Głaz narzutowy "Diabelski Kamień": Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Opis głazu) |
|||
Linia 22: | Linia 22: | ||
Typ skały: gruboziarnisty granit z dużą ilością różowych skaleni oraz małą zawartością kwarcu. | Typ skały: gruboziarnisty granit z dużą ilością różowych skaleni oraz małą zawartością kwarcu. | ||
− | Głaz leży w korycie Srebrnego Potoku. Związana jest z nim następująca legenda: kiedy w [[Elbląg|Elblągu]] budowano [[kościół św. Mikołaja]], zjawił się u księdza diabeł. Usłyszawszy, że trwają prace nad budową karczmy, diabeł zdecydował się pomóc. Pewnego razu postanowił przynieść na miejsce budowy największy głaz w okolicy. Gdy śpieszył z nim do [[Elbląg|Elbląga]] usłyszał dzwony kościelne. Rozzłoszczony, iż dał się wywieść w pole i zaprząc do pracy nad kościołem, cisnął głaz do potoku, w którym leży on po dziś dzień. | + | Głaz leży w korycie Srebrnego Potoku. Związana jest z nim następująca legenda: kiedy w [[Elbląg|Elblągu]] budowano [[kościół św. Mikołaja]], zjawił się u księdza diabeł. Usłyszawszy, że trwają prace nad budową karczmy, diabeł zdecydował się pomóc. Pewnego razu postanowił przynieść na miejsce budowy największy głaz w okolicy. Gdy śpieszył z nim do [[Elbląg|Elbląga]], usłyszał dzwony kościelne. Rozzłoszczony, iż dał się wywieść w pole i zaprząc do pracy nad kościołem, cisnął głaz do potoku, w którym leży on po dziś dzień. |
<br/> | <br/> | ||
+ | |||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
[http://info.elblag.pl/?id=niezbednik_&pid=11&strona=1 info.elbląg.pl] | [http://info.elblag.pl/?id=niezbednik_&pid=11&strona=1 info.elbląg.pl] |
Wersja z 09:47, 19 mar 2014
Diabelski Kamień ‒ głaz narzutowy położony w gminie Elbląg w zabytkowym parku leśnym Bażantarnia.
Opis głazu
Typ skały: gruboziarnisty granit z dużą ilością różowych skaleni oraz małą zawartością kwarcu.
Głaz leży w korycie Srebrnego Potoku. Związana jest z nim następująca legenda: kiedy w Elblągu budowano kościół św. Mikołaja, zjawił się u księdza diabeł. Usłyszawszy, że trwają prace nad budową karczmy, diabeł zdecydował się pomóc. Pewnego razu postanowił przynieść na miejsce budowy największy głaz w okolicy. Gdy śpieszył z nim do Elbląga, usłyszał dzwony kościelne. Rozzłoszczony, iż dał się wywieść w pole i zaprząc do pracy nad kościołem, cisnął głaz do potoku, w którym leży on po dziś dzień.
Zobacz też
Źródła
Szarzyńska Alicja, Ziółkowski Piotr, Skandynawskie dary. Głazy narzutowe Warmii i Mazur, Wydawnictwo Mantis, Olsztyn 2012.
Zaskiewicz Jerzy, Księga elbląska. Przewodnik historyczno-krajoznawczy, Wydawnictwo YAMA, Elbląg 2001.