Eneasz Sylwiusz Piccolomini: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|opis grafiki = Eneasz Sylwiusz Piccolomini | |opis grafiki = Eneasz Sylwiusz Piccolomini | ||
|podpis = | |podpis = | ||
| − | |data urodzenia = 18 | + | |data urodzenia = 18 października 1405 r. |
|miejsce urodzenia = Corsignano | |miejsce urodzenia = Corsignano | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| − | |data śmierci = 14 lub 15 | + | |data śmierci = 14 lub 15 sierpnia 1464 r. |
|miejsce śmierci = Ankona | |miejsce śmierci = Ankona | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Eneasz Sylwiusz Piccolomini ''' (ur. 18 | + | ''' Eneasz Sylwiusz Piccolomini ''' (ur. 18 października 1405 r. w Corsignano, zm. 14 lub 15 sierpnia 1464 r. w Ankonie) – [[biskup warmiński]] w latach 1457-1458. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
=== Działalność === | === Działalność === | ||
Piccolominii był sekretarzem biskupa Domenico Capranicy. Razem z nim brał udział w soborze w Bazylei. Był także w służbie: Nicodemo della Scala (biskupa Freising), Bartolomeo (biskupa Novary) i kardynała Albergatiego. Temu ostatniemu towarzyszył na kongresie w Arras (1435 r.), gdzie debatowano nad układem pokojowym pomiędzy Francją i Burgundią. W 1435 r. został wysłany przez kardynała z tajną misją do Szkocji. | Piccolominii był sekretarzem biskupa Domenico Capranicy. Razem z nim brał udział w soborze w Bazylei. Był także w służbie: Nicodemo della Scala (biskupa Freising), Bartolomeo (biskupa Novary) i kardynała Albergatiego. Temu ostatniemu towarzyszył na kongresie w Arras (1435 r.), gdzie debatowano nad układem pokojowym pomiędzy Francją i Burgundią. W 1435 r. został wysłany przez kardynała z tajną misją do Szkocji. | ||
| − | + | ||
Piccolominii był mistrzem ceremonii konklawe, które powołało w 1439 r. antypapieża Feliksa V. Feliks V wybrał Eneasza na swojego osobistego sekretarza. W 1442 r. był sekretarzem cesarza Fryderyka III. Wpłynęło to na jego pojednanie z papieżem Eugeniuszem IV. | Piccolominii był mistrzem ceremonii konklawe, które powołało w 1439 r. antypapieża Feliksa V. Feliks V wybrał Eneasza na swojego osobistego sekretarza. W 1442 r. był sekretarzem cesarza Fryderyka III. Wpłynęło to na jego pojednanie z papieżem Eugeniuszem IV. | ||
| − | + | ||
Eneasz święcenia kapłańskie przyjął dopiero 4 marca 1446 r. W 1447 r. został mianowany biskupem Triestu, a w 1450 r. biskupem Sieny. 17 grudnia 1456 r. otrzymał sakrę kardynalską. Od 26 stycznia 1457 r. do 26 stycznia 1458 r. był [[kamerling| kamerlingiem]] [[kolegium kardynałów]]. | Eneasz święcenia kapłańskie przyjął dopiero 4 marca 1446 r. W 1447 r. został mianowany biskupem Triestu, a w 1450 r. biskupem Sieny. 17 grudnia 1456 r. otrzymał sakrę kardynalską. Od 26 stycznia 1457 r. do 26 stycznia 1458 r. był [[kamerling| kamerlingiem]] [[kolegium kardynałów]]. | ||
| − | + | ||
W 1457 r. kanonicy, pod przewodnictwem Jana Plastwicha i Bartłomieja Liebenwalda, wybrali w [[Głogowo |Głogowie]] Piccolominiego na następcę zmarłego biskupa warmińskiego [[Franciszek Kuhschmalz |Franciszka Kuhschmalza]]. Nie spodobało się to wielkiemu mistrzowi, który miał własnego kandydata. Próbowano doprowadzić do zrzeczenia się tronu biskupiego przez Eneasza. Piccolominii nie zamierzał tego uczynić. Ostatecznie sytuacja sama się rozwiązała, bowiem Eneasz w 1458 r. został wybrany na papieża. Przybrał imię Pius II. Piccolominii powołał na swojego następcę na warmińskiej stolicy biskupiej [[Paweł Legendorf |Pawła Legendorfa]]. | W 1457 r. kanonicy, pod przewodnictwem Jana Plastwicha i Bartłomieja Liebenwalda, wybrali w [[Głogowo |Głogowie]] Piccolominiego na następcę zmarłego biskupa warmińskiego [[Franciszek Kuhschmalz |Franciszka Kuhschmalza]]. Nie spodobało się to wielkiemu mistrzowi, który miał własnego kandydata. Próbowano doprowadzić do zrzeczenia się tronu biskupiego przez Eneasza. Piccolominii nie zamierzał tego uczynić. Ostatecznie sytuacja sama się rozwiązała, bowiem Eneasz w 1458 r. został wybrany na papieża. Przybrał imię Pius II. Piccolominii powołał na swojego następcę na warmińskiej stolicy biskupiej [[Paweł Legendorf |Pawła Legendorfa]]. | ||
| − | + | ||
