Pałecznik: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Bibliografia)
Linia 11: Linia 11:
 
  |Podkrólestwo =
 
  |Podkrólestwo =
 
  |Gromada = grzyby workowe
 
  |Gromada = grzyby workowe
  |Klasa = miseczniaki (Lecanoromycetes)
+
  |Klasa = miseczniaki (''Lecanoromycetes'')
 
  |Rząd = misecznicowce
 
  |Rząd = misecznicowce
 
  |Rodzina = pałecznikowate
 
  |Rodzina = pałecznikowate
Linia 21: Linia 21:
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Plecha ==
 
== Plecha ==
Rodzaj ''Calicium'' obejmuje porosty skorupiaste o cienkiej, zewnętrznej lub wewnętrznej plesze, charakteryzujące się wytwarzaniem niewielkich rozmiarów apotecjów, umieszczonych na różnej długoci, zwykle wyraźnych trzoneczkach. Dojrzała warstwa rodzajna (hymenium) owocników tych grzybów, podobnie jak u przedstawicieli kilku innych rodzajów, np. ''Chaenotheca'' (Th. Fr.) Th. Fr., ma postać pylastej masy (mazedium) złożonej z askospor oraz fragmentów rozpadających się pozostałych elementów warstwy. Rodzaj ''Calicium'' wyróżnia się tworzeniem czarnego mazedium, z zarodnikami z pojedynczą przegrodą. Podobnie septowane zarodniki występują u przedstawicieli rodzaju ''Microcalicium'' Vain., tworzących jednak
+
Rodzaj ''Calicium'' obejmuje porosty skorupiaste o cienkiej, zewnętrznej lub wewnętrznej plesze, charakteryzujące się wytwarzaniem niewielkich rozmiarów apotecjów, umieszczonych na różnej długoci, zwykle wyraźnych trzoneczkach. Dojrzała warstwa rodzajna (hymenium) owocników tych grzybów, podobnie jak u przedstawicieli kilku innych rodzajów, np. ''Chaenotheca'' (Th. Fr.) Th. Fr., ma postać pylastej masy (mazedium) złożonej z askospor oraz fragmentów rozpadających się pozostałych elementów warstwy. Rodzaj ''Calicium'' wyróżnia się tworzeniem czarnego mazedium, z zarodnikami z pojedynczą przegrodą. Podobnie septowane zarodniki występują u przedstawicieli rodzaju ''Microcalicium'' Vain., tworzących jednak mazedium barwy ciemnozielonej. Ten ostatni rodzaj obejmuje ponadto grzyby niezlichenizowane – naporostowe lub saprobiontyczne.
mazedium barwy ciemnozielonej. Ten ostatni rodzaj obejmuje ponadto grzyby niezlichenizowane – naporostowe lub saprobiontyczne.
+
 
 +
Poszczególne gatunki z tego, oraz innych, podobnych rodzajów, są niekiedy bardzo trudne do rozpoznania bez obserwacji mikroskopowych cech diagnostycznych. Okazy bez owocników lub z owocnikami zniekształconymi są zwykle niemożliwe do oznaczenia nawet do rodzaju.  
 
<br/>
 
<br/>
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 
Porosty z rodzaju ''Calicium'' rosną głównie na korze drzew i drewnie, tylko nieliczne na skałach. Na świecie znanych jest około 40 gatunków, z których w Polsce odnotowano dotychczas 11. Porosty te stanowią zwykle rzadkie lub bardzo rzadkie składniki lokalnych biot porostowych. Wiele gatunków przywiązanych jest do specyficznych siedlisk, miejsc zwykle zacienionych lub umiarkowanie nasłonecznionych, o wysokiej wilgotności powietrza. Stąd też największą różnorodność tych porostów obserwuje się w starych lasach o charakterze naturalnym.  
 
