Rezerwat Krutynia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 27: | Linia 27: | ||
=== Fizjogeografia terenu i szata roślinna === | === Fizjogeografia terenu i szata roślinna === | ||
| − | + | Rezerwat leży w krajobrazie pojeziernym, utworzonym w swych zasadniczych zarysach w fazie pomorskiej ostatniego zlodowacenia. Zajmuje on południowo-wschodni odcinek tzw. rynny mrągowskiej, na pograniczu z przyległą od południa rozległą równiną sandrową. Osią rezerwatu jest rzeka Krutynia. Jest to rzeka typowo pojezierna, przepływająca przez liczne na tym terenie jeziora. Najpiękniejszy rzeki, ciągnący się od jeziora Krutyńskiego do wsi Krutyni, wchodzi w skład rezerwatu. Na przeważającej części rezerwatru występują obszary leśne odznaczające się wysokim stopniem naturalności. Pod względem fitosocjologicznym reprezentują one las mieszany typu grąd, subborealny bór mieszany, ols i łęg jesionowo-olszowy. | |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
=== Zwierzęta === | === Zwierzęta === | ||
| − | + | Przełom rzeki Krutyni wyróżnia się płytką, przejrzystą wodą, w której zobaczyć można beztkankowe zwierzę - gąbkę słodkowodną ''Euspongilla lacustris''. W rezerwacie spotkać można ponadto: bielika, dzięcioła czarnego, pospolitą sójkę, a na wodzie stale występującą parę łabędzi niemych, i tracze nurogęsi z młodymi. W rezerwacie gnieździ się puszczyk i lelek kozodój. Zimową porą ujrzeć można zatrzymujące się tu łabędzie krzykliwe, pluszcze oraz wydry pożywiające się na lodzie Jeziora Krutyńskiego. | |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
=== Rośliny === | === Rośliny === | ||
| − | + | W lasach rezerwatu występuje bogata i | |
| − | + | której zobaczyć można liczne kamienie z krasnorostem ''Hildebrandtia rivularis'' | |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 19:46, 6 kwi 2014
| Rezerwat Krutynia | |
| | |
 Rzeka Krutynia w rezerwacie | |
| Rodzaj rezerwatu | krajobrazowy |
| Państwo |  Polska
|
| Data utworzenia | 1983 |
| Powierzchnia | 273,12 ha |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rezerwat Krutynia | |
| Położenie na mapie Polski  Rezerwat Krutynia | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rezerwat przyrody Krutynia
Spis treści
O rezerwacie
Rezerwat „Krutynia” utworzono w 1983 r. (MP nr 16, poz. 91). Położony jest w pobliżu miejscowości Krutyń, w gminie Piecki, na obszarze Mazurskiego Parku Krajobrazowego. Jest rezerwatem krajobrazowym ustanowionym dla ochrony odcinka rzeki Krutynia oraz jeziora Krutyńskiego z przyległymi lasami. Liczy on 273,12 ha, w tym 194,41 powierzchni leśnej i 60,05 wód.
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Rezerwat leży w krajobrazie pojeziernym, utworzonym w swych zasadniczych zarysach w fazie pomorskiej ostatniego zlodowacenia. Zajmuje on południowo-wschodni odcinek tzw. rynny mrągowskiej, na pograniczu z przyległą od południa rozległą równiną sandrową. Osią rezerwatu jest rzeka Krutynia. Jest to rzeka typowo pojezierna, przepływająca przez liczne na tym terenie jeziora. Najpiękniejszy rzeki, ciągnący się od jeziora Krutyńskiego do wsi Krutyni, wchodzi w skład rezerwatu. Na przeważającej części rezerwatru występują obszary leśne odznaczające się wysokim stopniem naturalności. Pod względem fitosocjologicznym reprezentują one las mieszany typu grąd, subborealny bór mieszany, ols i łęg jesionowo-olszowy.
Zwierzęta
Przełom rzeki Krutyni wyróżnia się płytką, przejrzystą wodą, w której zobaczyć można beztkankowe zwierzę - gąbkę słodkowodną Euspongilla lacustris. W rezerwacie spotkać można ponadto: bielika, dzięcioła czarnego, pospolitą sójkę, a na wodzie stale występującą parę łabędzi niemych, i tracze nurogęsi z młodymi. W rezerwacie gnieździ się puszczyk i lelek kozodój. Zimową porą ujrzeć można zatrzymujące się tu łabędzie krzykliwe, pluszcze oraz wydry pożywiające się na lodzie Jeziora Krutyńskiego.
Rośliny
W lasach rezerwatu występuje bogata i
której zobaczyć można liczne kamienie z krasnorostem Hildebrandtia rivularis
Grzyby
Ciekawostki
Bibliografia
S. Dąbrowski, B. Polakowski, L. Wołos: Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.