Eneasz był autorem dzieł geograficznych, historycznych i pedagogicznych, m.in.: "Historia Bohemica", "Historia rerum Friderici III imperatoris", "Cosmographia". W 1442 r. otrzymał od cesarza Fryderyka III laur poetycki. | Eneasz był autorem dzieł geograficznych, historycznych i pedagogicznych, m.in.: "Historia Bohemica", "Historia rerum Friderici III imperatoris", "Cosmographia". W 1442 r. otrzymał od cesarza Fryderyka III laur poetycki. | ||
| − | + | ||
Eneasz [[Archidiecezja warmińska|biskupstwo warmińskie]] traktował jako intratną posadę. Do Polski był nastawiony niechętnie. Wyraził to w swoich dziełach historycznych. Jednak udało się mu zjednoczyć [[diecezja warmińska|diecezję warmińską]], która została rozbita w trakcie [[wojna trzynastoletnia|wojny trzynastoletniej]] i połączyć [[Warmia|Warmię]] z Królestwem Polskim. W rezultacie uchronił [[Archidiecezja warmińska|diecezję warmińską]] przed sekularyzacją. | Eneasz [[Archidiecezja warmińska|biskupstwo warmińskie]] traktował jako intratną posadę. Do Polski był nastawiony niechętnie. Wyraził to w swoich dziełach historycznych. Jednak udało się mu zjednoczyć [[diecezja warmińska|diecezję warmińską]], która została rozbita w trakcie [[wojna trzynastoletnia|wojny trzynastoletniej]] i połączyć [[Warmia|Warmię]] z Królestwem Polskim. W rezultacie uchronił [[Archidiecezja warmińska|diecezję warmińską]] przed sekularyzacją. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 20:08, 1 maj 2014
| Eneasz Sylwiusz Piccolomini | |
| | |
 Eneasz Sylwiusz Piccolomini
| |
| Data i miejsce urodzenia | 18 października 1405 r. Corsignano |
| Data i miejsce śmierci | 14 lub 15 sierpnia 1464 r. Ankona |
Eneasz Sylwiusz Piccolomini (ur. 18 października 1405 r. w Corsignano, zm. 14 lub 15 sierpnia 1464 r. w Ankonie) – biskup warmiński w latach 1457-1458.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Eneasz Sylwiusz Piccolomini studiował sztukę oratorską i poezję na uniwersytecie w Sienie. Studiował także nauki klasyczne i poezję we Florencji. Zdobył również wykształcenie prawnicze.
Działalność
Piccolominii był sekretarzem biskupa Domenico Capranicy. Razem z nim brał udział w soborze w Bazylei. Był także w służbie: Nicodemo della Scala (biskupa Freising), Bartolomeo (biskupa Novary) i kardynała Albergatiego. Temu ostatniemu towarzyszył na kongresie w Arras (1435 r.), gdzie debatowano nad układem pokojowym pomiędzy Francją i Burgundią. W 1435 r. został wysłany przez kardynała z tajną misją do Szkocji.
Piccolominii był mistrzem ceremonii konklawe, które powołało w 1439 r. antypapieża Feliksa V. Feliks V wybrał Eneasza na swojego osobistego sekretarza. W 1442 r. był sekretarzem cesarza Fryderyka III. Wpłynęło to na jego pojednanie z papieżem Eugeniuszem IV.
Eneasz święcenia kapłańskie przyjął dopiero 4 marca 1446 r. W 1447 r. został mianowany biskupem Triestu, a w 1450 r. biskupem Sieny. 17 grudnia 1456 r. otrzymał sakrę kardynalską. Od 26 stycznia 1457 r. do 26 stycznia 1458 r. był kamerlingiem kolegium kardynałów.
W 1457 r. kanonicy, pod przewodnictwem Jana Plastwicha i Bartłomieja Liebenwalda, wybrali w Głogowie Piccolominiego na następcę zmarłego biskupa warmińskiego Franciszka Kuhschmalza. Nie spodobało się to wielkiemu mistrzowi, który miał własnego kandydata. Próbowano doprowadzić do zrzeczenia się tronu biskupiego przez Eneasza. Piccolominii nie zamierzał tego uczynić. Ostatecznie sytuacja sama się rozwiązała, bowiem Eneasz w 1458 r. został wybrany na papieża. Przybrał imię Pius II. Piccolominii powołał na swojego następcę na warmińskiej stolicy biskupiej Pawła Legendorfa.
Eneasz był autorem dzieł geograficznych, historycznych i pedagogicznych, m.in.: "Historia Bohemica", "Historia rerum Friderici III imperatoris", "Cosmographia". W 1442 r. otrzymał od cesarza Fryderyka III laur poetycki.
Eneasz biskupstwo warmińskie traktował jako intratną posadę. Do Polski był nastawiony niechętnie. Wyraził to w swoich dziełach historycznych. Jednak udało się mu zjednoczyć diecezję warmińską, która została rozbita w trakcie wojny trzynastoletniej i połączyć Warmię z Królestwem Polskim. W rezultacie uchronił diecezję warmińską przed sekularyzacją.
Bibliografia
Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej,Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
Zobacz też
Picolomini Enea Silvio [28.12.2013]
Pope Pius II [28.12.2013]