Porosty z rodzaju ''Calicium'' rosną głównie na korze drzew i drewnie, tylko nieliczne na skałach. Na świecie znanych jest około 40 gatunków, z których w Polsce odnotowano dotychczas 11. Porosty te stanowią zwykle rzadkie lub bardzo rzadkie składniki lokalnych biot porostowych. Wiele gatunków przywiązanych jest do specyficznych siedlisk, miejsc zwykle zacienionych lub umiarkowanie nasłonecznionych, o wysokiej wilgotności powietrza. Stąd też największą różnorodność tych porostów obserwuje się w starych lasach o charakterze naturalnym.  
 +
 +
Pałeczniki stają się porostami coraz rzadszymi, ponieważ zmniejsza się liczba odpowiadających im siedlisk, tj. starych drzew liściastych i iglastych w lasach. Charakterystycznym dla tych porostów podłożem jest także martwe drewno, w szczególności pozbawione kory pnie drzew stojących. W praktyce ostojami tych organizmów są starodrzewia, obecne występują zazwyczaj jedynie w rezerwatach przyrody. W rezerwacie [[Rezerwat Dęby Napiwodzkie|Dęby Napiwodzkie]] koło [[Jedwabno|Jedwabna]] stwierdzono występowanie czterech gatunków z tego rodzaju: ''Calicium adspersum'', ''C. glaucellum'',  ''C. parvum'' i ''C. viride''.
 +
 +
Kilka gatunków pałeczników ma w Polsce status wskaźników niżowych lasów puszczańskich (np. ''Calicium adspersum'', ''C. viride'').
 
<br/>
 
<br/>
 
== Wartość użytkowa ==
 
== Wartość użytkowa ==
 
Wszystkie gatunki występujące w Polsce, poza stwierdzonymi niedawno po raz pierwszy ''C. parvum''  i ''C. pinastri'', mają status porostów zagrożonych wymarciem na obszarze kraju.
 
Wszystkie gatunki występujące w Polsce, poza stwierdzonymi niedawno po raz pierwszy ''C. parvum''  i ''C. pinastri'', mają status porostów zagrożonych wymarciem na obszarze kraju.
 
<br/>
 
<br/>
== Ciekawostki ==
+
== Zobacz też ==
Pałeczniki stają się porostami coraz rzadszymi, ponieważ zmniejsza się liczba siedlisk im odpowiadających, tj. starych drzew liściastych i iglastych w lasach. Charakterystycznym dla tych porostów podłożem jest także martwe drewno, w szczególności pozbawione kory pnie drzew stojących. W praktyce, ostojami tych organizmów są starodrzewia, obecne zazwyczaj jedynie w rezerwatach przyrody. W rezerwacie [[Rezerwat Dęby Napiwodzkie|"Dęby Napiwodzkie"]] koło  [[Jedwabno|Jedwabna]] stwierdzono występowanie czterech gatunków z tego rodzaju: ''Calicium adspersum'', ''C. glaucellum'',  ''C. parvum'' i ''C. viride''. Kilka gatunków pałeczników ma w Polsce status wskaźników niżowych lasów puszczańskich (np. ''Calicium adspersum'', ''C. viride'').
+
[http://en.wikipedia.org/wiki/Calicium en.wikipedia.org, Calicium] [25.05.2014]
 
+
<br/>
Poszczególne gatunki z tego, oraz innych, podobnych rodzajów, są niekiedy bardzo trudne do rozpoznania bez obserwacji mikroskopowych cech diagnostycznych. Okazy bez owocników lub z owocnikami zniekształconymi są zwykle niemożliwe do oznaczenia nawet do rodzaju.  
+
[http://species.wikimedia.org/wiki/Calicium species.wikimedia.org, Calicium] [25.05.2014]
 
<br/>
 
<br/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Linia 44: Linia 49:
 
<br/>
 
<br/>
  
== Linki zewnętrzne ==
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Grzyby Warmii i Mazur]]
[http://en.wikipedia.org/wiki/Calicium en.wikipedia.org, Calicium] [25.05.2014]
 
<br/>
 
[http://species.wikimedia.org/wiki/Calicium species.wikimedia.org, Calicium] [25.05.2014]
 
<br/>
 
 
 
 
 
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Grzyby]] [[Kategoria: Porosty]][[Kategoria: Porosty Warmii i Mazur]]
 

Wersja z 11:53, 7 sie 2014

Pałecznik

Calicium
Pers.
Pałecznik (Calicium viride)
Pałecznik (Calicium viride)
Systematyka
Królestwo grzyby
Gromada grzyby workowe
Klasa miseczniaki (Lecanoromycetes)
Rząd misecznicowce
Rodzina pałecznikowate
Rodzaj pałecznik
Gatunek {{{Gatunek}}}
Synonimy

Pałecznk (Calicium Pers.) – gatunek zlichenizowanego grzyba workowego (porostu) z rodziny pałecznikowatych (Caliciaceae), rzędu misecznicowców (Lecanorales).

