podstolego krakowskiego. W czasach rządów Jagiełły był marszałkiem dworu. Wedle Długosza starał się skłócić parę królewską, za co sąd w Wiślicy miał skazać go na karę 60 grzywien oraz odwołanie potwarzy dotyczących królowej Jadwigi, i to w tak kompromitujący sposób, "aby natychmiast, wobec przytomnego grona sędziów, obyczajem psów, odszczekał swoje kłamstwo". Kronikarz podał w swych ''Rocznikach'', że schyliwszy grzbiet, Gniewosz musiał "wleźć pod ławę, a po jawnym zeznaniu, iż fałszem było i niegodziwą potwarzą, co przeciwko królowej Jadwidze nakłamał, głośno zaszczekał". |
Andrzej Zieliński dowodzi, że proces ten nigdy się nie odbył, na co wskazuje m.in. fakt, że Gniewosz z Dalewic nie tylko nie został odsunięty od dworu, ale nadal awansował i wykonywał odpowiedzialne zadania. W 1390 roku został przez króla Władysława Jagiełłę mianowany głównym negocjatorem w sprawie traktatu z Mirżą, wojewodą siedmiogrodzkim, w 1393 r. król uczynił go starostą lwowskim, a w 1399 roku podkomorzym krakowskim. Jagiełło powierzył mu ponadto misję negocjacji z Krzyżakami, a królowa Jadwiga powołała go na swojego ochmistrza<ref>[A. Zieliński, ''Kto na kogo naszczekał'', [http://historia.focus.pl/polska/kto-na-kogo-naszczekal--826?strona=2 historia.focus.pl] [22.01.2015]</ref>. | Andrzej Zieliński dowodzi, że proces ten nigdy się nie odbył, na co wskazuje m.in. fakt, że Gniewosz z Dalewic nie tylko nie został odsunięty od dworu, ale nadal awansował i wykonywał odpowiedzialne zadania. W 1390 roku został przez króla Władysława Jagiełłę mianowany głównym negocjatorem w sprawie traktatu z Mirżą, wojewodą siedmiogrodzkim, w 1393 r. król uczynił go starostą lwowskim, a w 1399 roku podkomorzym krakowskim. Jagiełło powierzył mu ponadto misję negocjacji z Krzyżakami, a królowa Jadwiga powołała go na swojego ochmistrza<ref>[A. Zieliński, ''Kto na kogo naszczekał'', [http://historia.focus.pl/polska/kto-na-kogo-naszczekal--826?strona=2 historia.focus.pl] [22.01.2015]</ref>. | ||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
<references/> | <references/> | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
A. Zieliński, ''Kto na kogo naszczekał'', [http://historia.focus.pl/polska/kto-na-kogo-naszczekal--826?strona=2 historia.focus.pl] [22.01.2015]<br/> | A. Zieliński, ''Kto na kogo naszczekał'', [http://historia.focus.pl/polska/kto-na-kogo-naszczekal--826?strona=2 historia.focus.pl] [22.01.2015]<br/> | ||
Wersja z 10:56, 22 sty 2015
| Gniewosz z Dalewic | |
| |
Gniewosz z Dalewic – podstoli krakowski, pan na Dalewicach, Ćmielowie i Wronowie, uczestnik bitwy grunwaldzkiej. Jego imię wiąże się z domniemanym najsłynniejszym procesem karnym czasów panowania Władysława Jagiełły. Proces ten miał być wynikiem kłamstw Gniewosza na temat niewierności królowej Jadwigi.
Życiorys
Gniewosz z Dalewic legitymujący się herbem Kościesza (Strzegomia) pełnił funkcję podstolego krakowskiego. W czasach rządów Jagiełły był marszałkiem dworu. Wedle Długosza starał się skłócić parę królewską, za co sąd w Wiślicy miał skazać go na karę 60 grzywien oraz odwołanie potwarzy dotyczących królowej Jadwigi, i to w tak kompromitujący sposób, "aby natychmiast, wobec przytomnego grona sędziów, obyczajem psów, odszczekał swoje kłamstwo". Kronikarz podał w swych Rocznikach, że schyliwszy grzbiet, Gniewosz musiał "wleźć pod ławę, a po jawnym zeznaniu, iż fałszem było i niegodziwą potwarzą, co przeciwko królowej Jadwidze nakłamał, głośno zaszczekał".
Andrzej Zieliński dowodzi, że proces ten nigdy się nie odbył, na co wskazuje m.in. fakt, że Gniewosz z Dalewic nie tylko nie został odsunięty od dworu, ale nadal awansował i wykonywał odpowiedzialne zadania. W 1390 roku został przez króla Władysława Jagiełłę mianowany głównym negocjatorem w sprawie traktatu z Mirżą, wojewodą siedmiogrodzkim, w 1393 r. król uczynił go starostą lwowskim, a w 1399 roku podkomorzym krakowskim. Jagiełło powierzył mu ponadto misję negocjacji z Krzyżakami, a królowa Jadwiga powołała go na swojego ochmistrza[1].
Do wojny z zakonem krzyżackim Gniewosz z Dalewic wystawił własną zaciężną chorągiew, pod którą szli zaciągnięci przez niego rycerze z Polski, z Czech, Moraw i Śląska. Formacja ta szczególnie zasłużyła się przy zdobywaniu zamku w Dąbrównie. W bitwie pod Koronowem Gniewosz wziął czynny udział.
Po wojnie uczestniczył w wyprawie jako poseł do hospodara wołoskiego.
Przypisy
- ↑ [A. Zieliński, Kto na kogo naszczekał, historia.focus.pl [22.01.2015]
Bibliografia
A. Zieliński, Kto na kogo naszczekał, historia.focus.pl [22.01.2015]
J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.
