Kochówka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Opis)
Linia 15: Linia 15:
  
 
== Opis ==
 
== Opis ==
W celu wyrównywania różnic między Niemcami zachodnimi, a wschodnią prowincją, rząd uruchomił państwowe, nisko oprocentowane pożyczki mieszkaniowe, które umożliwiły głównie robotnikom rolnym i leśnym budowę własnego domu jednorodzinnego. W ramach budownictwa socjalnego powstały osiedla identycznych domów na terenie dzisiejszych [[Mazury | Mazur]] np. w [[Orzysz | Orzyszu]], [[Giżycko | Giżycku]], czy [[Miłki | Miłkach]], [[Warmia | Warmii]] np. w [[Olsztyn | Olsztynie]], czy [[Łukta | Łukcie]], a także na [[Żuławy Wiślane | Żuławach Wiślanych]] np. w [[Elbląg | Elblągu]].  
+
W celu wyrównywania różnic między Niemcami zachodnimi, a wschodnią prowincją rząd uruchomił państwowe, nisko oprocentowane pożyczki mieszkaniowe, które umożliwiły głównie robotnikom rolnym i leśnym budowę własnego domu jednorodzinnego. W ramach budownictwa socjalnego powstały osiedla identycznych domów na terenie dzisiejszych [[Mazury | Mazur]] (np. w [[Orzysz | Orzyszu]], [[Giżycko | Giżycku]], czy [[Miłki | Miłkach]]), [[Warmia | Warmii]] (np. w [[Olsztyn | Olsztynie]], czy [[Łukta | Łukcie]]), a także na [[Żuławy Wiślane | Żuławach Wiślanych]] (np. w [[Elbląg | Elblągu]]).  
  
Wytyczone działki budowlane zawierały miejsce pod budowę domu i ogródek. Murowane i tynkowane budynki wznoszono na planie prostokąta o powierzchni min. 50m2. Każdy z tych parterowych domów posiadał własną piwnicę oraz poddasze użytkowe. Dach dwuspadowy o kącie nie większym niż 45 stopni, kryto dachówką. Charakterystycznym elementem jego konstrukcji było spłaszczenie dachu w końcówce i oparcie na murowanym gzymsie.  
+
Wytyczone działki budowlane zawierały miejsce pod budowę domu i ogródek. Murowane i tynkowane budynki wznoszono na planie prostokąta o powierzchni min. 50m2. Każdy z tych parterowych domów posiadał własną piwnicę oraz poddasze użytkowe. Dach dwuspadowy o kącie nie większym niż 45 stopni kryto dachówką. Charakterystycznym elementem jego konstrukcji było spłaszczenie dachu w końcówce i oparcie na murowanym gzymsie.  
 
<br/>
 
<br/>
  

Wersja z 16:36, 2 cze 2014

Kochówka
typ obiektu: jednorodzinny dom mieszkalny
lokalizacja: Prusy Wschodnie
właściciel: robotnicy rolni leśni, rybacy

Kochówka – rodzaj domu jednorodzinnego, budowanego w byłych Prusach Wschodnich w latach 30. XX w. Nazwa tych domów pochodzi od nazwiska Gauleitera Prus Wschodnich – Ericha Kocha, który dzięki preferencyjnym warunkom finansowania wprowadził nowy rodzaj budownictwa socjalnego.

Położenie

W latach 30. XX w., za rządów Gauleitera Prus Wschodnich Ericha Kocha, na terenie Prus Wschodnich, czyli obecnych Mazur, Warmii, Żuław Wiślanych, części Litwy oraz Obwodu Kaliningradzkiego powstawały osiedla nowych domów wolnostojących, budowanych według tego samego projektu. Domy te aranżowano w taki sposób, aby wkomponowywały się w już istniejącą, starszą zabudowę miejscowości.

Opis

W celu wyrównywania różnic między Niemcami zachodnimi, a wschodnią prowincją rząd uruchomił państwowe, nisko oprocentowane pożyczki mieszkaniowe, które umożliwiły głównie robotnikom rolnym i leśnym budowę własnego domu jednorodzinnego. W ramach budownictwa socjalnego powstały osiedla identycznych domów na terenie dzisiejszych Mazur (np. w Orzyszu, Giżycku, czy Miłkach), Warmii (np. w Olsztynie, czy Łukcie), a także na Żuławach Wiślanych (np. w Elblągu).

Wytyczone działki budowlane zawierały miejsce pod budowę domu i ogródek. Murowane i tynkowane budynki wznoszono na planie prostokąta o powierzchni min. 50m2. Każdy z tych parterowych domów posiadał własną piwnicę oraz poddasze użytkowe. Dach dwuspadowy o kącie nie większym niż 45 stopni kryto dachówką. Charakterystycznym elementem jego konstrukcji było spłaszczenie dachu w końcówce i oparcie na murowanym gzymsie.

Osiedle domów jednorodzinnych typu kochówka w Elblągu,
źródło: rygielpisz.eu [29.01.2014]


Bibliografia

Mazury słownik stronniczy, ilustrowany, red. Mierzwa Waldemar, Dąbrówno–Warszawa 2008, s. 76.