Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|miejscowość = Mrągowo | |miejscowość = Mrągowo | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie ''' | + | ''' Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie ''' – kościół datowany na 1763 r., [[Powiat mrągowski | powiat mrągowski]]. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
[[Plik:mr1.jpg|left|thumb|350px|Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:mr1.jpg|left|thumb|350px|Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
[[Plik:mr2.jpg|right|thumb|250px|Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:mr2.jpg|right|thumb|250px|Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| − | Kościół ewangelicko-augsburski znajduje się w centrum | + | Kościół ewangelicko-augsburski znajduje się w centrum [[Mrągowo|Mrągowa]]. |
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | Najstarszy budynek kościoła w Mrągowie powstał w 1409 | + | Najstarszy budynek kościoła w Mrągowie powstał w 1409 r. Zbudowany był z drewna. Nie ma po nim śladu, prawdopodobnie uległ całkowitemu zniszczeniu podczas jednego z licznych pożarów nawiedzających miasto na przestrzeni dziejów. Obecny kształt murowany nadany został kościołowi w 1734 r. Powstała nieduża budowla salowa z kruchtą północną i późniejszą absydą z 1753 r. Wieża zachodnia zdecydowanie starsza, być może z XVI w. (wietrznik z datą 1705). Wewnątrz pierwotnie ołtarz z XVIII w. ozdabiała reprodukcja "Ostatniej Wieczerzy" Leonardo da Vinci. Całość wieńczyły organy z rokokowym ornamentem i sufit ozdobiony malowidłami o motywach biblijnych. Nad głównym wejściem do kościoła był napis: "Gehet in Gottes Thore frölich ein mit Dancken" (tłum. z niem.: "Wejdźcie radośnie w Bramy Boże z wdzięcznością"), a nad oknami świątyni: "Diess Haus ist erbaut zu Gottes Wahren Ehren so Lasst uns solchen Preis zu unserer Zelt vermehren" (tłum. z niem.: "Ten dom został zbudowany dla Boskiej chwały, by w naszych czasach ją rozsławiać"). Oba napisy powstały prawdopodobnie podczas budowy kościoła w 1734 r. Te szczegóły znane są dzięki przekazom [[Adolf Bötticher|Adolfa Böttichera]] (1842-1901), niemieckiego historyka sztuki i konserwatora. Te elementy zostały zniszczone podczas działań wojennych w 1945 r. Jego odbudowę rozpoczęto w 1952 i trwała do 1961 r. Pierwsze nabożeństwo po wojnie odprawiano w odbudowanym kościele 8 października 1961 r. Kościół zwiedzić można po wcześniejszym uzgodnieniu z pastorem. Nabożeństwa odbywają się w niedzielę o godz. 10.30. |
| − | + | ||
| − | + | Do 1786 r. kościół i jego bezpośrednie otoczenie były miejscami pochówku zmarłych gminy miejskiej i wiejskiej Mrągowa. W tymże roku władze wydały zakaz grzebania zmarłych wokół kościoła, m.in. ze względów sanitarnych. Cmentarz przykościelny znajdował się przy południowym wejściu, w miejscu gdzie obecnie rośnie "Dąb Pokoju" zasadzony w 1871 r. dla uczczenia poległych w wojnie prusko-francuskiej. W 1920 r., dla upamiętnienia wygranego przez Niemców plebiscytu w [[Prusy Wschodnie | Prusach Wschodnich]], posadzono "Dąb plebiscytowy". Przy wieży kościelnej, od strony plebanii, rośnie okazały cis – drzewo rzadko występujące w Polsce, objęte ochroną gatunkową. | |
| − | Do 1786 | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 15:16, 1 lip 2014
| Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie | |
| | |
| typ obiektu: | kościół |
| datacja: | 1763 |
| powiat: | mrągowski |
| gmina: | Mrągowo |
| miejscowość: | Mrągowo |
Kościół ewangelicko-augsburski w Mrągowie – kościół datowany na 1763 r., powiat mrągowski.
Położenie
Kościół ewangelicko-augsburski znajduje się w centrum Mrągowa.
Opis
Najstarszy budynek kościoła w Mrągowie powstał w 1409 r. Zbudowany był z drewna. Nie ma po nim śladu, prawdopodobnie uległ całkowitemu zniszczeniu podczas jednego z licznych pożarów nawiedzających miasto na przestrzeni dziejów. Obecny kształt murowany nadany został kościołowi w 1734 r. Powstała nieduża budowla salowa z kruchtą północną i późniejszą absydą z 1753 r. Wieża zachodnia zdecydowanie starsza, być może z XVI w. (wietrznik z datą 1705). Wewnątrz pierwotnie ołtarz z XVIII w. ozdabiała reprodukcja "Ostatniej Wieczerzy" Leonardo da Vinci. Całość wieńczyły organy z rokokowym ornamentem i sufit ozdobiony malowidłami o motywach biblijnych. Nad głównym wejściem do kościoła był napis: "Gehet in Gottes Thore frölich ein mit Dancken" (tłum. z niem.: "Wejdźcie radośnie w Bramy Boże z wdzięcznością"), a nad oknami świątyni: "Diess Haus ist erbaut zu Gottes Wahren Ehren so Lasst uns solchen Preis zu unserer Zelt vermehren" (tłum. z niem.: "Ten dom został zbudowany dla Boskiej chwały, by w naszych czasach ją rozsławiać"). Oba napisy powstały prawdopodobnie podczas budowy kościoła w 1734 r. Te szczegóły znane są dzięki przekazom Adolfa Böttichera (1842-1901), niemieckiego historyka sztuki i konserwatora. Te elementy zostały zniszczone podczas działań wojennych w 1945 r. Jego odbudowę rozpoczęto w 1952 i trwała do 1961 r. Pierwsze nabożeństwo po wojnie odprawiano w odbudowanym kościele 8 października 1961 r. Kościół zwiedzić można po wcześniejszym uzgodnieniu z pastorem. Nabożeństwa odbywają się w niedzielę o godz. 10.30.
Do 1786 r. kościół i jego bezpośrednie otoczenie były miejscami pochówku zmarłych gminy miejskiej i wiejskiej Mrągowa. W tymże roku władze wydały zakaz grzebania zmarłych wokół kościoła, m.in. ze względów sanitarnych. Cmentarz przykościelny znajdował się przy południowym wejściu, w miejscu gdzie obecnie rośnie "Dąb Pokoju" zasadzony w 1871 r. dla uczczenia poległych w wojnie prusko-francuskiej. W 1920 r., dla upamiętnienia wygranego przez Niemców plebiscytu w Prusach Wschodnich, posadzono "Dąb plebiscytowy". Przy wieży kościelnej, od strony plebanii, rośnie okazały cis – drzewo rzadko występujące w Polsce, objęte ochroną gatunkową.
Bibliografia
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, Lwów 1923.
Bałdowski Jan, Przewodnik. Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, Warszawa 1997.
Zduniak Jan, Zduniak Agnieszka, Reisefuehrer Masuren und Umgebung, Kętrzyn 2006.