Plecha

Rodzaj Calicium obejmuje porosty skorupiaste o cienkiej, zewnętrznej lub wewnętrznej plesze, charakteryzujące się wytwarzaniem niewielkich rozmiarów apotecjów, umieszczonych na różnej długoci, zwykle wyraźnych trzoneczkach. Dojrzała warstwa rodzajna (hymenium) owocników tych grzybów, podobnie jak u przedstawicieli kilku innych rodzajów, np. Chaenotheca (Th. Fr.) Th. Fr., ma postać pylastej masy (mazedium) złożonej z askospor oraz fragmentów rozpadających się pozostałych elementów warstwy. Rodzaj Calicium wyróżnia się tworzeniem czarnego mazedium, z zarodnikami z pojedynczą przegrodą. Podobnie septowane zarodniki występują u przedstawicieli rodzaju Microcalicium Vain., tworzących jednak mazedium barwy ciemnozielonej. Ten ostatni rodzaj obejmuje ponadto grzyby niezlichenizowane – naporostowe lub saprobiontyczne.

Poszczególne gatunki z tego, oraz innych, podobnych rodzajów, są niekiedy bardzo trudne do rozpoznania bez obserwacji mikroskopowych cech diagnostycznych. Okazy bez owocników lub z owocnikami zniekształconymi są zwykle niemożliwe do oznaczenia nawet do rodzaju.

Rozmieszczenie i ekologia

Porosty z rodzaju Calicium rosną głównie na korze drzew i drewnie, tylko nieliczne na skałach. Na świecie znanych jest około 40 gatunków, z których w Polsce odnotowano dotychczas 11. Porosty te stanowią zwykle rzadkie lub bardzo rzadkie składniki lokalnych biot porostowych. Wiele gatunków przywiązanych jest do specyficznych siedlisk, miejsc zwykle zacienionych lub umiarkowanie nasłonecznionych, o wysokiej wilgotności powietrza. Stąd też największą różnorodność tych porostów obserwuje się w starych lasach o charakterze naturalnym.

Pałeczniki stają się porostami coraz rzadszymi, ponieważ zmniejsza się liczba odpowiadających im siedlisk, tj. starych drzew liściastych i iglastych w lasach. Charakterystycznym dla tych porostów podłożem jest także martwe drewno, w szczególności pozbawione kory pnie drzew stojących. W praktyce ostojami tych organizmów są starodrzewia, obecne występują zazwyczaj jedynie w rezerwatach przyrody. W rezerwacie Dęby Napiwodzkie koło Jedwabna stwierdzono występowanie czterech gatunków z tego rodzaju: Calicium adspersum, C. glaucellum, C. parvum i C. viride.

Kilka gatunków pałeczników ma w Polsce status wskaźników niżowych lasów puszczańskich (np. Calicium adspersum, C. viride).

Wartość użytkowa

Wszystkie gatunki występujące w Polsce, poza stwierdzonymi niedawno po raz pierwszy C. parvum i C. pinastri, mają status porostów zagrożonych wymarciem na obszarze kraju.

Zobacz też

en.wikipedia.org, Calicium [25.05.2014]
species.wikimedia.org, Calicium [25.05.2014]

Bibliografia

Czyżewska Krystyna, Cieśliński Stanisław, Porosty – wskaźniki niżowych lasów puszczańskich w Polsce, "Monographiae Botanicae" 2003, nr 91, s. 223–239.
Cieśliński Stanisław, Czyżewska Krystyna, Fabiszewski Jerzy, Czerwona lista porostów w Polsce. Red list of the lichens in Poland, [w:] Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Red lists of plants and fungi in Poland, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 71–89.
Fałtynowicz Wiesław,Porosty w lasach. Przewodnik terenowy dla leśników i taksatorów, Warszawa 2012.
Kubiak Dariusz, Nowe stanowiska Calicium parvum Tibell w północnej Polsce, "Acta Bot. Cassub." 2011, nr 10, s. 75-81.