Pióropusznik strusi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Roślina infobox |Nazwa rośliny = Pióropusznik strusi |Nazwa łacińska = Matteuccia struthiopteris |L = L. |Pusta linia = <br/> |grafika = |podpis grafiki =...") |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|Nazwa rośliny = Pióropusznik strusi | |Nazwa rośliny = Pióropusznik strusi | ||
|Nazwa łacińska = Matteuccia struthiopteris | |Nazwa łacińska = Matteuccia struthiopteris | ||
| − | |L = L. | + | |L = (L.) Todaro |
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = | |grafika = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | ''' | + | '''Pióropusznik strusi''' (''Matteuccia struthiopteris'' (L.) Todaro) – – gatunek paproci należący do rodziny ''Onocleaceae''. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
=== Morfologia === | === Morfologia === | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | Roślina wieloletnia z krótkim kłączem, z którego wyrastają lejkowato pojedyncze, podwójnie pierzaste liście płonne (asymilacyjne) wysokości 30-150 cm. Są lancetowate w zarysie i mocno zwężają się ku dołowi, posiadają bardzo krótki ogonek liściowy. W sierpniu lub wrześniu z wnętrza lejka wyrasta krótszy (do 60 cm długości), sztywny, początkowo zielony – później ciemnobrunatny, jednokrotnie pierzasty liść zarodnionośny, podobny do strusiego pióra (skąd pochodzi nazwa paproci). Zarodnikowanie przypada na wrzesień-październik. Stosunkowo duże, ciemnobrunatne (czasem również czarne) zarodniki znajdują się w kubkach zarodnikowych leżących na obrzeżach blaszek liściowych, kiełkują po 14-22 dniach. Liście płonne zasychają wcześniej, pozostawiając na zimę tylko brunatne liście zarodnikowe. Paproć ta odznacza się zatem dwupostaciowością liści, tj. trofofil (część liścia zaopatrująca roślinę w substancje odżywcze) i sporofil (część liścia wytwarzająca zarodniki) występują oddzielne. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Rozmieszczenie i ekologia === | === Rozmieszczenie i ekologia === | ||
| − | Występuje w | + | |
| − | + | ||
| − | + | W Polsce przebiega północna granica zasięgu tego gatunku. Występuje na pogórzu Karpat i Pienin, w Sudetach Zachodnich, Górach Świętokrzyskich i Bieszczadach. Rozproszony na nizinach, można go spotkać m.in. w Puszczy Augustowskiej i Boreckiej, nad Nysą i Bobrem, w Mazowieckim Parku Krajobrazowym, na Równinie Warmińskiej (w rezerwacie florystycznym Pióropusznikowy Jar). | |
| + | |||
| + | Siedliska pióropusznika to brzegi potoków, wilgotne zbocza, mokre łąki i leśne polany. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Wartość użytkowa === | === Wartość użytkowa === | ||
| − | |||
| − | |||
| − | Roślina w | + | W Polsce podlega ścisłej ochronie prawnej. Roślina chętnie uprawiana w ogródkach jako ozdobna. Lubi wilgotne i zacienione miejsca i glebę próchniczną. Jest wrażliwa na przesuszenie gleby. Mrozoodporna. |
| − | |||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
| − | + | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 59: | Linia 58: | ||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
| − | http://pl.wikipedia.org/wiki/ | + | |
| + | |||
| + | http://pl.wikipedia.org/wiki/Pi%C3%B3ropusznik_strusi | ||
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria:Rośliny]][[Kategoria: Rośliny chronione]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] | [[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria:Rośliny]][[Kategoria: Rośliny chronione]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] | ||
Wersja z 18:03, 10 kwi 2014
| Pióropusznik strusi | |
| | |
| Matteuccia struthiopteris | |
| (L.) Todaro | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | "paprotniki" |
| Klasa | paprocie |
| Rząd | paprotkowce |
| Rodzina | Onocleaceae |
| Rodzaj | pióropusznik |
| Gatunek | pióropusznik strusi |
| Synonimy | |
Pióropusznik strusi (Matteuccia struthiopteris (L.) Todaro) – – gatunek paproci należący do rodziny Onocleaceae.
Spis treści
Morfologia
Roślina wieloletnia z krótkim kłączem, z którego wyrastają lejkowato pojedyncze, podwójnie pierzaste liście płonne (asymilacyjne) wysokości 30-150 cm. Są lancetowate w zarysie i mocno zwężają się ku dołowi, posiadają bardzo krótki ogonek liściowy. W sierpniu lub wrześniu z wnętrza lejka wyrasta krótszy (do 60 cm długości), sztywny, początkowo zielony – później ciemnobrunatny, jednokrotnie pierzasty liść zarodnionośny, podobny do strusiego pióra (skąd pochodzi nazwa paproci). Zarodnikowanie przypada na wrzesień-październik. Stosunkowo duże, ciemnobrunatne (czasem również czarne) zarodniki znajdują się w kubkach zarodnikowych leżących na obrzeżach blaszek liściowych, kiełkują po 14-22 dniach. Liście płonne zasychają wcześniej, pozostawiając na zimę tylko brunatne liście zarodnikowe. Paproć ta odznacza się zatem dwupostaciowością liści, tj. trofofil (część liścia zaopatrująca roślinę w substancje odżywcze) i sporofil (część liścia wytwarzająca zarodniki) występują oddzielne.
Rozmieszczenie i ekologia
W Polsce przebiega północna granica zasięgu tego gatunku. Występuje na pogórzu Karpat i Pienin, w Sudetach Zachodnich, Górach Świętokrzyskich i Bieszczadach. Rozproszony na nizinach, można go spotkać m.in. w Puszczy Augustowskiej i Boreckiej, nad Nysą i Bobrem, w Mazowieckim Parku Krajobrazowym, na Równinie Warmińskiej (w rezerwacie florystycznym Pióropusznikowy Jar).
Siedliska pióropusznika to brzegi potoków, wilgotne zbocza, mokre łąki i leśne polany.
Wartość użytkowa
W Polsce podlega ścisłej ochronie prawnej. Roślina chętnie uprawiana w ogródkach jako ozdobna. Lubi wilgotne i zacienione miejsca i glebę próchniczną. Jest wrażliwa na przesuszenie gleby. Mrozoodporna.
Ciekawostki
Bibliografia
K. Zarzycki, Z. Szeląg: Red list of the vascular plants in Poland. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), Red lists of plants and fungi in Poland. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 11-20.
