Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
Linia 1: Linia 1:
 
''' Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku''' – kościół datowany na 1827 r., [[Powiat giżycki | powiat giżycki]], [[Gmina Giżycko | gmina Giżycko]].
 
''' Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku''' – kościół datowany na 1827 r., [[Powiat giżycki | powiat giżycki]], [[Gmina Giżycko | gmina Giżycko]].
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 +
{{Galeria|Nazwa=Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku|wielkość=290|pozycja=right
 +
|Plik:gi2.jpg|Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku. © Stanisław Kuprjaniuk
 +
|Plik:gi1.jpg|Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku. © Stanisław Kuprjaniuk
 +
}}
 
== Położenie ==
 
== Położenie ==
[[Plik:gi2.jpg|left|thumb|450px|Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
 
Parafialny kościół ewangelicko-augsburski znajduje się w centrum [[Giżycko|Giżycka]] przy placu Grunwaldzkim.  
 
Parafialny kościół ewangelicko-augsburski znajduje się w centrum [[Giżycko|Giżycka]] przy placu Grunwaldzkim.  
 
<br/>
 
<br/>
 
== Opis ==
 
== Opis ==
[[Plik:gi1.jpg|right|thumb|250px|Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
 
Od czasów [[Reformacja w Prusach|Reformacji]] znajdował się w centrum miasta Lötzen (Giżycko) drewniany kościół ewangelicko-augsburski, na którego miejscu w 1633 r. zbudowano nowy kościół murowany. 26 listopada 1686 r. spłonęła część miasta i kościół, który odbudowano w 1709 r. Przetrwał on do 1822 r., kiedy to wielki pożar pochłonął 2/3 miasta, w tym kościół. Na odbudowę nowej świątyni zbierano ofiary przez 4 lata. Kamień węgielny pod obecną budowlę położono 11 maja 1826 r. Na dokumencie wmurowanym w fundamenty Kościoła znajdują się słowa: "Boże Wszechmogący, chroń tę świątynię, której budowę rozpoczynamy. Zachowaj ją przez następne stulecia przed podobnym nieszczęściem, jakie tu miało miejsce w nocy 3 kwietnia 1822 roku". W ciągu półtora roku zbudowano kościół w stylu neoklasycystycznym, wg projektu ówczesnego architekta z Berlina [[Karol Fryderyk Schinkel|Karola Fryderyka Schinkla]]. Uroczystość poświęcenia świątyni miała miejsce w niedzielę, 16 września 1827 r. Wzniesiono murowaną i otynkowaną budowlę na rzucie prostokąta, o układzie salowym, krytym dachem dwuspadowym i z wysuniętą wieżą zachodnią na planie kwadratu. W 1881 r. powiększono okna, dobudowano absydę i zakrystię, zmieniono ołtarz i ambonę. Ołtarz zdobią malowidła berlińskiego malarza Karola Gottfrieda Pfannschmidta. W 1935 r. przebudowane organy kościelne wyposażono w trakturę elektryczną. Wykonawcą była firma [[E. Kemper|E. Kempera]] i syna z Lubeki. W 1944 r. świątynię przejął Kościół rzymskokatolicki, nadając kościołowi wezwanie "Chrystusa Króla". W 1945 r. kościół zwrócono ewangelikom i do dnia dzisiejszego są oni użytkownikami świątyni.  
 
Od czasów [[Reformacja w Prusach|Reformacji]] znajdował się w centrum miasta Lötzen (Giżycko) drewniany kościół ewangelicko-augsburski, na którego miejscu w 1633 r. zbudowano nowy kościół murowany. 26 listopada 1686 r. spłonęła część miasta i kościół, który odbudowano w 1709 r. Przetrwał on do 1822 r., kiedy to wielki pożar pochłonął 2/3 miasta, w tym kościół. Na odbudowę nowej świątyni zbierano ofiary przez 4 lata. Kamień węgielny pod obecną budowlę położono 11 maja 1826 r. Na dokumencie wmurowanym w fundamenty Kościoła znajdują się słowa: "Boże Wszechmogący, chroń tę świątynię, której budowę rozpoczynamy. Zachowaj ją przez następne stulecia przed podobnym nieszczęściem, jakie tu miało miejsce w nocy 3 kwietnia 1822 roku". W ciągu półtora roku zbudowano kościół w stylu neoklasycystycznym, wg projektu ówczesnego architekta z Berlina [[Karol Fryderyk Schinkel|Karola Fryderyka Schinkla]]. Uroczystość poświęcenia świątyni miała miejsce w niedzielę, 16 września 1827 r. Wzniesiono murowaną i otynkowaną budowlę na rzucie prostokąta, o układzie salowym, krytym dachem dwuspadowym i z wysuniętą wieżą zachodnią na planie kwadratu. W 1881 r. powiększono okna, dobudowano absydę i zakrystię, zmieniono ołtarz i ambonę. Ołtarz zdobią malowidła berlińskiego malarza Karola Gottfrieda Pfannschmidta. W 1935 r. przebudowane organy kościelne wyposażono w trakturę elektryczną. Wykonawcą była firma [[E. Kemper|E. Kempera]] i syna z Lubeki. W 1944 r. świątynię przejął Kościół rzymskokatolicki, nadając kościołowi wezwanie "Chrystusa Króla". W 1945 r. kościół zwrócono ewangelikom i do dnia dzisiejszego są oni użytkownikami świątyni.  
  
