Danuta Sobieska-Wierzbowska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 21: | Linia 21: | ||
[[Kategoria: Sport|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]][[kategoria: Sportowcy|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]] | [[Kategoria: Sport|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]][[kategoria: Sportowcy|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]] | ||
| − | [[kategoria: Gwardia Olsztyn|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]][[kategoria: Lekkoatletyka|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]][[Tenis stołowy | + | [[kategoria: Gwardia Olsztyn|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]][[kategoria: Lekkoatletyka|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]][[Kategoria:Tenis stołowy|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]][[kategoria: Olsztyn|Sobieska-Wierzbowska, Danuta]] |
Wersja z 18:07, 7 kwi 2014
Danuta Sobieska-Wierzbowska (ur. 13 kwietnia 1945 w Wilnie, zm. 23 października 1997 w Olsztynie, lekkoatletka Gwardii Olsztyn, reprezentantka Polski specjalizująca się w biegach średnich.)
| Danuta Sobieska-Wierzbowska | |
| | |
| Imię i nazwisko | Danuta Sobieska-Wierzbowska |
| Data i miejsce urodzenia | 13 kwietnia 1945, Wilno |
| Data śmierci | 23 października 1997, Olsztyn |
| Dyscyplina | Lekkoatletyka, Tenis stołwy |
Przebieg kariery sportowej
lekkoatletka Gwardii Olsztyn, reprezentantka Polski specjalizująca się w biegach średnich. Całe życie sportowe związana z olsztyńskim klubem, mimo wielu propozycji ze bardziej renomowanych ośrodków. Po wojnie los ją rzucił z rodzicami do podolsztyńskiej wsi Gutkowo. Tam wypatrzył ją zupełnie przypadkowo trener Janusz Malinowski. Bardzo szybko stała się czołową polską zawodniczką na 800 metrów, choć zdaniem wielu nie wykorzystała wszystkich możliwości. Bardzo wszechstronna. Podczas ligi lekkoatletycznej z powodzeniem „obstawiała” wiele konkurencji by zdobyć dla klubu jak najwięcej punktów. Jej drugą sportową pasją był tenis stołowy, który czasami przeszkadzał w rozwoju kariery lekkoatletki. Panicznie bała się lotów samolotami, przez co nie uczestniczyła w wielu ważnych imprezach.
Osiągnięcia Sportowe
Jej największymi osiągnięciami sportowymi były: czwarte miejsce podczas mistrzostw Europy w Helsinkach (1971) w biegu na 800 m (2:04.16) i drugie - w zawodach o Puchar Europy w 1967 r. - 2:07.0. Pięć razy ustanawiała rekord Polski w biegu na 800 m (do 2:02.6 w 1971 r.) i raz - w biegu na 1500 m (4:20.5 w 1970 r.). Była 7-krotną mistrzynią Polski na 800 m i 2-krotnie na 1500 m. Prestiżowe pismo Track and Field News sklasyfikowało ją w swoim rankingu w biegu na 800 m na 6. miejscu w 1967 i 9. - w 1971 r. W plebiscycie na Najpopularniejszych Sportowców Warmii i Mazur czterokrotnie zajmowała 1 miejsce (1965, 1967, 1970 i 1971 rok)
