Jacek Fafiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|Data śmierci = | |Data śmierci = | ||
|Dyscyplina = zapaśnik stylu klasycznego | |Dyscyplina = zapaśnik stylu klasycznego | ||
| − | |Największy sukces = srebrny medal w Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie | + | |Największy sukces = srebrny medal w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie |
}} | }} | ||
'''Jacek Fafiński''' (ur. 21 października 1970 r. w [[Lubawa|Lubawie]]) – wybitny zapaśnik stylu klasycznego, srebrny medalista olimpijski. | '''Jacek Fafiński''' (ur. 21 października 1970 r. w [[Lubawa|Lubawie]]) – wybitny zapaśnik stylu klasycznego, srebrny medalista olimpijski. | ||
Wersja z 13:13, 4 gru 2014
| Jacek Fafiński | |
| | |
| Imię i nazwisko | Jacek Fafiński |
| Dyscyplina | zapaśnik stylu klasycznego |
| Największy sukces | srebrny medal w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie |
Jacek Fafiński (ur. 21 października 1970 r. w Lubawie) – wybitny zapaśnik stylu klasycznego, srebrny medalista olimpijski.
Przebieg kariery sportowej
Pochodził z wielodzietnej rodziny (pięciu braci, trzy siostry). Przygodę ze sportem zaczynał w Szkole Podstawowej im. M. Kopernika w Lubawie od lekkiej atletyki. Był wicemistrzem województwa olsztyńskiego w trójboju lekkoatletycznym. W rodzinnym mieście wiodącymi sportami był futbol i zapasy, które spopularyzowali bracia Józef i Krzysztof Blankowie oraz Bolesław Jurewicz, Fafiński został więc zapaśnikiem. Wkrótce okazało się, że istotnie miał bardzo dobre predyspozycje do uprawiania tej dyscypliny.
Walczył przez wiele lat w kategoriach wagowych 85–130 kg. Od 1980 roku reprezentował LKS Motor Lubawa (tu jego pierwszym trenerem był Józef Blank), Zagłębie Wałbrzych i Legię Warszawa (1989–2000). Podczas trenowania w ostatnim z wymienionych klubów był podopiecznym trenera Bolesława Dubickiego.
Zdobył siedmiokrotnie tytuł mistrza Polski (1994–1996, 1998, 2000–2002) oraz srebrny medal olimpijski (1996). Mimo imponującego dorobku zdaniem wielu nie wykorzystał w pełni swoich możliwości. Wyznawał zasadę, że trzeba wygrywać jak najmniejszym kosztem, a to podejście wielokrotnie zemściło się na sportowcu. Po zdobyciu w Atlancie (1996) srebrnego medalu olimpijskiego wydawało się, że będzie to czynnik motywujący, tymczasem przed olimpiadą w Sydney niespodziewanie zrezygnował ze startu, ograniczając się do występów krajowych.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1996).
Osiągnięcia Sportowe
- srebrny medal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 r.
- dwa brązowe medale w wojskowych igrzyskach CISM
- srebrny medal w drużynowych mistrzostwach świata seniorów
- srebrny medal w akademickich mistrzostwach świata
- siedem tytułów Mistrza Polski Seniorów
- kilkadziesiąt medali w międzynarodowych turniejach zapaśniczych
Bibliografia
Głuszek Zygmunt, Leksykon polskich olimpijczyków, Warszawa 1999
Pawlak Anna, Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998, Kraków 2000.
Godlewski Piotr, Olimpijskie turnieje zapaśnicze 1896–1996, Warszawa 1996.
Archiwum IKF Gorzów Wielkopolski
pl.wikipedia.org [22.10.2014]
olimpijski.pl [22.10.2014]
zapasy.org.pl [22.10.2014]
wama-sport.pl
