Ropucha zielona: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Charakterystyka)
(Bibliografia)
Linia 35: Linia 35:
 
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 19.<br/>
 
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 19.<br/>
  
[[Kategoria:Zwierzęta]]
+
 
 
[[Kategoria:Przyroda]]
 
[[Kategoria:Przyroda]]
 
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]
 
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]

Wersja z 14:53, 30 lip 2014

Ropucha zielona

Bufo viridis`
Laurenti, 1768
Bufo viridis Laurenti, 1768
Ropucha zielona, źródło: bip.um.opole.pl
Ropucha zielona, źródło: bip.um.opole.pl
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada płazy
Rząd płazy bezogonowe
Rodzina ropuchowate
Rodzaj Bufo

Ropucha zielona – gatunek płaza z rodziny ropuchowatych.

Ropuchy

Ropuchy to grupa płazów z rzędu bezogonowych. Charakterystyczną cechą, która odróżnia je od blisko spokrewnionych żab, są gruczoły jadowe. Produkowana w nich toksyczna substancja pozwala (biernie) bronić się przed drapieżnikami.

Ropuchy są zwierzętami mięsożernymi, ściśle chronionymi. Obok ropuchy szarej ropuchy zielone są bardzo rozpowszechnione na Warmii i Mazurach ze względu na sprzyjające warunki zarówno siedliskowe, jak i bogate zasoby odżywcze.

Charakterystyka

Maksymalna długość ropuchy zielonej to 14 cm. Brodawki skórne są stosunkowo małe, dlatego skóra nie sprawia wrażenia szorstkiej, jak w przypadku ropuchy szarej. Jest ona barwy jasnej z charakterystycznymi zielonymi plamkami (brodawki boczne są ciemnoczerwone). Samice mają mniej intensywne kolory niż samce.

Zdecydowanie woli ląd niż wodę. Bytuje głównie na rżyskach pól i nasłonecznionych zboczach jarów.

W odróżnieniu od ropuchy szarej chętnie migruje. Poluje głównie nocą. Żywi się w przeważającej mierze mrówkami, ale zjada także chrząszcze i ich larwy oraz pająki. Zimuje pod kamieniami lub w budynkach.

Bibliografia

Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 19.