Imionki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Zobacz też) |
|||
Linia 67: | Linia 67: | ||
<br/> | <br/> | ||
− | |||
− | |||
− | |||
[[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat olecki]] [[Kategoria: Gmina Olecko]] [[Kategoria: Wieś niesołecka]] | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat olecki]] [[Kategoria: Gmina Olecko]] [[Kategoria: Wieś niesołecka]] |
Wersja z 21:39, 14 sty 2014
Imionki | |
| |
Imionki i okolice Imionki i okolice
| |
Państwo | ![]() |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | olecki |
Gmina | Olecko |
Sołectwo | Możne |
Liczba ludności (2010) | 145 |
![]() {{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Imionki (niem. Prostkergut) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1999-2001 wieś wchodziła w skład powiatu olecko-gołdapskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 145 mieszkańców. Wieś wchodzi w skład sołectwa Możne, w którym funkcję sołtysa obecnie sprawuje Joanna Jurewicz[1].
Spis treści
[ukryj]Położenie
Wieś położona jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Pojezierzu Ełckim, na wschód od Jeziora Oleckiego Wielkiego i od Olecka (około 5 km).
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji północno-wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1564 roku książę Albrecht Hohenzollern podczas pobytu w Olecku nadał pastorowi oleckiemu Wawrzyńcowi Prostce cztery łany boru na wschód od miasta w kierunku Wieliczek. Od nazwiska pastora wywodzi się niemiecka nazwa wsi. Przez następne stulecia Imionki pozostały niewielkim majątkiem ziemskim. W połowie XIX wieku mieszkało tu 68 osób. Majątek należał do parafii ewangelickiej w Olecku.
Imionki zostały częściowo zniszczone pod koniec II wojny światowej. Na bazie majątku utworzono tu następnie Państwowe Gospodarstwo Rolne Imionki. Należało ono do największych jednozakładowych przedsiębiorstw w powiecie oleckim (1104 ha użytków rolnych); specjalizowało się w odchowie bydła żeńskiego (jałowizny).
Zabytki
- Zespół dawnego folwarku z przełomu XIX i XX wieku: park, dwie obory, budynek gospodarczy, kuźnia (obecnie nieużytkowana)
- Zespół stacji kolejowej na nieczynnej linii kolejowej Olecko - Cimochy z 1911 roku: dworzec, dom, budynek gospodarczy, szalet
- Dwa mosty drogowe nad linią kolejową Olecko - Cimochy z około 1930 roku
- Cmentarz ewangelicki z XIX wieku, znajduje się na nim mogiła żołnierza niemieckiego
Bibliografia
- Olecko. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1974.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Wojewódzka Ewidencja Zabytków [data dostępu: 12.11.2013]
- |Gminna Ewidencja Zabytków [data dostępu: 12.11.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 12.11.2013]
Przypisy
- Skocz do góry ↑ http://www.umolecko.bip.doc.pl/index.php?dz=4&id=14040 [data dostępu: 5.12.2013]