Linia 12: Linia 14:
 
<br/>
 
<br/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Bałdowski Jan, ''Przewodnik. Warmia, Mazury, Suwalszczyzna'', Warszawa 1997.  
+
Bałdowski Jan, ''Przewodnik. Warmia, Mazury, Suwalszczyzna'', Warszawa 1997. <br>
 
+
Siemiński Stanisław, ''Mazury Północne. Przewodnik ilustrowany'', Kętrzyn 2002. <br>
Siemiński Stanisław, ''Mazury Północne. Przewodnik ilustrowany'', Kętrzyn 2002.  
 
 
 
 
Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, ''Reisefuehrer Masuren und Umgebung'', Kętrzyn 2006.
 
Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, ''Reisefuehrer Masuren und Umgebung'', Kętrzyn 2006.
 
<br/>
 
<br/>
 
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Obiekty architektury]][[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: gmina Giżycko]][[Kategoria: powiat giżycki ]]
 
[[Kategoria:Turystyka]][[Kategoria: Obiekty architektury]][[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: gmina Giżycko]][[Kategoria: powiat giżycki ]]
 
<br/>
 
<br/>

Wersja z 18:36, 23 sty 2015

Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku – kościół datowany na 1827 r., powiat giżycki, gmina Giżycko.

Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku
Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku. © Stanisław Kuprjaniuk
Kościół ewangelicko-augsburski w Giżycku. © Stanisław Kuprjaniuk
 

Położenie

Parafialny kościół ewangelicko-augsburski znajduje się w centrum Giżycka przy placu Grunwaldzkim.

Opis

Od czasów Reformacji znajdował się w centrum miasta Lötzen (Giżycko) drewniany kościół ewangelicko-augsburski, na którego miejscu w 1633 r. zbudowano nowy kościół murowany. 26 listopada 1686 r. spłonęła część miasta i kościół, który odbudowano w 1709 r. Przetrwał on do 1822 r., kiedy to wielki pożar pochłonął 2/3 miasta, w tym kościół. Na odbudowę nowej świątyni zbierano ofiary przez 4 lata. Kamień węgielny pod obecną budowlę położono 11 maja 1826 r. Na dokumencie wmurowanym w fundamenty Kościoła znajdują się słowa: "Boże Wszechmogący, chroń tę świątynię, której budowę rozpoczynamy. Zachowaj ją przez następne stulecia przed podobnym nieszczęściem, jakie tu miało miejsce w nocy 3 kwietnia 1822 roku". W ciągu półtora roku zbudowano kościół w stylu neoklasycystycznym, wg projektu ówczesnego architekta z Berlina Karola Fryderyka Schinkla. Uroczystość poświęcenia świątyni miała miejsce w niedzielę, 16 września 1827 r. Wzniesiono murowaną i otynkowaną budowlę na rzucie prostokąta, o układzie salowym, krytym dachem dwuspadowym i z wysuniętą wieżą zachodnią na planie kwadratu. W 1881 r. powiększono okna, dobudowano absydę i zakrystię, zmieniono ołtarz i ambonę. Ołtarz zdobią malowidła berlińskiego malarza Karola Gottfrieda Pfannschmidta. W 1935 r. przebudowane organy kościelne wyposażono w trakturę elektryczną. Wykonawcą była firma E. Kempera i syna z Lubeki. W 1944 r. świątynię przejął Kościół rzymskokatolicki, nadając kościołowi wezwanie "Chrystusa Króla". W 1945 r. kościół zwrócono ewangelikom i do dnia dzisiejszego są oni użytkownikami świątyni.

Od 1962 r. parafia ewangelicko-augsburska w Giżycku obejmuje teren miasta Węgorzewa, Wydmin i Pozezdrza, w których to miejscowościach regularnie odbywają się nabożeństwa ewangelickie w filialnych kaplicach. Także w kościele giżyckim w każdą niedzielę o godz. 11.00 odbywają się nabożeństwa, zaś w miesiącach od maja do września dodatkowo, o godz. 9.30, sprawowane są nabożeństwa w języku niemieckim. Podczas letnich miesięcy odbywa się w nim Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej.

Bibliografia

Bałdowski Jan, Przewodnik. Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, Warszawa 1997.
Siemiński Stanisław, Mazury Północne. Przewodnik ilustrowany, Kętrzyn 2002.
Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, Reisefuehrer Masuren und Umgebung, Kętrzyn 2006.